Deel twee in 'the joke' serie.
Een week nadat de foto's online werden geplaatst, begint de school weer.
Doordat er één schokkende - in feite meerdere - foto gemaakt werd, zijn er een aantal veranderingen binnen de vriendengroep van Cher, maar dat...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ben je zeker?' vroeg ik twijfelend aan Quine.
Ik had hier echt mijn bedenkingen bij.
'Ik ben altijd zeker, hup doe het.' Via mijn badkamer spiegel keek Quine mij vastberaden aan, ze stak haar beide duimen op en knipoogde. Niet echt geruststellend.
Zuchtend nam ik haar roze lokken vast waar ik eerlijk gezegd zelf dol op was, en begon een grijze smurrie erop te smeren. De handschoenen om mijn handen te beschermen zaten verschrikkelijk en leidde mij constant af.
Quine en ik waren gisteren - door het meningsverschil met Jesse had ik uiteindelijk gezegd dat ik toch niet kon - grijze haarverf gaan kopen, niet té grijs maar ook niet te wit. Het zat er zowat tussen in, maar ik had hier zo mijn bedenkingen bij.
Haar haren waren roos en nu wilt ze het opeens grijs verven?
Dat is zo typisch Quine, ze deed gewoon wat ze wilde en ze dacht niet aan de consequenties. Ook gaf ze geen enkele donut om wat mensen over haar zeiden.
Hoofdschuddend begon ik alles in zilverpapier te wikkelen, totdat alles mooi opgestoken was.
'Het moet nu intrekken,' meldde ik een halfuur later, zodat ze wist dat ik klaar was.
Ze knikte en ging rechtstaan uit mijn bureaustoel die ik speciaal in de badkamer had gezet zodat ze kon zitten, en draaide zich om naar mij. 'Nu jij.'
'W-wat?' piepte ik. 'Ik zei je dat ik het niet wou!'
Quine begon te grinniken en liep naar haar tas die tegen de deur stond. Na even te zoeken, haalde ze er een doosje uit. 'Ik heb er ook eentje voor jou gekocht.'
Met een woeste zwaai nam ik mijn bureaustoel vast en rolde naar de deur, maar snel ging Quine in de deuropening staan.
'Neem nu eens risico, wees eens vrij Cher. Je bent zo een...' ze twijfelde even.
'Een slappeling, een mietje, een bangerik?' vulde ik dan ook aan. 'Of een persoon die gewoon zichzelf wilt blijven?'
'Nee,' zei Quine zachtjes, wetende dat ze zich op glad ijs bevond. 'Nee, dat bedoelde ik niet.'
Gefrustreerd keek ik haar aan, terwijl ik mijn handen op mijn bureaustoel liet leunen. 'Wat bedoel je dan wel?'
Ze veegde over haar voorhoofd, eer ze antwoord gaf. 'Ik wil gewoon dat jij je even laat gaan.'
'Door mijn haren te verven?' vroeg ik sarcastisch. 'Ik weet niet of dat je het door hebt, maar mijn haar is ook bedorven muffin zwart.'
'Niet alleen door je haren te verven, maar je zit steeds te klagen dat je kleren hebt die je nooit aandoet voor school bang voor de reacties. Je hebt geweldige schoenen die je niet aandoet en make – up waar ik een moord zou voor gaan plegen. En jij gebruikt het niet omwille de commentaren die ze zouden gaan kunnen geven.' Quine keek mij triest aan. 'Ik wil gewoon dat je doet wat je wilt, Cher. En om te starten met je haar te verven. Het is bijna 2017, laat 2016 geweldig eindigen en 2017 geweldig beginnen.'
