diary? • jicheol [on hold]

013

"DIBA ang sabi ko huwag kang lalapit sa kanya?!

Kung pwede lang umatras at tumakbo na lang ulit, gagawin ko. Makatakas lang ako sa mahigpit niyang kapit sa mga braso ko. His eyes in the dark seems like glinting with a scary emotion that I've never seen, since only the good things are the ones I seek about him. Pero nakapagtatakang sobrang lakas pa rin ng kabog ng dibdib ko ngayon. Pakiramdam ko ay nadagdagan na naman ang mga bagay na nalalaman ko sa kanya. Marunong magalit ang isang Choi Seungcheol.

But I shouldn't think this way today. Dahil nanganganib na naman ang puri ko.

"H-Hindi ko siya kasama," deny ko.

Hindi siya nagsalita ng ilang segundo. Pinilit kong tiningnan ang reaksiyon niya at napasinghap pa ako ng maaninag ko ang isang ngisi sa labi niya.

"Iba ang nakita ko. Magkasama kayo," he whispered, sounding so dangerous that each word gave me goosebumps.

"H-hindi talag—"

"Anong ginawa niyo? Hinawakan ka ba niya? Hinalikan! Or—"

"Hindi nga kami magkasama!"

"Damn it, Lee Jihoon! Bakit ba deny ka ng deny? I saw it with my own two eyes! He was holding your hand! He was dragging you behind this building!," he shouted in my face.

Napapikit ako sa gulat. Napapitlag pa ang mga balikat ko sa lakas ng boses niya.

Syet, galit nga siya. Kaya ba parang may tinataguan si Jeonghan kaninang kasama niya ako? Pero paano niya nakita? Naging maingat naman si Jeonghan kanina.

Pero nakita pa rin niya. Paano ako lulusot?

I sighed secretly. I should be honest. I should be...

"N-Nag-usap lang kami," I answered.

Alam kong nagsalubong ang mga makakapal niyang kilay. His breathing ragged and his body tensed. Ramdam ko din ang mga tingin niyang nakakasunog ng kaluluwa. Huminga siya ng malalim ng dalawang beses bago nagtanong ulit.

"What did he tell you?"

Doon ako napalunok. I tried to avoid looking at the silhouette of his face, but I just can't. It feels like a strong force prevents me from doing so. I bit my lips.

"He just asked me s-something," I said.

Mas dumiin ang katawan niya sa katawan ko. Mas bumilis din tuloy ang tibok ng puso ko. And I suddenly thought I'm going to faint at the intensity of the atmosphere.

"What something?," he asked.

"Just s-something."

"Something like what?"

I mentally scolded myself when the real thing came out of my mouth quickly. I didn't even think.

"Something like me being his boyfriend."

It sounded almost nothing. But my tiny voice made us both stiff and got us more tensed. Ilang minuto siyang hindi nagsasalita at hininga lang naming dalawa ang naririnig sa loob ng madilim na kwartong iyon.

Sobrang tahimik ng matagal. At saglit ding natahimik ang dibdib ko.
Kaya naman ng magsalita siya ay nahigit ko ang hininga ko at nagrambulan na sa loob ko.

"Anong sinabi mo sa kanya?," he asked. No emotions at all. But there's an edge on his voice.

He's anticipating for what will come out from my mouth. Napatitig tuloy ako sa mukha niya kahit madilim sa pwesto namin.

"I said..." He sucked his breath. I sighed deep before I decided to raise one of my hands and touch his arm. Nagsitayuan ang mga balahibo ko pero pinigilan ko ang sarili kong bumitaw. I stared at his eyes, even though it's dark, I know I am looking at those handsome orbs hiding behind his long lashes. "I said, I can't be his boyfriend. I won't be his boyfriend. Tinanggihan ko si Yoon Jeonghan, Seungcheol," I answered.

