4 Element

İz Şafak KAHRAMAN

    Multimedya: Gökmen Türk

"Ay ben çok heyecanlıyım yaa..." dedim anneme montumu giyerken. "Acaba okulun ilk günü nasıl geçecek. Lise hayatım başlıyor. Dolu dolu 4 sene. Inşallah yeni sınıfımdaki insanlar samimidir." dediğimde annem güldü. Tabi alışık değildi kızının bu kadar heyecanlı oluşuna. "Sen yaparsın. Dolu dolu dediğin 4 seneyi de başarılı bir şekilde bitirirsin." diyerek saçlarından öptü. Ve beraber evden çıktık.

Okulun önüne geldiğimde ilk önce okuluma baktım,  iç geçirdim ve okula girme cesaretinde bulundum. Daha okula girerken sanki herkes bana bakıyormuş gibi geliyordu ama doğaldır. Çünkü yazın saçımın yarısını kazıtmıştım ve şuanda öyleydi. Sanırsam gerçekten herkes bana bakıyordu. Hemen kendimi sınıfa attım ve boş bir yer aradım. Sınıfa sanırsam en son ben gelmiştim çünkü sadece bir sıra boştu o da en arka sıraydı. Hiç de sevmem en arka sıraları. Ama ne yapalım geçtim oraya. Dışarıyı seyrederken birinin bana seslendiğini duydum. Döndüğümde benden çok aşırı uzun neredeyse 1.80 civarı boyunda çok yakışıklı değil ama fazla tatlı yani tam bana göre bir çocukla karşılaştım. "Acaba boşsa oturabilir miyim? Başka yer kalmamışta" dedi. Beni fazla etkilediği için bir anda kucağımı gösterip "Tabii, oturabilirsin." dedim. Karşımdaki çocuk bir anda şaşırdı. Ay ne demiştim ben böyle hemen olayı toparlamaya çalıştım sıradan çantamı çekip "yani buraya oturabilirsin tabiki". Sanırım ölecektim. Al işte Şafak yine yaptın yapacağını diye geçirdim içimden.  Ardından hoca geldi. Amaçlar,  öğütler,  hedefler faslı geçtikten sonra herkes kendini sırayla tanıtsın faslı başladı. En sonda ben oturduğum için bekledim. Sınıftaki insanlar iyi insanlara benziyorlardı. Bana gelmesine az kişi kala heyecanlanmaya başladım. Nereden çıktı bu heyecan yaa diye düşünürken sıra artık bendeydi. Sakince ayağa kalktım.
" Ben İz Şafak Kahraman. Basketbol oynamayı ve kitap okumayı seviyorum. Üniversite olarak Askeriyeyi istiyorum."
Bunu dediğimde herkes yine bana bakiyordu. Hoca hafiften gülümsedi. "Çok farklı tarzın ve isteklerin var. Daha önce hiç karşılaşmamıştım askeriyeyi isteyen bir KIZLA." Bir anda ne diyeceğimi bilemedim ve sadece gülümsedim.
                          ~~~~~~~~~
Aradan günler geçti. Ben hala tek başıma takılırken bir çok kişi arkadaş edinmişti benim de acilen arkadaş edinmem lazımdı çünkü ingilizce hocamız grupça yapılacak bir ödev vermişti ve şansa bakın ki benim grubum yoktu. Ilk arkadaş edinmeye çalışmamda bir kızın kafasına mandal attım. Adı şeydi yaa... Heh Nova. Aslında amacım kafası değildi. Govdesiydi. Ama hızımı alamadım ve kafasına fırlattım. Daha sonra utandım ve bir daha kimseye yanaşmadım.
Etrafa bakınırken Janset'i gördüm. Onunla geçen sene tanışmıştık. Aynı dershaneye gidiyorduk ve şöyle olmuştu; Ben kamuflaja bayılırım. Ve bir tane kamuflaj pantolon almıştım. O gün Janset de giymişti ve biz birbirimizi görünce çok sinir olmuştuk ve şansa bakın ki aynı sınıftaydık. Zamanla beraber oturduk ve kaynaştık yakın arkadaş olduk. Sonra okul zamanı da aynı sınıftaydık. Onun yanına gittim ve ortama dahil olmaya çalıştım. Havada kakara kikiriler doluşurken "Bu öğlen nereye gideceksiniz?" diye sordum. Burçak " Biz AVM'ye gideceğiz gelmek ister misin? " diye sordu. Tabi bende içimden evlenme teklifi edilmiş bir kız misali evet evet eveeet diye bağırıyordum. Sonuçta ne zaman sonra arkadaş ediniyordum. Gayet sakin bir tavırla "olur" dedim.
