Angelu: Dark Series Book 2

Ch. 33

SUPER UNEDITED

"Long time no see, Dianne. How are you?" she said it casually, too casual that it made my blood boils.

"I thought you're ban from coming to his house? Ano ang ginagawa mo rito? Alam mo ba na bawal itong ginagawa mo?" I asked calmly. Sa pagkakatanda ko'y pinagbawalan na siya ni Angelu na pumunta sa bahay nito.

"I am allowed now." then she smiled again. I really hate it. "I heard of your arrival through Beta Liam. Nasa south house kami ni Angelu nang marinig ko ang balitang iyon. I excused myself to personally see you." 

"You're a reaper." I stated boldly. "Why are you with Angelu then?"

"Dianne-"

"Why are you here?!" humakbang ako palapit sa kanya. What is this girl's plan now? Gusto na niya namang akitin si Angelu? Ano na naman ang plano niyang gawin? "Magsalita ka, Minerva! Ano na naman ang plano mong gawin? Mang-espeya? Mang-akit? Ano ha?!"

"Dianne!" napalingon kami sa pinanggalingan ng boses. I saw Angelu running towards our direction. Biglang nabunutan ng tinik ang aking dibdib nang makita ko ang bahid ng pag-aalala sa kanyang mukha. It was only then that I realize how much I miss him.

Gusto kong humagulhol ng iyak, gusto kong magpayakap sa kanya nang mahigpit. I want his assurance that everything will turn out fine. Gusto kong marinig sa kanya na hindi niya ako sinisisi sa pagkawala ni Damon.

I closed my eyes and ready myself to be embraced by him. "Ange-"

"Minerva, okay ka lang ba? May masakit ba sa iyo?" bigla kong naibuka ang aking mga mata nang marinig ko ang boses ni Angelu na may bahid ng pag-aalala.

"Y-yes. I am fine, Angelu." sagot naman ng babae na ngayon ay hawak-hawak ang balikat ni Angelu. My blood boils at the site of them. Masyado ba akong nawala nang matagal? Akala ko ba'y ang digmaan ang inaalala ngayon ni Angelu?

"Don't tire yourself too much, Minerva. Go inside and rest." aniya kay Minerva at inakay pa ito papunta ng porch. Nakita ko kung paanong inalalayan ni Angeul ang babae patungo sa loob ng bahay.

Hindi ako makapagsalita sa natutunghayan ko ngayon. Ang alam ko lang ay parang pinipiga ang puso ko. Parang ang hirap huminga bigla. Gusto kong umiyak pero masyado ng pagod ang mata ko kakaluha.

Hinintay ko na makabalik si Angelu sa harapan ko. Hindi ko sila kayang sundan. Naghintay lang ako sa labas ng bahay hanggang sa maramdaman ko ang sunod-sunod na pagpatak ng ulan.

Great! Good timing.

"Dianne! What are you doing?!" napaangat ang tingin ko sa may porch ng bahay ni Angelu. Tumatakbo siya ngayon patungo sa direksyon ko. "Bakit hindi ka sumilong?"

Bakit siya ang inuna mo kaysa sa akin? Bakit mo ako pinaghintay ng halos apat na oras para lang magka-usap tayo? Hnid na ba ako importante sa'yo?

Gustong-gusto ko iyong itanong sa kanya. Gustong-gusto kong magalit. Bakit? Anong nagbago? Si Angelu nga ba itong kaharap ko?

Sinubukan akong hilahin ni Angelu patungo sa bahay niya pero iniwasiwas ko ang kanyang kamay. Nangunot ang noo ni Angeul at sinubukan na namang kunin ang aking kamay ngunit iniiwas ko iyon.

"Dianne-"

"Damon died." matamlay kong pahayag. Hindi ko makuhang tingnan ang mukha ni Angelu. Maybe it is the reason why everyone turns cold at me. I realize that I am crying again, thanks to the pouring rain, I conceal it in front of him. "I came here for that. I thought I ought to let you know." dagdag ko.

"Let's talk about it inside. basang-basa na tayo ng ulan." sinubukan na naman niyang kunin ang aking kamay ngunit humakbang ako palayo sa kanya.

"I need to go to Baron. Kailangan ako ni Florrence ngayon." pagdadahilan ko. I saw anger flashed through his eyes, then he suddenly look very tired.