'SON EMANET'🌷

14.Bölüm(2.Kesit)✔

✔Düzenlendi.

Gözlerim kapalı bir şekilde uyumak için çaba gösteriyordum.Yemeği yemiş bulaşıklarıda makinaya atmıştım.Sevdiğim adam ile yemek yemek çok güzel,unutuyorum ki beni aldattı.O gidince yalnız kalmış gibi hissettim.Hâlada yalnızım diyebilirim Burak'da yok.Depoyada gitmiyordum acaba çocuklar beni merak ediyor muydu? Etmezler beni neden etsinler ki.Değersizin tekiyim..Serkan telefonumu yıkadığı için bana yeni bir telefon almıştı.Hattıma birşey olmadığı için eski numaram vardı,ama rehberimde kimse yok.Bende hemen sosyal medyaları yükleyip hesaplarıma giriş yapmıştım.Hesaplarımda takılırken mesaj geldi.
"Değersiz değilsin!"

"Öyleyim."
Nedenini bilmediğim bir şekilde cevap vermiştim.Numarasıda gözükmüyor ki.
"Emin ol kendini değersiz sananlar,kendini zeki ve güzel sananlardan daha zeki ve güzeldir.Kendine haksızlık etme."

"Sen kimsin?"Mesajımı anında gördü ve yazmaya başladı.
"Bilmem."Acaba Serkan olabilir miydi?Cevap vermeden odamdan çıktım,ilk önce salona insem daha iyi olur..
Salona geldiğim de televizyon açık,Serkan uyuyor ve telefonu şarjda.Ozaman Serkan değil.Yada birinin geldiğini anladı,uyuyormuş gibi yapıyor.Dur bakalım!Anlaşılır şimdi.
"Ama bilmen lazım!"Diye gönderdim.Serkan'ın telefonun ışığı yanıp söndü ama hiçbir tepki vermedi.O sırada mesaj geldi.
"Hayır bilmem gerekmiyor."
Serkan değil.O zaman kim lan bu?
Neyse umrumda değil,banane.Tekrar odama dönecektim ama Serkan aklıma geldi üşüyebilir öyle.Onun odasına gidip dolabından battaniye çıkardım.Aşağı inip üstünü örttüm odama geri çıktım.Alıştım buraya sadece Burak'sız olmuyor.Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım...

Sabah uyandığımda saat 4.52ydi.
Oturur pozisyona geçtim.Acaba Burak ne yapıyor?Ben çok özledim onu.Sesini,gülüşünü,Aslı diyişini,sarılması..Ona ulaşmam gerek Aras'ın evini az çok biliyorum şansımı denemekten zarar gelmez.Hemen yataktan kalkıp banyoya gittim,elimi yüzümü yıkadım.Kot pantolonu giydim üstümüde tişörtü geçirip saçlarımı at kuyruğu yaptım.Son olarakta yatağı düzelttim.Pencereden dışarıya baktım hava daha karanlıktı.Serkan'ın odasına gittim zaten o salondaydı,cüzdanından bir miktar para aldım..Kapıyı yavaşca açıp dışarıya çıktım.İlk öncelikle bu mahalleden çıkmam gerek ve Serkan ile gittiğim AVMnin oraya gitmem gerek ordan sonrası kolay sayılır.
Hızlıca mahalleden çıkmak için yürüyordum o sırada mesaj geldi ve telefonuma baktım."Dışarıya çıkmak için çok erken değilmi?"
Acaba benimi takip ediyor?
Etrafıma baktım ama kimseyi göremedim."Seni ilgilendireceğini sanmıyorum."

"Beni ilgilendiriyor,beni ilgilemdirmesi seni ilgilendirmiyor.Küçük Hanım!"
Küçük hanım mı? Ozaman benden büyük."Küçük Hanım dediğine göre benden büyüksün?"Cevap beklerken AVMye yaklaşmıştım saat 5.30.
"Belki senden büyüğüm belki de senden yaşca küçüğüm :)"
Galiba sabah sabah sinirimi bozmak için mesaj atıyor.
"Beni sinir etmek içinmi uyandın bu saatte?"

"Belki."Ona görüldü atıp telefonumu cebime koydum.AVMnin önüne gelmiştim.Çok fazla yol kalmadı aslında,eğer kendi evimde olsaydım dahada zor olabilirdi oraya ulaşmam.
Telefonumun titremesiyle cebimden çıkardım."Bak bu 2 oldu,birdaha bana görüldü atma!" Bunada cevap vermemiştim,tekrardan mesaj gelince baktım,"Siyah mat bir araba senin önünde duracak.O arabaya bin!"
Birde tehdit ediyor adama bak ya.
"Binmiyorum lan arabana falan."

"Şş sakin.Biner misin? Demedim.Bin dedim!"

"Daha kendinden bile bahsetmedin.Adını bİle bilmiyorum.Sana güvenemem."
Bir araba önümde durmuştu.Ona güvenemem.

"Adım Melih.Şimdi o arabaya bin!"

"HAYIR!"Diye bağırdım,etrafta kimse olmadığı için rahattım.

"Tamam nereye gideceğini söyle."
Nereye gidecektim ki.

"Bilmiyorum ki."

"Nasıl bilmiyorsun?Bana yalan söyleme."

