4 Element

İz Şafak Kahraman

Yılın son günleri.. Hepimiz yeni seneye hafif buruk giriyorduk. Hepimiz bir köşeye dağılmıştık. Kendi acılarımızla üzerine birbirimizin acılarıyla da uğraşıyorduk. Bizim gemimiz çok hasar almıştı ve bu sebeple su alıyordu. Ama biz yolumuza devam ediyorduk. Bir şarkı var ya HERKESIN ACISI SEVGISI KADAR. Bizim şuanki durumumuz öyleydi.
~~~~~
Bir öğleden sonra klasiği dışına çıkarak o gün okula gitmedik. Kızlarla bize gittik. Tabi gitmeden önce bir kaç abur cubur ve içecek aldık. Sonra kızları bizim eve götürdüm.
Evim bir apartman dairesinin en üst katıydı. Büyük bir girişi ve uzun bir holu vardı. Kardeşim ile odalarimiz ayrıydı. Ben üst katta yatıyordum o ise alt katta. Kizlarla ilk önce ustlerimizi değiştirdik. O gün bizde kalmaya karar verdik. Benim odama çıktık. Sanki onlarla beraber ben de ilk defa odami görüyormus gibiydim. Odaya girince ilk dikkat çeken şey odamın duvarlariydi. Beraber çekildiğimiz bir sürü fotoğraf vardı. Hepsini bastırıp duvarima asmiştim. Ayrıca aynı duvarda TM seçmeyi düşündüğüm için duvarda kocaman iki tane harita vardı. Tek kişilik bir yatağım ve yan tarafında orta büyüklükte bir dolabım. Tuvalet masam, çalışma masam ve aynalı taki dolabim da odada ahenkle dans ediyordu. Ve o fotoğraf... Zaten ilk o fotoğrafı fark eden Nova oldu. Yavaşca fotoğrafa yaklaştı ve eline aldı. Inceledi sadece inceledi. Ve bana gösterdi. "Bu kim?" Dercesine bana baktı.
"Tamam anlatacağım." Dedim
~~~~~

''Her şey 5. sınıfta başladı...Gördüm ve benim için bitti. O da aynıysıydı. Uzun süre konuştuk. Ancak anlarsın ya adaş küçüktük. Yani ne bileyim istemedim o zamanlar. Ama sonra bir daha konuşmadık. 8. sınıfın sonlarına doğru konuştuk. Sevgili değildik ama kanka da değildik. Böyle olmayı seviyorduk. Hiç o şey konulara girmiyorduk ama birbirimize kanka falan diye hitap da etmiyorduk. Bu fotoğraf ise..." Sustum. Devam edemedim. Çünkü ağzımdan daha sonra kötü şeyler yaşadık diyemedim. Kavgalar ettik üstüne sevdiğim 2 insanı kaybettim diyemedim. Biraz nefes aldım. Onlar yakın arkadaşım dedim BİLMEYE HAKLARI VAR ...

Yerimden kalkıp "Gelin benimle" dedim. Yüzlerindeki merakı hissedebiliyordum. Alt katta kiler odasına girdik eski eşyalar falan.. Onlar etrafa bakarken ben de eski, tozlu bir kutu çıkardım. Ahşaptan hala eskisi kadar güzel kutuyu... En deli anılarımı sığdırdığım anılarımı...

"Buldum isterseniz yukarı çıkalım" dedim kutuyu sallayarak. Yukarı çıkınca buna benzer ama daha büyük bir sandık çıkardım. ilk sandığı açarken içim heyecanlanmıştı ama ilk önce açıklama yapmam gerektiğini hissettim. "Şu fotoğraf bu kutunun bir parçası yani aslında size ne zaman söylesem diye düşünürken başka bir sandık daha çıktı başıma ve ben size nasıl açıklamam gerektiğini düşünmeye başladım. Sanırım bu güne kısmetmiş." dedim ve sandığı açtım. Bir sürü fotoğraflar vardı haberli, habersiz, beraber... Deniz'le...Hepsinin arkasında ayrı notlar olan yüzlerce fotoğraf sandığıydı bu en altta ise bir tane CD...

