diary? • jicheol [on hold]

016

HALOS nagdugo ang isang pisngi ko ng sinampal niya ulit ako gamit ang likod ng kanyang kamay. Isang matigas at maliit na bagay ang naramdaman kong dumiin sa balat ko na siyang dahilan ng pagngiwi ko.

I tried not to react. I blanked my face. But I can't help to glare at the ring at her finger which has my blood in it.

Fvck. Nakaapat na sampal na siya sa akin pero wala pa ring tumutulong. Everyone was just watching. Samantalang si Minghao naman ay pigil pigil ng dalawa pang babae para hindi siya makalapit at tulungan ako. Maging ako ay pigil pigil ng tatlo pang babae kaya kahit magpumiglas ako ay hindi ako makawala. I frustratedly sighed.

My face is aching already. My mouth is bleeding. I can almost feel the bruises and dark marks on my skin. I'm starting to get dizzy and my head felt like it's going to explode in pain already.

Damn. This is why I hate the idea of being with elites and populars. Some of them are close-minded and some just doesn't care about other people even the'yre already hurting them.

She took my chin harshly and made me face her. I hid all the emotions and stared back at her burning eyes.

"Ano ba talagang kailangan mo sa akin?," tila kalmado pa ring tanong ko. Pinigilan ko ang mapangiwi ng manakit ang mga panga ko at tumulo ang laway na may dugo sa gilid ng bibig ko.

The fire in her eyes flared. Mas humigpit ang paghawak niya sa mukha ko at gigil na gigil na hinila iyon pataas pa para maglapit angmga mukha namin.

"Kasalanan mo kung bakit niya ako tinanggihan! Kung bakit niya ako iniwan sa ere! Kung bakit niya ako—"

"Come on, lady. Kanina mo pa sinasabi yan. And I still don't know who are we talking about. Lamog na ang mga pisngi ko pero hindi ko pa rin kita maintindihan," madiin kong sabi.

Mas nanggalaiti siya. Basta na lang niya binitawan ang mukha ko with force kaya tumagilid ang ulo ko at nanakit ang leeg ko. Pagkatapos ay sumabunot naman siya sa buhok ko. Inilapit niya ang bibig sa tenga ko at puno ng inis na bumulong. Kung bulong nga iyon. Dahil lumala ang sakit ng ulo ko sa lakas ng boses niya.

"YOON JEONGHAN!"

Lahat ng tao sa paligid ay natahimik saglit. Maging ako ay natahimik din. Pinag-isipan kong mabuti ang sinabi niya. Pero wala akong maisip na koneksiyon ko kay Yoon Jeonghan maliban sa kasunduang binigay ko na sa kanya ang pinsan kong kararating lang din kahapon.

"Wala akong koneksiyon sa lalaking yun," sagot ko sa kanya.

"Anong wala? I saw you two yesterday! Magkahawak kamay kayo habang papunta kayo sa likod ng school! Kaya ikaw ang may kasalanan! Ikaw ang sinasabi niyang secret boyfriend niya na nagpa in love sa kanya!," sigaw niya.

Then, I thought of what happened yesterday. Tama nga siya, magkasama kami kahapon. Pero may mga mali naman sa sentences niya. I glared at her already.

"Yeah. Magkasama kami kahapon. Pero hindi kami magkahawak kamay! He was dragging me!," sigaw ko.

Mas nagdilim ang mukha niya. Umangat ulit ang isang kamay niya at sinampal na naman ako. Ngayon ay mas mahina na pero masakit pa rin.

"Magdedeny ka pa! Bitch! Malandi—"

"And yes he asked me to be his boyfriend yesterday!," I shouted. Everyone gasped including her pero di ko na pinansin ang mga reaksiyon nila at nagpatuloy ako sa pagsasalita. "But I turned him down! I don't like Yoon Jeonghan! I don't like him!," I shouted.

"What?," she asked.

I heard Minghao tsk-ed from our side. Nagbulungan ang mga tao sa paligid. And the lady is starting to doubt about her conclusions already. Halata naman kasi sa biglang pagbago ng reaksiyon niya. I continued giving her glares.

"Binasted ko si Yoon Jeonghan! At simula ng iwan ko siya dun, di ko na siya nakita pa!," sigaw ko.

Then may sumingit. Si Minghao.

"And bitch! Ibabalik ko sayo ang pinantawag mo sa bestfriend ko! Bitch! Tanga ka ba? Kung boyfriend siya ni Jeonghan, bakit nanggaling sa iba ang suot niyang jacket?!"

"H-Ha?," parang gulat na reaksiyon ng babae. Even her friends asked "what?".

Tiningnan nila akong mabuti. At bigla bigla na lang silang namutla ng sabay sabay. Nabitawan nila ako at si Minghao. Nanghihinang napaupo ako sa sahig pagkatapos. Nang tingnan ko ulit ang babae ay nanlalaki na ang mga mata niya. Her shaking hands moved and she pointed me.

"T-That's...."

"S-Seungcheol's," tuloy ng kaibigan niya.

"Oh my goodness—"

"What the fvck is going on here?"

Nanigas ang lahat ng marinig ang boses na iyon. Sumulpot ang isang lalaki sa pagitan ng mga nanonood. Nakakunot noong dumiretso ang tingin niya sa mga nangaaway sa akin. Hindi niya ako napansin agad dahil nakaupo ako sa sahig. Mas namutla ang mga babae. Ako naman ay napatitig na lang sa mukha niya.

Wrong timing talaga siya kahit kailan. Kung hindi sumusulpot sa mga complicated na oras, late naman.

"What's happening here—blood?," napatitig siya sa patak ng dugo sa damit ng babae.

Iyon yung tumalsik kanina sa lakas ng sampal niya. Then, stupid girl, she looked at me. So Seungcheol followed her eyes. Bumakas ang gulat sa mukha niya ngunit saglit lang yun dahil agad na nagdilim ang mukha niya. Tumalim ang mga mata niya ng mapatingin ulit siya sa babae.

"I-I'm sorry. Hindi k—"

Bigla niyang hinaklit ang braso ng babae. Then he quickly put his fingers around her neck and pushed her to the near wall. Everybody gasped in horror. Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya. At ganun na lang ang pagkalat ng takot sa dibdib ko ng mapansin kong nahihirapan ng huminga ang babae habang nagpupumiglas.

"S-Seungcheol!," sigaw ko, pero sa sobrang panghihina ko ay parang naging bulong na lang iyon. Mas lalo akong kinabahan, kaya naman pinilit kong gumapang palapit sa kanila.

"Fvck, Lora! I will kill you, bitch!"

And no doubts, he will really kill her.
But before she ran out of breath, I already pulled Seungcheol's shirt, stealing his attention. Nabitawan niay ang babae at nabaling sa akin ang atensyon niya. I closed my eyes at saka ngumiwi dahil mas humapdi ang mga sugat ko sa mukha. I opened my eyes again and our eyes met. Lumambot ang reaksiyon niya.

"..h-hurts," bulong ko.

My eyes started clouding. Lalong nanakit ang katawan ko at tumulo na naman ang dugo mula sa bibig ko. Kahit nanlalabo ang paningin ko ay kita ko pa rin ang pamumutla niya. He quickly moved and kneeled in front me.

"L-Lee Jihoon..."

My eyes closed the moment he took me in his arms. Napakapit ako sa mga braso niya at napaungol.

"...h-hurts..."

"Shit! Hey, baby. Don't worry, dadalhin kita sa ospital!"

————
L

So are you going to kill me, too?
😏😏😏

Miss G?
Jicheoldren?
Jihoons?
😂😂😂😂😂