Silmiyorsun senin için akan gözyaşlarımı ellerinle.
Tutuyorsun sana yakışmayan elleri.
Dudakların bana seslenmiyor ama başka dudaklara değiyor.
Sesimi özlemiyorsun. Başkalarının sesleri arasında karışıyor titreyen sesim ve sen duymuyorsun.
Buruk bir iç çekiş, kokunu bile bilmiyorum. Böylesine sevebilir mi? İnsan.
Hiç dokunmadan, hiç duymadan kalp atışını, bilmeden kokusunu, nefesini nefesinde hissetmeden.
Sever. Seviyor işte.
Sözü bulandırıp uzatmak anlamsız.
Ne kadar süreceği bilinmez bir yol.
Senin sağ da benim solda olduğum uzun bir yol.
Bu savaşın kazanını yok, kaybedeni var.
Sana yaz, bana kış.
Sana güneş, bana siyah bulutlar.
Gözlerim nemli, sözlerim kırık.
***2016***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Işıklar
PoetryDur, diren belki umut pencerenden yüreğine bir güneş gibi doğacaktır. Sabret! *** İlk yayınlama tarihi 17/02/2017*** ▪Okuduğunuz her satır, benim hislerim.▪