Kasabay niyon ay ang pagkawala niya ng isang malalim na hininga. Nagulat pa ako ng idikit niya ang noo niya sa noo ko at saka bumuntong hininga ulit. Napapikit tuloy ako ng tumama sa mukha ko ang mainit niyang hininga. I can feel his hands already creeping from my sides until his arms went around my body for an embrace.

"Good. That's good, baby. Huwag kang magpapauto sa lalaking yun. At sa akin ka, di ka pwedeng maging boyfriend ng iba," he said, sounding so so possesive.

I tried to control my mouth. Mabuti na lang at nagawa ko nga. Dahil kung hindi, wala na. Tsk.

Di daw kasi ako pwedeng maging boyfriend ng iba. Jusko, kung para sa kanya ay sa kanya ako at dapat ay di ako maging boypren ng iba, para sa akin naman ay pag-mamay-ari na ako ng iba at di na ako pwedeng maging boyfriend niya kung sakaling hilingin man niya. Pero kahit iba ang naiisip ko sa naiisip niya, para bang nag-aagree naman ang dibdib ko sa mga sinasabi niya. Grabe, ang gulo!

"Y-You don't own—"

I sucked in my breath when his mouth suddenly on mine. Mabilis akong napakapit sa tshirt niya dahil biglang nanginig ang katawan ko. My heart boosted with a beautiful emotion and it felt new. Napapikit ang mga mata ko ng gumalaw ang mga labi niya kasama na rin ang dila niya.

Deym, the man is the best kisser in the world!

Why? Because he's making my knees feel like jelly! Para akong matutumba sa kinatatayuan ko ngayon kung hindi lang ako nakakapit sa kanya at di niya ako yakap.

I moaned when his tounge entered my mouth, filling each crooks and tasting every edge. Sweet juices from his mouth tasted heaven and I suddenly wanted to dig in also and taste him, too. I groaned.

Nablangko ang utak ko at parang wala na naman ako sa huwisyo. Ginagabayan na rin ng isang kamay niya ang isa kong kamay para pumalibot sa leeg niya. I obliged. I encircled my arms around his neck. And I consciously deepedn the kiss by pulling his head and opening my mouth wider. Parehas kaming napaungol ng magtama ang mga dila namin.

Goodness, this is the best kissing scene I ever had. And the longest.

At di na ako makahinga.

So to breath, I pushed his head by pulling his hair. Iniatras ko ang ulo ko at saka huminga. We were both panting at halos walang nagsasalita sa amin. Magkadikit pa rin ang mga noo namin, and he continued giving featherlight kisses on my lips. Ninamnam ko na lang ang sandali at kinalimutan muna ang mga alalahanin ko. I just let him do what he wanted.

Nagiguilty din kasi ako. Because I tried lying. Mukhang galit na galit pa siya at ramdam ko din ang takot niya kanina. Yeah, I think he sounded afraid awhile ago. Sana hindi lang assumed yan. Kaya pampakunswelo na lang ang pabayaan ko siyang halik halikan ako.

"Lee Jihoon.," he called.

"Hmm?"

He took my hand and placed it in his cheeks. Then, slowly, to his mouth to kiss it. After, to his hair or head.
"You made this angry and worried," he whispered. Pagkatapos ay dinala naman niya iyon sa may dibdib niya. Pakiramdam ko ay sasabog ang dibdib ko ng maramdaman ko ang lakas ng tibok ng puso niya sa palad ko. "This, angrier and more worried. To the point I thought it was going to explode." At halos napasinghap ako ng dalhin niya sa gitna niya. My heart raced faster and faster at para akong biglang naubusan ng hininga. Deym.
"And this thing, my cxxk, the angriest and most worried. And I didn't like it. So...," pabitin niya.

My eyes widened when he guided my hand in palming his big pet down there. Goosebumps. My mouth parted when I felt it getting harder and bigger as seconds passed.

Oh my.

"Wha—"

"I need you to suck me. Suck me to comfort, baby."

—
Ran

☺