-Senin baban benim annemle babamı öldürdü!
- Ne diyorsun sen ya?
- Erdem Kayhan. Benim annemi ve babamı öldürdü diyorum!
- Bağırma bana. Erdem baba böyle bir şey yapmaz. Beni o büyüttü. Bir kez olsun ağzından ölüme dair bir kelime bile çıkmadı. - Ben mi yaptım melek? Ben mi öldürdüm?
- Ben onu mu dedim? Benim babam neden böyle birşey yapsın? Tamam . Gerçek babam o değil. Ama bir baba oldu bana. Korudu, kıskandı, büyüttü. En önemlisi sevdi.
- Melek. Bütün ibreler onu işaret ediyor.
Başım dönmeye başlayınca masaya tutundum.
- Bu konuyu kapatabilir miyiz artık?
- Sen iyi misin?
- Değilim. Hem de hiç değilim . Sen bana böyle davrandıkça ben hiç iyi olmayacağım. Bak selim. Kim yaptıysa onu öldüreceğim dedim. Ben değilde sen öldür. Bana bırakmazsın zaten. Herneyse bu babam olsa bile öldür. Ama babam yapmadı. Buna eminim .
- Tamam. Uyuyalım mı?
Başımı salladım. Beni kucağına aldı. Ne çabuk yumuşamıştık? Biz böyleydik. Arkadaşken bile böyleydik.
Yatak odasına geçince beni yatağa yatırdı.
Üzerindeki gömleği çıkardı.
- Sen artık hakan babamın yerinde misin?
- Nasıl?
- Onun gibi mi olacaksın? Mafya babası mı?
- Evet.
- Sen kötü olamazsın ki.
- Benim babam kötü müydü?
- Hayır. Ama dıştan bakanlara göre kötü birisiydi.
- Evet. Bende öyle olucam.
- Ya sana bir şey olursa?
- Bana birşey olmaz.
- Peki ya dışarı yansıttığın bize de yansırsa?
- Öyle bir şey asla olmayacak. Şimdi uyu ve dinlen.
Dedi. Bende arkamı dönüp uykuya dalmaya çalıştım. Ama uyuyamadım. Bir o yana döndüm bir bu yana... Ama uykum gelmiyordu. Yarım saat kıvrandım durdum. Sonra terleyince kalktım. Aşağıya indim. Düşünceler beynimi yiyip bitiriyordu. Uykum yoktu ama uyumak istiyordum. Yorgundum ama aklım hala dinçti. Televizyonu açtım ve sesi kıstım. Yanda duran battaniyeyi alıp bacaklarıma serdim. Başımın arkasına yastık koydum ve oturur pozisyonda televizyonu inceliyordum.
Acaba bebeğimize iyi davranır mı? Peki ya bana? Eve gelmediği günler olur mu? Beni aşağılar mı? Neden yapsın ki? Beni sevmiyor muydu yoksa? Belki her gece başka kadınla gelirdi eve? Gelmezdi değil mi? Ne de olsa karun kadar zengin olacaktı.
Göz yaşlarım sel gibi akmaya başladı. Bilincim yavaş yavaş kapanıyordu...
**********
Gözlerimi açtığımda yatak odasındaydım . Ne ara geldim ben buraya? Yan tarafımda bana bakan selimi gördüm.
Bir anda ağzıma acı bir tat gelince direk tuvalete koştum. Arkadan saçımı topladı selim. Elinde havlu bekliyordu beni. Yüzümü yıkadıktan sonra havluyu aldım. Yüzümü kuruladım.
-İyi misin?
-Evet.
Odaya geçip uzandım. Geldi ve üstünü çıkarmaya başladı. O arada da konuştu.
- Neden aşağıdaydın?
- Uyku tutmamıştı. Televizyon izlemeye gittim.
- Duygusal bir şey mi izledin ?
- Nasıl?
- Ağlıyordun da. Göz yaşların tazeydi.
- Yok ya esnemekten oldu.
- Yalan söylediğini anlayabiliyorum. Bari bana yapma.
- Selim?
- He?
- Bizden vazgeçmeyeceksin dimi?
- O da nerden çıktı?
- Bilmiyorum işte çıktı bir yerden.
- Vazgeçmeyeceğim.
- Söz ver.
- Söz sizden vazgeçmeyeceğim. Her zaman yanınızda olucam.
Kollarını açınca ayağa kalkıp yanına gittim. Sarıldım. Alnımdan öptü. Kravatını düzelttim. Aşağı kapıya kadar uğurladım.
- İlacın bitti mi?
- Evet yaa aldırır mısın?
- Tamam. Ve eve temizlikçi göndericem. Sen şirkete gelirsin.
- Arabam?
- Garajda. Anahtar da komodinde. Hadi kendine iyi bak.
- Sende .
