Dur, diren belki umut pencerenden yüreğine bir güneş gibi doğacaktır. Sabret!
*** İlk yayınlama tarihi 17/02/2017***
▪Okuduğunuz her satır, benim hislerim.▪
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıcak havalar da bile üşüyorum.
Belki de bedenim değilde üşüyen ruhumdur. Üşüyen ruha ne iyi gelir onu da bilmiyorum. Zaten ben çok şey bilmiyorum. Geçenler de öğrendim bilekleri enine değil de dikine kesecekmişsin. Kaç saattir önümde duran jilete baktığımı sayamadım. Yok kesmeyeceğim bileklerimi ne enine ne dikine. Kanlı kanlı ölümleri sevmiyorum ama kanı seviyorum. Ölümü de artık sevmiyorum. Ne seveceğim istediğim de gelmeyen şeyi.
Sevecek bir şeyler ararken nefret edesim geliyor her şeyden. Sevdiğim adamın başka kadını sevişini de sevmiyorum. Kim sever ki zaten. Ben kendimi de sevmiyorum. Sevemiyorum, ne yapabilirim.
Nasıl bir pislik deryası olmuş içim. Hiçbir güzel şeyi barındıramıyorum. Ne kadar kötülük varsa dünya da sanki hepsini ben yapmışım. Ne kadar karanlık varsa sanki hepsi benim içimden doğmuş.
Bebekleri de sevemiyorum artık, büyüdüklerin de ne acılar çekecekler? Ne acılar çektirecekler. Çocuğum olsun da istemiyorum artık. Annesinin kaderi kızına geçmesin. Oğlum olursa iyi biri olmayacağına eminim.
Böyle nasıl anlatsam bilemiyorum.
Ömrüm; Kulaklarım da ruhumu ağlatan bir şarkı, dudaklarım da mor ruj, gözlerimde yaş, bir yatakta ömür boyu kimsesiz, sessiz tavanı seyrederek geçsin istiyorum.
Öldüğümü insanlar yayılan pis kokudan anlasınlar ki ben mis gibi kokamam.
Mevsimlerden kış olsun, toprakla buluşmam yaz olsun. 24/11/2016
*****
(Lütfen okuduktan sonra oy vermeyi düşüncelerinizi bana aktarmayı unutmayın. Şimdiden yanımda olan herkese teşekkür ederim.)
