Selim heryeri kırıp döküyordu. Bende uyku sersemliğimle napıyorsun bile diyemedim.
Kendime geldiğim an selime doğru koştum.
- Selim! Noluyor?!
-Sikicem lan ! Sikicem!
Kükrüyordu adeta. Korkuyordum. Hemde çok.
- Selim kendine gel!
Ağlamaya başladı. Yere çöktü.
- Annemle babam.
- Noldu selim söyle.
- Öldürdüler. Onlar öldü. Kim yaptı lan!? Kim?!
-Selim ne diyorsun?
Ayağa kalktı. Eşyalarını aldı ve çıktı. Ben napıcam? Hakan babam azra annem... onlar öldü mü? Montumu aldım ve dışarı çıktım kapıyı aralık bıraktım. Selim arabaya binmiş gidiyordu.
- Selim!
Gitmişti bile. İçeri girdim. Ağlamaya başladım.
- Hakan baba! Kim yaptı? Neden yaptı? Nasıl yaptı?
Hemen telefonumu elime aldım selimi aradım. Açınca ;
-Selim . Bebeğim. Ne olur sakin ol. Ben toparlanıp gelicem. Ne olur bak. Onları bulucaz. Hatta işkence edicez. Kalbim. Ben yanındayım. Lütfen...
Selim'den;
Direksiyona vurdum yumruklarımla. Onlar ölmedi. Ölemezler! Kim dokundu onlara ? Kim?! Onların canlarını elimle alıcam.
Telefonum çalınca açtım. Meleğim arıyordu. Onu bırakıp çıktım. Aklım ordada kalacaktı ama babamın ve annemin katillerini bulup öldürecektim. Nasıl bu kadar sakinim bilmiyorum. Allah kahretsin!
-Selim . Bebeğim. Ne olur sakin ol. Ben toparlanıp gelicem. Ne olur bak. Onları bulucaz. Hatta işkence edicez. Kalbim. Ben yanındayım. Lütfen...
Telefonu kapattım.
***********
İstanbula vardığım gibi babamın adamlarının başına dikildim. Yanımda erkek kardeşim Mert'te vardı. Kız kardeşim zaten baygınlık geçirmişti.
- O adamları bulacaksınız! Onları bulmadan bu eve adım atmayacaksınız! Kamera kayıtları, şahitler. Herşey! Onların kılına dokunan piçleri bulacaksınız! Yoksa ölümünüz benim elimden olur! Anladınız mı lan?!
Herkes başını salladı. İntikam soğuk yenen bir yemektir. Ben buz niyetine yerim...
**********
Melek'ten;
İstanbula geldiğimde selimi aradım.
-Geldim ben.
-Ağlama. Hissediyorum. Bari sen ağlama. Ayakta kalmam için bana yardım et.
-Ağlamıyorum ki bak. Gülüyorum. Hissettin mi?
- Hayır. Hissedemedim. Dışın gülse de için ağlıyor. Yapma . Ben anlıyorum seni.
- Sadece şimdilik ağlıyor içim. Mutlu olucaz sevgilim.
-Şirketteyim ben . Nerdeysen aldırtayım seni.
- Atatürk Havalimanındayım.
- Tamam.
Bekledim bi 10 dakika . Araba gelmişti bile. Bindim. Şoför bavulu yerleştirdi. Telefonumm titreyince selimin aradığını gördüm. Direk açıp konuşmaya başladım.
- Yolda mısın?
- Evet.Şimdi çıktık.
- Tamam.
Telefonu kapadım. Sesi ciddi anlamda solgun ve hissizdi. Donuktu. Sanki karşısındaki ege veya duyguydu. Ben değildim.
Şirkete gelince merdivenlerden çıkmaya karar kıldım. Her 3 katta bir dinlendim. 18. Kata gelince Hakan Kaya yazan odaya girdim. Hemen çantamdan ilacımı çıkardım ve ağzıma sıktım. Nefes alış verişim düzelince koltukta oturmuş tavana bakan sevgilimi gördüm. Yanına oturdum.
