'SON EMANET'🌷

15.Bölüm

Aras'tan;

Yeni uyanmıştım saatin erken olduğunu gördüm.Bugün günümü Burak ilke geçircektim ilk önce kahvaltıdan başlamak gerek tabi bu saatte değil.Onun odasına doğru yürümeye başladım.Aslı.Şuan karşımda Aslı ve Burak vardı,kaşlarımı çatarak yanlArına gittim."Hayırdır? Ne oluyor sabah sabah?"
Aslı ağızını açıyorduki Burak lafa atladı.
"Aras abi ben ablam ile gitmek istiyorum.Onu çok özledim."

"HAYIR!Gidemezsin.Aslı ablan birkaç saat burada dursun."Dedim bir süre sonra Aslı hızlıca yanımdan koşarak geçti.Hızlı koşuyorlardı bende arkalarına takıldım.Hem koşuyorum hemde telefonla adamlarıma haber veriyordum.Aranın çok daha fazla açıldığını görünce telefonu cebime koyup koşmaya başladım.Onlarda sarı çizginin ortasında bekliyorlar ve bişeyler konuşuyorlardı.O sırada gelen  mesajla dikkatimi telefonuma vermiştimki bir çığlık duydum durdukları yerde bişey oldu göremiyorumda.Ya Burağa birşey olduysa? 'Burakk'diye koşmaya başladım kaza sebebiyle arabalar durmak zorunda kalmıştı.Olay yerine gidince Burak'a birşey olmadığını gördüm rahat bir nefes aldım.Ağlıyordu.Yanına gittim ona sıkıca sarıldım.Aslı umrumda değil.Gebersin.
Burak'ın elini tuttum ayağa kalkacağım sırada,"Aslı'yı burada bırakmayacağız demi Aras abi."Hay sikeyim böyle işi."Yok abicim bırakmayacağım.Biz şimdi eve gidelim ambulans gelir daha sonrada ablanın yanına hastaneye gideriz.Burak dahada ağlamaya başlayarak,"Sözmü?"Dedi.Onu üzemem."Söz lan söz."Dedim.Gözyaşlarını silerek Aslı'nın yanına gitti,yanağından öptü.'Ablam seni çok seviyorum.Ne olur beni bırakma.Ben tekrar geleceğim."Anlaşılan dahada konuşmaya devam edecek bu velet.
Yanına gittim onu kucağıma aldım,eve doğru yürümeye başladım bu sırada da ambulansı aradım. Berk ile Mert'e de haber vermiştim.Hastaneye gitmeleri için.Herşeye Burak için katlanıyotum zaten.
Şimdi Burak dışarıya çıkmakda istemez.Plan iptal..

Mert'ten;

Okulda, spor salonunda basketbol oynarken telefonum çaldı.Arayan Aras'tı.
"Efendim?"

"Olum bu Aslı'ya araba çarptı.Berk ile ____Hastanesine gidin göz kulak olun.Umrumda değil abla Burak için.

Bende Burak için o hastaneye gidecektim."Tamam abi.Sıkıntı etme sen,çıkarız birazdan."Diyip telefonu kapattım.Berk'e kısa mesaj atıp duşa girdim...

Berk'ten;

Mert'in mesajıyla şoka girdim.Nasıl olurda Aslı'ya araba çarpardı lan.
Hemen arabaya inip Mert'in gelmesini bekledim...
Mert gelince arabayı _____Hastanesine sürdü..Danışmana gidip 'Aslı Gündoğdu'dedim.Bilgisiyardan bişeylere bakıp '3.kat,6.ameliyathanede.'
Mert'te yeni yeni geliyordu.Adamın umrunda değil ki.Asansörü beklemeden 3.kata çıktım.Ameliyathanenin önünde beklemeye başladık..
10 Dakika Sonra;

İçerinden bir doktor çıktı.Hemen yanına gittim."Durumu nasıl?"
"Çok kan kaybetmiş.Kana ihtiyacımoz var."
"Tamam.Ben veririm.İnşallah tutar."
"Teşekkürler,biraz bekleyiniz.Hemşire Hanım sizi çağıracak." Başımı sallamakla yetindim.Mert'in yanına gidip oturdum.
"Olum sen manyak mısın?"

"Noldu da?"

"Lan ne demek noldu?Tanımadığın bir kız için kanmı vereceksin.Başkası versin."Sadece göz devirdim..
Bir hemşire yanımıza gelip,"Kan verecek olan kim?"Diye sordu.
"BEN."
"Hmm tamam.Buyrun benimle gelin."
Kan alma odasına geldiğimizde sedyeye yattım.Hemşire kanı kısa bir sürede aldıktan sonra,"Geçmiş olsun.Kan grubunuz uyuşuyor."Dedi..

...
Aslı günlerdi uyuyor.Ne iyi nede kötü.
Burak ise saatlerce ağlıyor ve uyumuyordu.Aslı'nın gerçek ablası olmadığını bilse bu kdar çok tepki gösterirmi diye merak ediyordum.Gözlerimi dinlendirmek için kapattım.
..Burak'ın çığlıklarıya gözlerimi açtım.Ne oluyor lan.Burak gülerek yanıma geldi,"Ablam uyandı,normal odaya aldılar Berk abi."Yaşasın be.Çok sevinmiştim.Elinden tutup odaya dığru yürümeye başladım.Aras ve Mert depoya gitmişlerdi.Odaya girip,"Geçmiş olsun,Aslı."
"Teşekkür ederim."Dedi hafif tebessüm ile.İçeriye hemşire girdi."Bir dakika konuşabilir miyiz Berk Bey?"

"Tabii."Dedim be ve odadan çıktım.

"Buyrun sizi dinliyorum."
"Kardeşinizin bu sıralar üzülmemesi ve heyecanlanmaması gerekiyor."
Ne?Kardeş mi?Söylediği sözle donup kaldım."Kardeş mi?"

"Evet Berk Bey."

"Hayır.Olamaz böyle birşey Aslı benim kardeşim olamsaz."

Hemşire gözlerini büyüterek,"Yoksa siz sizin haberiniz yokmu?"
"Var gibimi duruyor.kanıtla lan kardeş olduğumuzu.Eğer kanıtlayamazsan bu hastaneyi başına yıkarım."Diye bağırdım.

"Tabiki de kanıtlayabilirim.1 dakika bekleyin lütfen."

Hemşire elinde bir dosya ile bana doğru geliyordu.
"Buyrun,DNA sonuçları.Kanınız uyuştu."
Hayır lan hayır ne dicem ben abime.Sevmiyor ki onu.Dosyayı yere atıp Aslı'nın odasına girdim.
"Aslı,senin babanın adı ne?"Diye sordum açıkca."Mustafa.Neden sordun ki?"Dedi dolan gözleriyle.
Allah kahretsin!

Arkadaşlar,okuyorsunuz oyda verin.Hikayem ile ilgili düşüncelerinizi mesaj olarakda atabilirsiniz.Lütfen takipde edin.Yazım yanlışları için kusura bakmayın.
Sizleri seviyorum..Bir sonraki bölümde görüşmek üzeree.🙋🙋
-İnşallah beğenirsiniz.