Derdini işlemiş tenine, güneş tenine değmeden batıp gitmiş.
Kadın nicelerdir üzgün, kırgın.
Parmak uçları sızlıyor, elleri gökyüzüne dokunmak istemiş.
O kadın uzun uzun karanlıklar görmüş, güneş değmiyor gözlerine.Çok gidenler var, dönüşü olmayan yollardan.
Cam kenarında, can kırıklarıyla bekliyor.
Biliyordu, kanatları uçmak için değil hapsolmak içindi.
Uçmayı değil yürümeyi öğrenmek istemişti, ölmeden çok önce.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Işıklar
PoetryDur, diren belki umut pencerenden yüreğine bir güneş gibi doğacaktır. Sabret! *** İlk yayınlama tarihi 17/02/2017*** ▪Okuduğunuz her satır, benim hislerim.▪