Deel twee in 'the joke' serie.
Een week nadat de foto's online werden geplaatst, begint de school weer.
Doordat er één schokkende - in feite meerdere - foto gemaakt werd, zijn er een aantal veranderingen binnen de vriendengroep van Cher, maar dat...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Verlekkerd nam ik een grote hap van mijn hamburger die net voor mijn neus was gezet. Even sloot ik mijn ogen genietend, waarna ik een slok nam van mijn cola en een frietje nam.
Even die vettigheid na allerlei fruit en gezonde gerechten van mijn moeder om mijn hersenen actief te houden tijdens de examens, kwam als een welkom geschenk.
Ik liet mijn blik even over de tafel glijden en ik was best trots op mezelf. Ik had er zodanig voor gezorgd dat Quine wel naast Renz moest gaan zitten. Quine zat voor mij en ze was weer in druk gesprek met Renz, waardoor ik moest glimlachen.
Ik zat tussen Iris en Rian. Ik had mij moeten opofferen. Quine had aanstalten gemaakt om naast Rian te gaan zitten, maar ik was haar voorbij gestoken en net naast hem gaan zitten met het excuus dat ik hem dat verschuldigd was, omdat hij bij mij was gebleven toen ik was gevallen.
Iris had niets gezegd, maar had alleen lichtjes haar wenkbrauwen opgetrokken ten teken dat ze er nog steeds niets van geloofde.
Ik zag dat Renke zich ook in het gesprek mengde met Renz en Quine en Jesse zat met Iris te praten.
De enigste twee die dus niet actief waren binnen de groep, waren Rian en ik.
Het was vrij awkward. Ik wou niet perse een gesprek starten met Rian, maar ik wou ook weer niet de middag in stilte doorbrengen, dus het eerste dat in mij opkwam was een frietje van zijn bord stelen.
Geschokt keek hij mij aan. Zijn stralende, blauwe ogen sperde zich open alsof hij het niet kon geloven.
Ik begreep zijn reactie helemaal, iemands eten stelen was nooit een goed idee.
Als wraak nam hij er eentje van mij, zonder iets te zeggen, en mijn ogen vernauwden zich tot spleetjes.
Oké, hij had er het recht op, maar toch!
Hij keek mij uitdagend aan, wachtende op wat ik zou gaan doen, en trok zijn wenkbrauwen op alsof hij hiermee wou zeggen "doe maar, ik daag je uit."
Een frietje stelen zou hetzelfde resultaat hebben, dus stak ik gewoon mijn tong uit en deed niets.
'Opgegeven?' sprak hij voor de eerste keer sinds we zaten.
'Ik geef nooit op,' loog ik, 'ik moet gewoon naar het toilet.' Ik stond op, waardoor Iris plaats maakte voor mij en ik mijn weg kon vervolgen naar het toilet. Zijn antwoord leek ik niet meer te horen, maar het leek erop dat hij aan het grinniken was.
Een niet verkeerd geluid, maar die gedachten verwierp ik meteen.
Eens ik daar was, deed ik wat er gebeurd moest worden en liep naar de spiegel, waarna ik mijn handen waste.
Ondanks dat het hier binnen warm was, toch in vergelijking met buiten, was mijn neus rood en lopend. Ook mijn wangen waren warm, maar dat was eerder van de drukte die hier heerste.
Wij waren niet de enigste die het idee hadden om na het examen iets te gaan eten en drinken. Onze halve school zat hier. Niet dat ik het echt zou opgemerkt hebben of zou weten, want ik kende bijna niemand.
Dankzij Quine kwam ik te weten dat hier dus de meerderheid van de klanten onze school was, want ze was al enkele keren van onze tafel weggelopen om iets te gaan zeggen. Tot mijn grote ergernis, want ik zag dat Renz achterbleef en dan alleen een gesprek had met Renke.
Maar ik moest gewoon afwachten.
Ik nam een doekje uit zo een vreemd machine waarmee ik mijn handen afdroogde en ook mijn neus even snoot. Toen ik mijn ogen terug opendeed, maakte ik een sprongetje van angst toen Iris vlak achter mij stond.
