My Vampire Love | kth

~Evlen Benimle~

Eun Mi'nin ağzından

Yine anlamsız bir sabaha gözlerimi açmıştım. Elimi yüzümü yıkadım ve daha sonra da bileklerimdeki yaralara pansuman yaptım. Kendimi öldürmeye çalışmış ama başarısız olmuştum.

Ga In ve Ga Yeon benimle yaşıyordu ve eski ben olmam için çabalıyordu. Eski hayatım yok ki eski ben olayım. Ailemi geri getiremezdim ama en azından Taehyung olsaydı.

Bugün nedense onun kokusunu hissettim. Unuttuğum kokuyu hatırladım. Belki de yanlızca kafayı yiyordum. Aşağı indiğimde Ga In ve Ga Yeon kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyorlardı. Ben de oturunca kahvaltı etmeye başladık. Bakmayın öyle dediğime, tek yaptığım çubuklarla kahvaltıya eziyet etmekti.

~~~

Okula geldiğimizde bakışlarımı yere sabitlemiş bir şekilde yürüyordum. Kafamın bir bedene çarpmasıyla kafamı kaldırdım. Gördüklerim umarım doğrudur. Umarım şizofren olmamışımdır çünkü önümdeki kişi Taehyung'du.

"Günaydın Eun Mi."

Adımı söylemesiyle göz yaşlarım görüş alanımı engellemeye başladı. Sesini fazlasıyla özlemiştim.

Gerçekten o olduğunu anlamak için yüzünü avuçlarım içine aldım. Gerçekti. Buradaydı. Geri dönmüştü. Sanırım uzun süre sonra ilk defa yüzümde buruk da olsa bir tebessüm oluşmuştu.

Taehyung ellerime ufak öpücükler kondurdu ve kollarını bana sardı. Kokusunu özlemiştim. Hatırladığım gibiydi...

Ayrıldığımızda kulağıma eğildi ve "Bugün okulu asmaya ne dersin?" diye sordu.

Kafamla onayladım ve el ele tutuşup okuldan çıktık.

~~~

Şu an bunun bir rüya olmamasını dileyerek Taehyung ile birlikte boş sokakta el ele yürüyordum. Belki de gerçekten şizofren olmuştum ve durumum ağırlaşıyordu. Yaşananlara inanmakta zorluk çekiyordum. O birden bire karşıma çıkmıştı. Sanki hiçbir şey olmamış gibi!

Bir ara durdum ve Taehyung'un gözlerine bakmaya başladım. Bakışlarında çok fazla anlam vardı. Birden farkına vardığım şeyle kendime geldim. Taehyung ağlıyordu. Ama neden? Bunca yaşananlara rağmen delicesine ağlaması gereken kişi ben değil miydim?

Taehyung ellerimi daha sıkı tuttu ve hızlıca yürümeye başladı. O öndeydi, ben ise onun hızlı adımlarına yetişemediğimden dolayı arkasındaydım. Bir yandan ağlıyor bir yandan da arkasına dönüp bana daha hızlı olmamı söylüyordu. Dediği şeyi yaptım ve onunla aynı hızda yürüdüm.

Sonunda ormanlık bir alana geldik. Neden buraya geldiğimizi bilmiyordum ama sorgulamıyordum da. Sevdiğim adamın yanında olduğum düşüncesi aklımdan çıkmıyordu. Ve ne kadar mutlu olsam da yüzümdeki şok olmuş bir ifade yok olmuyordu.

Biraz daha yürüdükten sonra bir yerde durduk. Taehyung ile insanın içine büyük bir huzur veren ormanın tam ortasında bekliyorduk.

Kafamı biraz kaldırdığımda yaşlı bir ağacın tepesinde bir ağaç ev olduğunu fark ettim. Uzunca bir merdiven vardı ağaç eve ulaşan.

Taehyung merdivenden tırmanmaya başlayınca arkasına dönüp onu takip etmemi söyledi. Dediğini yaptım ve merdivenleri tek tek tırmandım. Sonunda ağaç eve ulaştığımızda Taehyung oturdu ve beni de karşısına oturttu.

Hala ifadesizce ona bakıyordum. Şoku atlatamamıştım. Hafif bir rüzgar esiyordu. Bu rüzgar hüznümü alıp götürüyor, yerine sükûnet getiriyordu. Çok sessiz bir ortam vardı vee bu sessizliği bozan Taehyung olmuştu.

"Küçükken hep bu ağaç eve gelirdim. Sinirlendiğimde, sevindiğimde, yalnız kaldığımda, her şeyi unutmak istediğimde hep geldiğim yer burası olurdu. Tek başıma buraya geliyordum ve son zamanlarda hiç uğramadığımı fark ettim. Daha sık gelmeliymişim. Burası her şeyi unutturuyor bana. Tek bir şey dışında, o da sen."

Bunları duyunca istemsizce sırıttım. O da gülüşünü genişletti ve devam etti;
"Sen hep benimle kal. Evet, ben oldukça tehlikeli biriyim. Etrafım tehlike, arkadaşlarım tehlike, benim bütün hayatım tehlike. Ne kadar tehlikeli olduğumu ve senin yakınındayken sana zarar gelebileceğini bilsem de ayrılamıyorum senden. Sanırım kısa zamanda tüm hayatımı senin üzerine kurdum. Öyle çok bağlandım ki sana biraz uzak kalmamla birlikte tüm hayatım zehir oldu. Eun Mi, ben yaşayan bir ölüyüm. Seni göremeyince, sana sarılamayınca daha çok ölüyorum. Ölü biri daha ne kadar ölebilir ki? Canım acıyor sensiz. Seni öyle çok seviyorum ki... Nasıl bırakıp gittim ben seni, nasıl böyle bir şey yapabildim bilmiyorum. Seni bir daha asla ama asla bırakmayacağım. Hayatımın sonuna kadar seninle yaşamak istiyorum. Lütfen beni affet ve bana beni hiç bırakmayacakmışsın gibi sarıl. İhtiyacım olan tek şey bu..."

Taehyung sözünü tamamlamıştı ve kollarını açarak ona sarılmamı bekliyordu. Dediğini yaptım ve ona onu hiç bırakmayacakmış gibi sarıldım. Onu bırakmak istemiyordum, bırakmayacaktım da.

Uzun bir süre sarıldık. Zamanın nasıl geçtiğinden haberim yoktu. Biraz daha böyle kaldıktan sonra Taehyung'un ağzından şu sihirli cümleler çıktı;

"Hayatımın sonuna kadar sadece sana sarılmak istiyorum. Evlen benimle Eun Mi..."

by me & withkof

Böyle sıkıcı bir bölüm beklemediğinizi biliyorum.😞 Kendimi yeşilçam senaryosu yazmış gibi hissettim.
Sizi seviyorum 💜