H2: Een elf op tien

1.3K 102 89
                                    

Met Quine aan mijn zijde, liep ik naar de bron van schreeuwende tieners, oftewel de kantine

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Met Quine aan mijn zijde, liep ik naar de bron van schreeuwende tieners, oftewel de kantine.

Samen sloften we naar een tafel ergens in het midden van de zaal waar Renke en Iris zich al hadden geplaatst en ik plofte naast Iris neer.

Renke begroette mij door met een flesje water te gooien in de richting van mijn gezicht. Het schoot rakelings langs mij heen en ik wierp haar een boze blik. Zuchtend stond ik op, waarna ik het flesje opraapte en er een grote slok van nam.

'Ook hallo,' zei ik droog, terwijl ik plaats maakte voor Jesse en Bente die zich ook aan onze tafel voegde. Quine was ondertussen voor mij gaan zitten en trok een gek gezicht toen Jesse even met zijn hand over mijn hoofd was gegaan ten teken van begroeting. Als antwoord stak ik mijn tong uit, waarna ze grinnikend haar boterhammen nam.

Onze vriendenkring had zich vrij uitgebreid en dat kwam deels door mij, omdat ik nu samen met Jesse was. Soms kwam hij erbij zitten en nam hij enkele vrienden mee, waardoor we al snel aan het getal zeven zaten. Ook Renz had zich officieel toegevoegd aan onze vriendengroep en soms kwam Bente erbij zitten door één bepaalde reden.

Niet alleen omdat hij goed bevriend was met Jesse, maar door die ene "geweldige" foto.

Rian kwam er soms ook bij zitten, maar niemand zei er echt een woord tegen wat eigenlijk best wel zielig was, maar mijn respect had hij verloren en Jesse kon er ook niet echt bepaald meer mee omgaan door de ruzie van enkele weken geleden.

Quine deed nog steeds vriendelijk tegen Rian – wat mij oprecht verbaasde – en leek niet echt aandacht te geven aan Renz, terwijl ik donutsgoed wist dat hij interesse had in mijn koningin.

Het was dan ook mijn doel voor 2017 om hen samen te brengen, zodat Quine een geweldig nieuw jaar tegemoet zou gaan komen.

Ik dacht dat het gemakkelijker ging zijn, maar het was echt een hele klus. Ondanks dat het wat moeilijker ging dan gedacht, gaf ik nog niet op.

Nog niet.

Bente keek iets zielig voor zich uit en meteen kwam medelijden opzetten, en sip keek ik hem aan.

Toen hij zag ik dat ik hem aanstaarde, glimlachte hij geruststellend en nam hij een boterham vast die hij bedachtzaam bekeek.

Ik schudde zachtjes met mijn hoofd en kuchte zodat ik zijn aandacht kreeg.

'Denk je dat veel mensen de foto hebben gezien? Ik bedoel, hij was er echt letterlijk na één uur er al af gehaald.' vroeg ik twijfelend, niet helemaal zeker van mijn zaak.

Toen Quine en ik uiteindelijk bekomen waren van de schok, hadden we verder gekeken naar andere foto's maar toen we terug wilden naar die ene foto, was deze al verwijderd.

Het was bijna onmogelijk dat iemand anders ze zou gezien hebben, want wij waren echt wel de eerste.

Maar je wist nooit uiteraard.

This isn't a jokeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu