'SON EMANET'🌷

16.Bölüm

Berk bana annemin kocasının adı sordu.Gözlerimin dolduğunu farkettim zorda olsa Mustafa diyebilmiştim.Biraz durdu daha sonrada odadan çıktı.Ağrılarım azalmıştı.Telefonum nerdeki acaba?
Etrafa bakındığımda telefonumı gördüm,bana uzaktı yavaş yavaş yerimden kalktım ve uzandım.Bir sürü bildirim ve mesaj gelmişti ilk olarak mesaja baktım.Gene o kişi.
"Geçmiş olsun.Sana çarpıpda kaçan piçi yakalattım.Rahat olabilirsin."
İyi güzelde bu nereden biliyor?
"Teşekkür ederim.Sen nereden biliyorsun?"

"Rica ederim.Ben bilirim."

"Ukala"

"Efendim?"

"Ağrılarım başladı gene kes sesini."

"Hayırdır?Nereden geliyo bu cesaret?"Tam cevap verecektim içeriye Aras girdi."İyi misin?" Bİraz durdu,"İyi olmasanda umrumda değilsin.Sadece Burak için."
"Aras denen itle konuşma."
Odada kameramı var?Hadi kamera var diyelim isminin Aras olduğunu nerden biliyor?Kafam karıştı ya.
Aras'a cevap vermedim.Melih'e de cevap vermedim.Aras'da çıktı zaten.
Bugünde hastanede yatıcaktım.Kontrol amaçlı..
Saat 22.05 uykum geldi ama hemşireyi beklemem gerekiyor.Gelene kadar telefonla uğraşsam iyi olur.İnstagram hesabıma girip DM atanlara baktım çoğu kişi geçmiş olsun falan demiş.
En son fotoğrafıma baktım annem,ben,Burak ve Elif.Çok özledim sizi be.Keşke yanımda olsaydınız.Taşınmak zorunka kalmazdık,Burak,Aras'da kalmak zorunda kalmazdı.Gözyaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım.
"Ağlama.Yakışmıyor sana."

"Seninle uğraşamam."

"Benimde annem öldü,bak bana ben ağlıyor muyum?"

"Ağlasan seni görecekmişim gibi konuşma."

"Tamam.Ağlama lan işte."
Cevap vermedim.Allah'a isyan etmekle olmaz.Gözyaşlarımı sildim..
Hemşire gelip ağrı kesici verdi birşeylere bakınıp çıktı.Artık uyuyabilirim."İyi geceler,ufaklık."
"Sensin ufaklık."

"Çarpılcaksın birgün."

"Ya he he."Görüldü...

Sabah kalktığımda Berk'i ve Burak'ı göreceğimi düşünmüyordum.Burak uyamdığımı görünce gelip sarıldı..
Hazırlanıyordum,hazırlanmama heşmirede yardım ediyordu.Sonunda bitti.Hastane masraflarını Aras ödemişti..Serkan neden yanımda değil?Ameliyat olduğumdan falan haberi olmasada evden kaçtığımdan mutlaka haberi vardır.Ama beni hiç aramadı, e zaten Serkan'dan ne bekliyordum ki?Güvenilmez ona!
Aras'ın arabasına binmiş Burak'la yan yana otuyorduk."Ben Aras'la konuşma diyorum sen arabasına biniyorsun.Soracağım bunların hesabını sana."
Cevap vermedim.Araba durduğunda eve geldiğimizi anladım.Zar zor arabadan çıktım.Burak önde koşarak eve girdi,alışmış demek buraya.
Birinin kolumu hızlıca çekmesiyle iledim.Yaralarım çok acımıştı.
"Aras ne yapıyorsun be."Diye bağırdım."Bu şehirden gideceksin hatta bu ülkeden gideceksin."
"Hayır böyle birşey olmayacak.Ne bu şehirden ne de bu ülkeden gitmeyeceğim."

Aras'tan;

Aslı burada kalmayacaktı.Burak onu unutmak zorunda."Ben gideceksin dedimmi dedim."
Gözleri doldu."Annemden son emanet o bana.Bırakamam onu."Bunu demesiyle tutmaya çalıştığı gözyaşları akmaya başladı."Yetert lan Burak benim kardeşim.Senin değil."
"A-Anlamadım?"
"Burak diyorum.Benim kardeşim!"
Dizlerinin üstüne düştü daha şiddetli ağlamaya başladı.Bide bunun ağlamasını hiç çekemem.
"Bak tamam 1 gün burada kalabilirsin,Burak'la gezebilirsin.Daha sonra bu ülkeden gideceksin.Onun iyiliği için."

"İnanmıyorum.O benim kardeşim."Ayağa kalktı bana yaklaştı ve göğüsüme vurmaya başladı."Yalan söylüyorsun,yalann."Kollarından tutup yere attım."Sen kimsinde bana vuruyorsun lan.İnanmazsan inanma."
Birşey söylemeyip ağlamaya devam ediyordu.Onu dışarıda bırakıp eve geçtim.Tamda Burak geliyormuş yanımıza,"Aras abi Aslu nerede?"Hay senin Aslı'na."İşi varmış Burak'cım gelecek birazdan,hadi gel biz biraz yatalım dinlenelim."Dedim elimi uzattım oda tutup kafasını salladı.

Arkadaşlar kısa oldu.Okul var ve zaman buldukça yazmaya çalışıyorum.Günde 2 bölüm paylaştığım zamamlarda da bölümler kısa oluyor bu seferde kısa diyorsunuz.
Oy vermeyi ve takip etmeyi unutmayın.⭐👍 +15de yeni bölüm.
Sizleri seviyorum.😘😘
-İnşallah beğenirsiniz..