diary? • jicheol [on hold]

020

“ONE.”

My brows met when he put a box of doughnut on my table. Kumibot ang mga labi ko at kunot-noong napatitig sa box.

"What is this for?," tanong ko.

Ngumiti lang siya ng malaki bilang sagot. Pagkuwan ay naglapag siya ng dalawang bouquet ng ferrerro rocher sa taas ng box.
"TWO."

"Anong trip to, Choi—"

He put three red roses on top of the bouquets. "THREE. My sweetness and my love FOUR my doughnut, err—MyJi."

Wtaf.

Ramdam ko ang paggalaw ng mga uod ko sa pwet at ayun pinagbubutasan na mga intestines ko at kung saan saan nakakarating ang kiliti. Damn. Ang korni. Pero kilog na kilog ako. Bastos.

Pasimple kong ipinilig ang ulo ko para tanggalin ang mga salitang binabaha ang utak at dibdib ko. Hindi dapat.

I've already thought of this. No way in this lifetime I'll be doing something stupid. I have to be smart again. And being smart doesn't mean involving Choi Seungcheol in my life.

"Choi Seungcheol," tawag ko sa kanya.

Nakangiti ang mga labi at mga mata niya ng nagtama ang mga mata namin. My heart throbbed but I ignored it, kahit na ang hirap. Napalunok ako.

"Yes, MyJi? Nagustuhan mo ba gift k—"

"Let's stop this. Stop this," putol ko sa sinasabi niya.

Natigilan siya. Pagkuwan ay gumuhit sa bibig niya ang isang malapad na ngiti. "Sinasagot mo na ako?," tila di makapaniwalang tanong niya.

I felt something pinched my heart. I was supposed to do that.
But remembering what I and Mingyu talked about when I got home, I just couldn't make it happen already. It's not Mingyu's and I alone, my father just pulled my conscience out of me when we talked and I don't know anymore.

I knew that Choi Seungcheol would be the one who'll create chaos in me. Kaya ngayon sira na ang plano at kung anong meron dati. Not totally na sira na, I can still save my ass and my family's but it'll only happen again if I get rid of this man.

"Let's stop acting like this. May boyfriend na ako," pag-amin ko.

His grin quickly faded. Nagsalubong ang mga makakapal niyang kilay. "Come again?"

Napalunok ako. Diretsong nakipagtitigan ako sa kanya at ni hindi ako kumurap. Sa ginagawa kong ito ay tila nahihipnotismo na naman ako at gusto ko na namang bawiin ang pinaplano ko.

Sighs. Just one look from this Eros makes me want to just forget everything I was.

Nahihibang na ako. Alam ko na nga ang magiging ending ng paghanga ko sa taong to pero sumige pa rin ako. Nagpabebe pa ako. Sighs. Ano bang dapat kong isipin?

"What do you mean?," untag niya.

I bit my lip and stared at him. Habang nakatitig sa kanya ay pilit kong itinatatak sa isip ko ang mukha ni Mingyu. Pero wala pa ring kwenta, iba pa rin ang naging sagot ko.

"W-Wala."

His reaction didn't change. Parang mas nanalim ang mga mata niya. Ibinaling ko sa iba ang tingin ko, pero ibinalik ko rin agad sa kanya ng maramdaman ko ang paghablot niya sa kamay ko. His grip is tight and I can feel my skin burning under his palm.

Don't ask again. Don't.

"Ngayon palang sabihin mo na kung may iba ka pang lalaki sa buhay mo para malaman ko kung may kailangan akong itumba," he said, his voice held danger.

Napalunok ako. My heart jumped hard, forming a lump in my throat.

Kailangang itumba..

I thought of Kim Mingyu. Nabalot ng pag-aalala ang dibdib ko. Hindi lang para kay Mingyu kundi para na rin kay Cheol.

Kung sakali mang magkita sila at malamang may koneksyon ako sa kanilang dalawa, baka magsuntukan sila. Cheol is strong, I can see and I know that because I've been adoring his biceps and triceps and his sexy thighs since then, then there's Mingyu, a big man, too big and tall and strong, I can testify because I always cling on his sexy neck. Paniguradong hindi matatapos ang magiging away nila ng walang may sugat.

Sighs. Ano ba kasing iniisip ko at pumasok ako sa ganitong sitwasyon?

"I-Ikaw lang naman at si Minghao," pagsisinungaling ko.

Mataman siyang tumitig sa mga mata ko, tila ba sinusubukan niyang basahin ang iniisip ko. I showed honesty even though my lies are already drowning me in hell. My heart ached.

"Hm..good. Gusto ko ako lang ang involved sayo romantically and intimately. And like I said before, you're mine." He smiled. He then pulled me to stand, his arms wounding around me. "Say it. You're mine," he said, possessively.

Napakagat labi ako. Nawala ang inaalala ko kanina at napalitan iyon ng mga ideya ng kahalayan sa utak ko. Parang gusto ko magtititili dahil sa kilig.
Litsi, Choi Seungcheol. Paano mo to nagagawa sa akin???

"Nakakahiya. Nakatingin sa atin classmates natin. Bitiwan mo ako," bulong ko.

Sighs. Nakailang buntong hininga na ba ako sa isip? Letse. Pero nakakahiya talaga. Kanina pa may mga nakatingin at tila ba natutuwa sa mga nakikita nila, ilan lamang ang may disgusto o inis sa pagmumukha.

Gusto ko tuloy mapahilamos ng mukha. Kasalanan to lahat ni Choi Seungcheol! Ang gulo gulo ko na.

I heard him chuckle. Hindi na ako nakahuma ng higitin niya ako at dinala palabas ng classroom.

"Ayaw mo pala ng may audience, dapat sinabi mo ng mas maaga. Lets, then, get private, baby," he said and winked.

Jusq anuedaw?!

——
Ran

Praybeyt daw ahe :">

Agag na ba?

#jicheolwalangtitibag