Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçim ölmüş gibi.
Dışım zaten bir canlının son kırıntıları.
Acıya çekerek olgunlaşmak gibi değilde, yaşayarak ölmeye benziyor.
Böyle anlatsam kimse anlamayacak.
Bağırsam kimse duymayacak.
Ağlasam kimse silmeyecek yaşlarımı.
Sussam aciz, konuşsam boş gelecek insanlara.
Herkes yaşadığı kadar değilde, acıyı çektiği kadarmış gibi hayat.
Kendimle yaptığım savaşlar da, yine kendime yenileceğim.
İnsanlar ile savaşacak bir güç zaten yok damarlarım da.
Ben yine susacağım, küseceğim, kırılacağım ve döküleceğim.
Yanacağım, küllerim berrak bir denize değil, bataklığın içine batacak.
Ben yok olacağım, sessizlik duvarları delecek.
Duymayacak ne insanlık, ne kainat.
Yok olup gideceğim öylece acıyla, çaresizlikle.
✴️✴️✴️14/03/2017✴️✴️✴️
💞Desteklerinizi esirgemeyin lütfen 💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Işıklar
PoetryDur, diren belki umut pencerenden yüreğine bir güneş gibi doğacaktır. Sabret! *** İlk yayınlama tarihi 17/02/2017*** ▪Okuduğunuz her satır, benim hislerim.▪