Ik draaide mij om en keek haar quasi – kwaad aan met mijn hand op mijn hart om deze te kalmeren. 'Alle donuts, Iris doe niet zo vampierachtig!'
'Vampierachtig?' echode ze lacherig.
'Mensen besluipen van achter, zonder een woord te zeggen of een geluid te maken,' verduidelijkte ik, net niet met het "duuh" woordje achter.
Ze trok haar wenkbrauwen op, maar nam geen aanstalten om zich te verdedigen.
Dus toch een echte vampier?
Mijn fantasieën over Iris als vampier werden al snel onderbroken door Iris zelf die kuchte.
'Wat?' vroeg ik dan ook. Ze draaide met haar ogen. 'Wat is dat gedoe met Rian en jou?'
'Ik weet niet waarover je het hebt,' antwoordde ik iets terughoudend.
In feite was er ook niets tussen mij en Rian. Ik had misschien niet verteld dat wij een gesprek hadden gehad, nadat hij mij had weggetrokken, en dat we daarna nog een gesprek hadden gehad. En wat was daar mis mee? Oké, ik had bij iedereen duidelijk gemaakt dat ik Rian haatte en dat ik liever een jaar geen donuts at dan met hem praatte, maar ik moest hem accepteren. Hij behoorde tot onze vriendengroep. Ik kon hem onmogelijk negeren.
Ze gaf mij alleen maar een blik waardoor ik mijn handen verdedigend in de lucht gooide. 'Ik méén het, Iris. En wat dan nog? Mag ik niet praten met Rian? Hij is tenslotte een vriend.'
De reactie die ze mij nu gaf, had ik helemaal niet verwacht waardoor ik haar ook een vreemde blik gaf. Ze begon luidop te lachen, pinkte een denkbeeldig traantje weg en wanneer ze mij terug aankeek kreeg ze terug de slappe lach.
'Wat is het probleem?' vroeg ik iets geërgerd. Was het dan zo grappig?
'Jij? Vrienden met Rian?' zei ze tussen enkele lachsalvo's door, 'maak dat de kat wijs.'
Maak dat de vampier wijs.
'Wat boeit het nu of dat ik met die gast praat of niet?' vroeg ik dan tenslotte geïrriteerd. 'Is het omdat jij hem leuk vindt ofzo?'
Ze keek mij met een droge blik aan. 'Ik val niet op zo een jongens.'
'Het lijkt er wel op. Jij lijkt de enigste te zijn die er het meeste problemen mee heeft,' zei ik bits.
'Omdat de andere zo achterlijk zijn om het niet te merken!'
'Wat valt er op te merken,' de zakdoeken die ik nog in mijn handen had, verfrommelde ik helemaal en smeet ze met een woest gebaar in de vuilbak iets verderop, 'ik praat gewoon met Rian!'
'Cher!' Ze gilde nu. Blijkbaar was ze vergeten dat we in een openbare ruimte stonden. 'Rian. We hebben het hier over Rian. Het is alsof je je liefdesverdriet probeert te vergeten door gebruik te maken van Rian.'
Mijn mond viel open van pure verbazing. 'Ik maak geen gebruik van Rian, hoe durf je dat zelfs te denken? Het enigste wat ik nu denk is dat jij iets voor Rian voelt. Anders zou je je niet zo aangevallen voelen wanneer ik met hem praat!'
Gefrustreerd slaakte ze een kreet en gooide haar zwarte haren over haar schouder. 'Ik heb je zonet verteld dat ik niet voor jongens val!'
Abrupt ging mijn mond weer dicht en ik keek haar niet – begrijpend aan. 'Je zei tegen mij dat je niet op zo een jongens valt?' Ik legde de nadruk op het woordje zo, terwijl ik haar reactie nauwlettend in de gate hield.
Haar gezicht werd bleker dan dat het al was en ze sloeg haar handen voor haar mond, wanneer ze zich realiseerde wat ze net had verteld.
Of eerder had opgebiecht.
---
En we zitten al aan hoofdstuk 13!
HEHEHE
give it a star, laat some comments achter want dan ben ik blij!
ook als je het niet doet hoor, ik ben een simpel meisje.
