İÇİMDEKİ GÖLGE

7

Hastaneden çıkmış çoktan evimin kapısının önündeydim neler neler oluyordu hayatta umarım Umut amca çabuk iyileşir ve ona güç gelirdi o çok iyi bir insandı ve Demir in babasına ihtiyacı vardi Demir hala küçük bir çocuk gibiydi babasi olmayinca savunmasız ve öz guvendizdi. Her insanin bir kusuru vardi Demir ki ise buydu o sevgiye muhtac bir adamdı ve benim kafami her zaman karistiyordu ondan intikam almak istiyordum fakat bunu aynı zamanra istemiyordum çünkü ben onlar gibi değildim eger onlar gibi intikam alırsam onlar kadar basit ve vicdansız olurdum bunu istiyor muydum ? İste bunun cevabimi ilerde görebilirdim telefonumu çıkardım saat gecenin 1 d evin sessizliği bir urkutsede bir an once yatağa uzanıp uyumak istiyordum yorucu bir gündü niyahetinde. Cevapsiz çağrı 5 taneydi hepsi Bartu dan di oda merak etmisti anlaşılan yarın sabah aramaya karar verdim ve yukarı çıktım üstümü degistiricektim odama girdim ve ışığı açtım Bartu uzanıyordu beni beklemisti anlaşılan bu açık pencere bunu kanıtlıyordu tebessum ettim onunla uyumak bana huzur veriyordu ışığı yeniden kapattım ve yatağa uzandim kollarimi Bartu ya doladim ona karşı hep bir zaafim vardi Bartu benim değerlimdi onunla pek ilgilenmiyor gibi gözükebilirim fakat canımı verebilicegim tek insan bu kesinlikle Bartu ydu , bana döndü koyu siyah gözlerini karanlikta bile secebiliyordum bana karşı olan bakışları farkliydi hep de farklı olucakti bunu anlayabiliyordum yada hissetmekle alakali bisiydi bunuda siz seçin,

"Seni cok merak ettim "

"Farkındayım seni yarın arayacaktım fakat burdasin "

Bir eliyle saçlarımı geriye itti ve kafami kendi gogusene yasladi

"Demir in yanındayken sana bisi olucak diye o kadar korkuyorum ki Alisa "

"Ben iyim sadece Umut amca iyi degil onun icin üzülüyorum "

Alnıma bir öpücük kondurdu

"Sen bunlarla o güzel kafani yorma şimdi uyuyalim mi ?"

Kafami olumlu salladim ve Bartuya iyicene sokuldum güvendiğim kollar huzur bulduğum ten... o farklıydı Bartu yasak elmaydi benim icin ona dokunmak istiyordum belki kalbimi açmak istiyordum fakat o bana ait değildi o Melege aitdi bunun farkındaydım Bartu ya bakınca Demir e olan hislerim koreliyordu sanki umrumda degil gibiydi , kalbim ve beynim o kadar cok karışıktiki bunları düşünmek istemiyordum yarinida istemiyordum çünkü o Meleğin kollarına ben ise Demir in, şuan dünyan dursa hic sikayet etmezdim. Kokusu içimi açıyordu nefesi tenimi oksuyordu , ve rahat uyuamıyordum belki kalp atisimdan belki heyecandandır...
Derin bir nefes aldım , kolları belimi sarıyordu beni güvende hissettiriyordu sanki bütün kötülüklere karşı koruyordu beni. Tebessum ettim fakat agarlasan göz kapaklarim buna engel oluyordu...

_____

"Hadi uyan Alisa ne uyudun be kızım "

Gözlerimi açmak istemiyordum çünkü açarsam bütün o sihirin etkisi biticekti

"Alisa uyandığını bıliyorum ac gözlerini , o gözlere bakmak istiyorum "

"Ozaman sihir biter "

Bartu hoş bir kahka attı kulaklarıma doldurduğu bu şen kahka beni benden almıştım yavaşça gözlerimi açtığımda Bartu resmen üstümdeydi siyaha yakın koyu kahverenkli gözleri bana dikmişti doğuştan sürme çekilmiş gibiydi , sanki özenle çizilmiş gibiydi gözleri birbirimize bakıyorduk

"Seninle uyumak o kadar iyi geldiki Alisa "

Gülümsedim, üstümden kalktı ve birlikte oturduk odada büyük bir sessizlik almıştı Bartu bidi demeye çalışıyor gibiydi bu hali o kadar sevimliydiki istemsizce kikirdamama sebep oluyordu fakst sessizligimizi bölen Bartunun sozcuzlukleri olmuştu