One of my Oldest Reader. :) LOL. Naabutan niya kasi yung Unang version ng MPST and she said na mas maganda daw tong bago. Yieee. Hahaha.
Sino pa yung mga una kong reader? Comment below for dedication. Thankyou! =) Harts! Harts!
Chapter 9 - Interrogation
Who would you choose? To be with the person you love? Or to be with someone that loves you?
Edisvely lani Lorraine Delmundo's Point of View
'Sorry Emm. I caused you a lot of trouble. Sorry.'
Matapos kong itype ang text ko kay Emm. Nagdalawang isip muna ako bago ko pindutin ang send. Hindi ko kasi alam kung anong nasa isip niya ngayon.
*Knock *Knock
Isang nakangiting lalaki ang kumatok sa nakauwang na pintuan ng kwarto ko. Napababa ang mga tingin niya sa cellphone na hawak ko.
"I.. I texted Emm." Nagkibit balikat lang ito. Ewan ko ba. Pakiramdam ko kailangan kong sabihin sa kanya kung bakit ko hawak ang telepono ko at kung sino ang tinext ko.
Never akong naging defensive. Because I dont care what people say or think. Pero kanina para bang may parte ng isip ko na kailangan ko sabihin sa kanya ang lahat. Lahat ng totoo dahil..
Dahil..?
Ewan ko. Hindi ko alam. Basta. Instincts. Ano bang nangyayare sa'kin.
"Breakfast is ready." Sabi niya at bahagyang ibinuka ang pintuan.
"Susunod na'ko." Ngumiti na naman siya at sinarado ang pintuan.
Inayos ko muna ang sarili ko. Nagpalit din ako ng damit dahil feeling ko, ang dungis-dungis ko na. Habang nasa harap ako ng salamin. Kitang-kita ko ang pamamaga ng mga mata ko. May bakat pa ng natuyong luha sa tabi nito.
Napahinga na lang ako ng malalim. Lalo ko nang napapabayaan ang sarili ko. Hindi ako pwede magpakita kay Lolo ng ganito ang itsura. Baka isipin no'on napapariwara lang ang buhay ko. Which is half true.
"Wala ng sanrio." Sinabi ko sa kawalan ng makita ko na wala ng laman ang maliit na box sa ibabaw ng lamesa ko. Hinayaan ko na lang nakaladlad ang buhok ko hanggang bewang. Kailangan ko ng bumili ni pang-ipit sa buhok. Lagi na lang ako nauubusan ng di ko namamalayan.
Paglabas ko ng kwarto. Nakita kong nakatalikod sakin si Jake at nakaharap sa Coffee maker.
Napatigil ako. Hindi padin pala ako sanay sa presensya ng taong to.
Dumeretso na ko sa dining at umupo. Nakaramdam naman agad ako ng gutom sa dami ng pagkain na nakahain. Siya kaya ang nagluto nito lahat?
Habang busy ako sa kakaamoy ng pagkain. Narinig ko ang malakas na pagkalam ng tiyan ko. Sa lakas nito ay napatingin sa akin si Jake hawak ang dalawang tasa ng kape. Tumawa naman siya. Sinimangutan ko lang siya. Tsk!
Pagkababa niya ng kape. Umupo na rin siya sa upuan katapat noong inuupuan ko.
Magsisimula na sana ako kumain ng magsalita siya.
"You look good without those braids. You should make your hair like that more often." Sabi niya sa'kin at nagsimula na siyang maglagay ng kanin sa pinggan niya.
Napatigil ako sa mga narinig ko pero agad naman akong nakabawi. Hindi ako sanay makatanggap ng papuri sa ibang tao.
Patapos na kami kumain ng maalala ko ang gusto ko itanong sa lalaking nasa harap ko ngayon.
"Who are you? I mean tell me more about you." Normal lang naman tanungin kung anong pangalan ng taong lasabay mo kumain sa bahay mo diba. Na dapat ginawa ko na agad nung una ko palang siya makilala at nagoffer para tulungan ako.
Napatigil siya sa pagkain at humigop sa kanyang kape at tumingin sa'kin.
"Well, Im Jake Ethan Salvador. The most Handsome man created." Napasimangot ako sa narinig. Mayabang din pala itong taong to. Tumuwa na naman siya ng nakakaloko.
"Then?" Kita sa ekspresyon ng muka niya na nagiisip pa siya ng mga kwentang bagay na sasabihin sakin.
"Im 19. Studied and lived in New York for about 5 and half year. But my family followed me there that's why I came back here in the Philippines. I dont want them to be with me around. Nakakasakal sila." Parehas lang pala kami. Nasasakal. Kaso ang pinagkaiba nga lang, si Lolo lang sa akin. Sa kanya ata yung buong angkan nila e.
"Tapos you decided to help a complete stranger like me in exchange of my body?" Sarkastikong tanong ko sa kanya.
Medyo nagbago naman ang expression sa muka niya. Sumeryoso ito at parang may malalim na inisip. Tumingin siya sakin at ngumiti.
"Maybe? Malay mo ako pala yung guardian angel mo." Kung ganoon, nakakatakot pala sila.
"You remind me of someone I knew. She suffered being with the person she loved." Dugtong niya. Tinignsn ko siya sa mata. That moment, i see him. I see every detail about him being inlove with this someone he knew. I want to ask about it but i tried my very best to keep my mouth shut. Its not the time to listen to his own story.
-
Jake Ethan Salvador's Point of View
Nang magsimula kami kumain ay tahimik lang siya. Naiintindihan ko naman kung bakit siya ganyan kalungkot. I know how painful it was because I've been there. Naranasan kong maiwan ng taong pinaglaanan ko ng pagmamahal ko. Jed was his first love. The only guy she believed and trust in next to her Lolo.
Alam ko naman na magtatanong siya ng ganyan. But I didnt expect that this near. Akala ko ay susunod lang siya sakin. O-oo sa lahat ng sasabihin ko.
I know that this lady infront of me was going to be my greatest weapon. So I need to know her better. Better than Eileen does.
"Maybe? Malay mo ako pala yung guardian angel mo."
"You remind me of someone I knew. She suffered being with the person she loved." Halata namang nagulat siya sa sinabi ko. Pero mas kinagulat ko ang pananahimik niya. Hindi siya nagtanong tungkol sa kanya.
Ell, isa yan sa mga bagay na paniwalaan mo dahil minsan lang ako magsasabi ng mga bagay na totoo sayo. Suddenly, guilt flow thru my veins. Pero inalis ko sa isip ko ang nararamdaman ko. She can live a peaceful, happy life if my plan was never been in-reality.
I want to throw the glass infront on me. I remember her again.
I miss my Lohrainne.