Kızlar fotoğraflara bakıyordu. Burçak en sonunda sessizliği bozdu "Bunlar çok güzel. Hediye mi bu? " sordu. Başımı salladım. "Hepsinin anısı var mesela bu fotoğraf(yere oturup kanayan dizimi tutup ağladığım) beraber kaykayla kaymaya çalışıyorduk daha doğrusu bana öğretiyordu. 'Ben geleceğim şimdi sakın bensiz deneme' demişti ben de dinlemeyip denemiştim ve düşmüştüm. Dizim kanamıştı ve ben de ağlıyordum 'ilk defa benim yanımda ağlıyorsun' demişti ve fotoğraf çekmişti." bir anda aklım o ana gitti..

"Gülmeye devam edeceksin ya yardım et dizim çok acıyor. dediğimde Deniz hem gülüp beni çekiyordu. 'ya yardım etmezsen etme hıh' deyip ayağa kalkmaya çalıştım. 'Eee ben sana demedim mi? dedim beni niye dinlemedin neyse hadi gel buraya' deyip beni kucağına aldı. Daha sonra taksi çağırdı. Hastaneye gittik. Pansuman yaptılar..."

"Şafaak iyi misin ? " sesiyle kendime geldim. "Bunlar muhteşem hatta harika 3 ayda mı yaşandı hepsi." diye sordu Nova. "Evet, evet de... size göstermem gereken başka bir şey var. Ama niye önceden söylemedin demeyin çünkü nasıl söyleyeceğim hakkında bir fikrim yoktu." dedim ve ikinci sandığı açtım. Üç tane albüm vardı. Daha önce bu albümlere bakamamıştım. Bilmiyorum ama bir şey beni geri çekmişti. O zaman kızlarla beraber bakacağıma söz verdim kendime. Albümlerin üzerinde bizim isimlerimiz yazıyordu. İz Şafak, Burçak, Nova... Onlara uzattım ve kendi ismim olan albümü elime aldım. Kızlar bir heyecan açıp içindekileri görünce şoklara uğradılar. Çünkü az önceki baktıkları fotoğrafların kendilerine uyarlanmış haliydi.. İşte ben de bu yüzden elimi sürmemiştim. Bilmiyorum ama içinden kötü şeyler çıkacağını hissetmiştim. 

   Ve ben de albümün kapağını açtım. İçinde post-it'in üzerinde 'İYİ EĞLENCELER'  yazıyordu. Bütün fotoğrafları inceleyince hepsinin bir profesyonel çekimlerdi. "Bunlar pera konserinden beri bende. Ben de sizinle beraber ilk defa inceledim. Üzgünüm... Bunları size haber vermeden atacaktım ama yapamadım. Elimi de süremedim. Size de haber veremedim. Sakladım sadece biliyorum hayatımız çok haraketli değil ama bunlardan güzel eğlence çıkacak gibi?" dedim. Nova ve Burçak'a döndüm. Onlarda bana döndüler. Nova "Bunlar şeye benziyor-" 

"Deniz ile olan anılarınız fotolarına." Diye devam ettirdi Burçak. "ay cidden çılgın hayranlarımız varmış huhuuu" dedi Nova. "Kızmadınız mı yani bana?" dedim masum bir şekilde bakarak. "Yok lan ne kızacağız sadece kelleni uçurmak istiyorum. Yine mafya ruhum kabardı. Çocuum niye söylemiyosun bizeğee?" diye gülerek hönkürdü Burçak. "Manyak benim için kolay mı zannettin. Konserde bir çocuk geldi paket verdi gitti. Ya beni patlatıp ortadan kaldırmak istiyorsa. Korumacı ruhum kabardı ben nabiim yaniiğii" karşıt olarak hönkürdüm. Gülüştük ve geri olayın ciddiyetine geri döndük. Gerçi bizim gibi kızlar nasıl ciddi olurdu ki...