Girlfriend

Chapter 1

"Okay. That's all for today. Thank you for coming." Ngumiti ako sa mga estudyante ko.

Ako si Sandara Park. High School English teacher. Sa Korean International School. I'm currently in the Philippines. Every summer vacation dito sa pinas umuuwi ako sa Korea. To visit my best friend Chaerin Lee. She's currently in Korea kasi isang syang artist. Performing artist. In short, sikat sya sa Korea and internationally. She's well known as CL.

Magkababata kami ni CL. Bata palang kami magkasama na kami pero nung nagdecide si dad na pumunta sa Pilipinas para sa negosyo niya. Nagkahiwalay kami. But we still keep in touch. Since super busy siya dahil sa promotions niya here and abroad. Everytime na free ako pinupuntahan ko sya. Katulad ngayon. In two days I'm flying back home.

I'm just hoping na di kami magkita ng taong iniiwasan ko. Bagay na 10 years ko ng ginagawa. Every time na nasa Korea ako.

Nag-ring ang phone ko. Pagtingin ko sa screen si CL. Sinagot ko agad. "Yeoboseyo?" Sagot niya sa kabilang linya.

"Hi Cee. Napatawag ka."

"Wala Lang. Kailan alis mo?" Tanong niya.

"In two days time. Bakit?"

"Di ba pedeng bukas na agad?" Tanong niya sabay tawa.

"Haha! Di pede. Kailangan ko munang tapusin yung klase ko." Paliwanag ko.

"Aahh... Arasso. Nga pala, nakausap ko pala si Seungri kanina. Excited na syang makita ka." Sabi niya na may sigla sa boses niya.

Kinabahan ako. "Cee, Kung may binabalak kayo wag nyo ng ituloy."

"Haha! Unnie relax. Di ko kayo hahayaang magkita. Kung yan ang gusto mo."

Nakahinga ako ng maluwag. "Salamat."

"Okay. Bye for now. Mahal na tong bill ko. Haha! Basta tawagan mo ko or itext pag nakarating ka na dito. Okay?" Bilin niya.

"Yeah. Sure. Bye." At binaba ko na.

Hay... Sana Lang talaga di kami magkita. Ayoko pa. Hindi ko alam kung kaya ko na.

Naglakad na ko palabas ng campus ng makita ko ang mga estudyante ko sa playground nasa swing sila.

"Jisoo? Bobby?" Bulong ko. Sila ba yun?

Mukang umiiyak si Jisoo. Bigla nalang itong tumayo at tumakbo palayo. Tumingin ako Kay Bobby na ngayon ay nakatungo na. Hinabol ko si Jisoo.

Nasa hagdan sya at umiiyak parin.

"Jisoo?" Tumingin sya sa gawi ko. Nanlaki ang mga mata niya ng makita niya ko at agad pinunasan ang mga luha niya.

"Sorry po." Umayos sya ng upo.

"Pede bang tumabi?" Tanong ko. Tumango lang sya.

"If you don't mind me asking, may problema ba? Baka makatulong ako."

Umiling sya. "No. Nobody can help me now." Tinakpan niya ng mga kamay niya ang kanyang muka.

"Bakit naman?" Tanong ko.

"Si Bobby. Babalik na sya ng Korea. I will never see him again." Lalo syang naiyak.

Di ko inaasahan na ang dalawang to pala. Lagi kasi silang nag aasaran sa klase.

Nagbuntong hininga ako. "Tahan na. It's not like di na kayo magkikita ulit bukas di ba?"

"Opo nga pero after this semester aalis na sila. Hindi ko po alam kung babalik pa ba sya at di ko din alam kung kailan kami babalik sa Korea."

"Heto, tumahan ka na. Just enjoy the remaining time na magkasama kayo. Saka mo na isipin ang mga bagay na yan. I'm sure yun din ang gusto ni Bobby. To spent more time with you as possible." Inabot ko sa kanya ang panyo ko.

"Okay lang po miss. May panyo po ako na kay Bobby. Salamat po." At tumayo na sya.

Tumayo na din ako. "At Tama po kayo. I'll try to spent more time with him as much as I can. Salamat po ulit miss." At nag bow na sya. Ngumiti lang ako. At tinignan si Jisoo na tumakbo pabalik kay Bobby na nasa swing parin. Tumayo si Bobby at niyakap si Jisoo.

At naglakad na ko palabas ng campus.

It's already sunset. Ganitong oras din yun nung sinabi ko sayong aalis na ko papuntang Pilipinas.

"Wala akong magagawa sa ngayon. Pero pag graduate ko at hindi ka parin bumalik dito sa Korea. Hahanapin kita. At itutuloy ko ang nasimulan ko. And properly call you as my girlfriend." He lean in and kiss my lips. Ito yung first kiss namin.

Ang saya-saya ko nun. Parang sasabog ang dibdib ko sa saya.

Pero after all these years walang Jiyong na dumating para hanapin ako.

Nag antay ako. At hanggang ngayon unfortunately nag aantay parin ako.