"İnanma."Ben ilerledikçe arabada ilerliyordu,pes etmeyecek gibi duruyor.Arabanın içindeki o olabilirmi?Onun cevap vermesini beklemeden tekrardan mesaj attım.
"Arabayı kim kullanıyor?"

"Şöför."Hımm.
"Eğer arabaya binmezsen başka şekilde bindirttiririm.Gideceğin yere gidemezsin,yanımda olursun."
Yok,olmaz Burak'ın yanına gideceğim ben.
"Güvenmiyorum."

"Anlıyorum ama güven."
Binsem sıkıntı olmayacakmış gibime geldi.
"Tamam biniyorum,ben tam adres bilmiyorum.O yüzden ona yolu göstereceğim."

"Tamam :) Arkaya otur.Canın sıkıldığında ve gideceğin yere ulaştığında bana yaz!"

"Tamam."Mesajıma görüldü attı.Uyuz.
Şöföre yolu tarif etmeye başladım.Saat 6.13.
Tanıdık yollara gelmiştik.Burağıma çok az kaldı...

Yaklaştık.Hem de çok.Ev görüş açıma girdi şuan çok mutluyum.Allah'ım sana şükürler olsun."Burda inebilirim."
Şöför kafasını sallamakla yetindi.Onada mesaj atsam iyi olur.
"Teşekkür ederim.Gideceğim yere ulaştım :)" Mesajı atınca telefonu cebime koydum ve sessizce arka kapıya gittim bahçe kapısından içeri girecektim.Kapının açık olduğunu görünce kendi kendime güldüm.
İçeriye girip Burak ile kaldığım odaya doğru yürüdüm.Anahtar deliğinden baktım kim olduğu belli olmasada birkişi orada yatıyodu ve oda inşallah Burak'tır.Kapıyı yavaşca açtım yatağın önüne yürüdüm.Tamda istediğim gibi Burak..
Saçları uzamış,yüzü toplanmış.
Daha fazla dayanamam uyandırsam iyi olur."Burakk,Burakk ablacımm."
Mırıltılar çıkarmaya başladı."Ablacımm bak ben geldim,hadi uyan."Burak yavaş yavaş gözlerini açtı karşısında beni görünce gözlerini kapatıp tekrar açtı,beni gene karşısında görünce 'Ablamm'diye boynuma atladı.Çok mutluydum.Onu kendime iyice bastırdım kokusunu içine çektim.İkimizde şuan ağlıyorduk,bir süre daha öyle durduktan sonra ayrıldık."Ablacım,nasılsın?"
"İyiyim ablam.Seni çok özledim."
Bunu benim ona yaşatmamam lazım.Burak'ı da Serkan'ın evine götürebilirdim."Bende seni çok özledim be ablacım.Aras abin sana iyi bakıyor mu?"
"Evet ablam,çok iyi bakıyor.Beni hiç yalnız bırakmıyor.Baksana burası benim odam oldu."Etrafa göz gezdirdim,oda maviye boyanmış Burak ile benim en çok sevdiğimiz renk maviydi.Oda güzel olmuştu.Saat 7.45.
"Burak benimle gelmek ister misin?"
"Olur ablam.Çok isterim."
"Ama Aras abine gözükmeden gitmemiz gerekiyor,tamammı?"

Başını 'hayır'anlamında salladı.Buda ne demek? İstemiyormu?

"Aras abinin haberi olmalı.Bana çok iyi baktı ona haber vermeden seninle gelemem."

"Ama Burak'cım Aras abinin haberi olursa izin vermezki.O zaman beni hiç göremezsin."

"Tamam ablam,eşyalarımı hazırlayalım çıkalım bu evden."
Şuan çok mutluyum lan.

"Ablacım kıyafet alırım ben sana.Bırak bunlar burda kalsın."

"Tamam."İtirazda etmezmiş ablasına.(dhssjs 😁)
Burak'ın üstünü sıkıca giydirdim.Nede olsa hava soğuk.Elimi tuttu,tam odadan çıktık.Gülerek koridorda yürüyorduk ki.Aras!
Kaşlarını çatmış bir şekilde önümüzde durdu.
"Hayırdır? Ne oluyor sabah sabah?"
Tam konuşacaktım Burak benden önce davrandı."Aras abi ben ablam ile gitmek istiyorum.Onu çok özledim.

"HAYIR!Gidemezsin.Aslı ablan birkaç saat burada dursun."
Olmaz.Kardeşimi bu evden çıkaracağım!Aras ve Duvar arasındaki boşluktan koşarak geçtim tabii benim koşmamlada Burak koşmuş oldu.Hızlıca evden çıktık.Aras'da arkamızda hem koşuyor hemde telefonu ile uğraşıyordu.Caddeye çıktık.İşe gidiş saati olduğu için dikkatli olmamız gerekiyor.
"Aslı ben çok yoruldum."
Burak'ın dedikleri ile ona döndüm.Tam sarı çizginin orasındaydık.Arabalar çoğalmış ve hızlanmıştı."Tamam ablacım,az daha dayan lütfen."Sadece başını salladı.
Burak ile konuşurken bir acı hissettim birde Burak'ın çığlıklarını...

Lütfen takip edin ve oylayın..⭐👍
Sizleri seviyorummm.😍😘😘