Öğle vakti olunca 8 kız gittik. Hepsi çok iyidi ancak kanım en çok Burçak ve Nova' ya ısınmıştı. Zaten Janset'le tanışıyorduk. Ilerleyen zamanda bu 8 kişi 4+4 bölündük. Yine konuşup takılıyorduk ancak Ben, Burçak, Nova ve Janset daha yakındık. Ve böylece başladı 4 Element. Hep beraber takılıp grup oluyorduk, beraber gülüp beraber aşırı eğleniyorduk. Tabi Janset bizimle pek takilmazdı. Ama biz yinede aşırı eğlenirdik. Derken bir zaman sonra yani Aralığa doğru hepimizin sevdiği birileri oldu. Ve birbirimizin acılarına derman olduk ve beraber fazla güçlendik. Bu seferde acilarimiza gülmeye başladık. Bizim hikayemiz böyle başladı...
                       ~~~~~~~~~~~~
"Kanka senin zengin geliyor." dediğimde Burçak bir anda heyecanlandı ve yüzü kıpkırmızı oldu. Adını bilmediğimiz için Burçak'ın sevdiği çocuğa Zengin diyorduk. Ama benim tabi ki bir planım vardı. Biz Nova ile Burçak'ın haline gülerken arkadan turuncunun en güzel tonu olan saçları ile Gökmen göründü. Arkadaşları ile konuşup kantine doğru geliyordu. Içimde kendime sakin, sakin derken gözleri benimki ile buluştu. Nefesimin bana yetmediği hissettim. Onunla göz göze gelince her seferinde böyle oluyordu. Bacaklarımın tutmadığını hissettim. Şafak sakin ol dediğim sırada gözlerini benden ayırmadan şarkı söylemeye başladı. Olmazsan olmaz dediğini duyduğum an bu şarkıyı sevmeye başladım. Ve hatta aşık oldum. Tıpkı onun saçlarına ve kendisine olduğum gibi. Gel beni al, gel beni al diyesim geliyordu. Önümde geçip gidince kızlarla hep beraber gülmeye başladık. Ve sonunda doğru zamanı buldum.
"Kızlar bakın şimdi. Biz şu zenginin ismini merak ediyoruz ya heh onun ismini nasıl bulacağımızı buldum." Tabi ben bunu diyince Burçak'ın ağzı kulaklarına varırken 'Nasıl?!' diye çığlık attı.
"Bak şimdi bu gün kurs var ya hani kurs çıkışı o sınıfa gireceğiz vee sınıf defterine bakacağız. Ben fotosunu çekerim tek tek araştırırız. Nasıl fikir?" Derken kollarımı göğsüme birleştirdim. Nova ve Burçak şaşkın şaşkın bakarken Nova atıldı " Peki ya sınıfta birileri olursa ne yapacağız?" Tabi bu da vardı ancak napalım bir şekilde ismini öğrenmeliyiz. "Kaçarız." Diye ekledi Burçak ve biz de her zamanki gibi gülmeye başlayıp sinifa gittik.
                      ~~~~~~~~~~~~
"Ya Nova gülmeyi kes" diyince Burçak, irkildim. Elimle sessiz olun işareti yaparken 12/C'nin kapısını açtım. Içeride biri varmı diye bakarken beni korkutan bir bayrak gördüm. Kendime hemen geldim ve öğretmen masasına baktım şansımız bizden yana gidiyordu çünkü sınıf defteri öğretmen masasindaydi. Hemen ilerledim ve ve yoklama kağıdını çıkardım bir kaç kez ard arda fotosunu çekerken kapıda birinin olduğunu hissettim. Şimdi sıçtın diye içimden geçirdim çünkü bizim kızlar beni kapı önünde bekleyeceklerdi, gözcülük yaparak. Sakince arkamı döndüm...