Deel twee in 'the joke' serie.
Een week nadat de foto's online werden geplaatst, begint de school weer.
Doordat er één schokkende - in feite meerdere - foto gemaakt werd, zijn er een aantal veranderingen binnen de vriendengroep van Cher, maar dat...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De rit in de auto ging vrij vlot, omdat het meisje waar we naartoe gingen niet zo ver woonde, en er op dit moment ook geen enkele auto reed door het uur waarop we waren vertrokken.
'Ga je ons ook terug naar huis brengen?' vroeg Quine gretig, waarna ze terug naar voren boog om een beter gesprek te kunnen voeren.
Vooraleer Rian kon antwoorden, schoot ik naar voren, waarbij ik mijn handen rond de autozetel sloeg en Quine waarschuwend aankeek. 'Nee, dat doet hij niet.'
Rian keek mij vragend aan via zijn achteruitspiegel. 'Hoezo?'
'Ik veronderstel dat je gaat drinken,' siste ik. 'En als je gedronken hebt en ze houden je tegen ben je al meteen je rijbewijs kwijt.'
'Dan drink ik niet,' zei hij simpel, terwijl hij zijn schouders nonchalant ophaalde.
'Jij? Niet drinken?' vroeg ik sarcastisch. 'Een grapje zeker.'
'Doodserieus.'
'Serieus Rian,' zei ik nu rustiger, vriendelijker. 'Het is echt niet om je tegen te werken. Het is voor Quine en mijn veiligheid.' Ik zweeg even. 'En de jouwe.'
Quine keek mij met samengeknepen ogen aan, maar besefte dat ik gelijk had en liet zich met een plof naar achter vallen met haar armen gekruist over elkaar.
Rian zei niets meer, maar ik zag dat hij mij aankeek via de achteruitspiegel. Ik wierp hem een klein glimlachje toe, waarna hij zijn blik weer op de weg richtte.
'Dus, wie is dat meisje zelfs waar we naartoe gaan?' verbrak ik de stilte die iets daarna had geheerst.
Quine zuchtte en schudde teleurstellend met haar hoofd. 'Jij moet echt werk maken aan het feit dat je niemand kent van onze school.'
Verdedigend wierp ik mijn handen in de lucht. 'Daar heb ik ook aan gedacht,' gaf ik toe. 'Daarom ga ik nu dus ook mensen leren kennen. En een goed begin is de naam weten van het kind dat ons heeft uitgenodigd.'
'Larissa,' antwoorde Rian van voor.
'Larissa,' herhaalde ik de naam zodat ik hem zeker goed uitsprak. 'Hopelijk valt het allemaal mee.'
'Dat kan je meteen te weten komen,' zei Rian geamuseerd. 'We zijn er.'
Toen Rian zich min of meer ergens verderop in de straat had geparkeerd en we voor het huis van Larissa stonden, keek ik mijn ogen uit.
De meeste mensen die er al waren, hadden hun kleren al uitgedaan en liepen met zwemshorts of bikini's rond. Het leek alsof ze totaal geen koud hadden, want ze stonden gewoon buiten te praten.
In dit weer.
Halfnaakt.
De jongens zagen er gigantisch goed uit, trouwens. Net zoals een nieuwe, aangekochte donut. Ik zag dat Quine ook genoot van het uitzicht.
