King Of The Beast (On Going)

Chapter 2: On Your Side

2: On Your Side

HaRyu POV

Pagkatapos niya makalabas ng hospital ay pinakain ko muna siya. 3days na siya walang kain. Siguro kung ako yon, matagal na kong patay. Patay na patay sa pagkain.

"HaRyu oppa. Madami ka bang pera?"

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Kung marami kang pera. Pwede bang bilhin mo ko. Para pag binili mo ko maipalibing ko na si Mama?"

Ano bang pinagsasabi nitong babaeng to. Di ba siya nagiisip?

"Sorry dapat pala hindi ko na lang sinabi."

"Hayyts. Ano ba pinagsasabi mo diyan? Oo na sige na bibilhin na kita. Simula ngayon ako lang papakinggan mo. Pero kainin mo muna yang pagkain mo."

"Kain na!"

Inubos niya na yung pagkain niya.
Bumalik muna ako sa BiWol Mountain para kunin yung pera na pinatago ko kay Miss Hong.

"HaRyu! Bakit ngayon ka lang umuwi?!" Pagalit na tanong ni Miss Hong. Inamoy amoy niya ko. Luhh mabaho na ba ako?

"Hindi ka naman amoy alak."

"Miss Hong yung pera ko. Kukunin ko na."

"Ano?"

"Yung pera ko AKIN NA."

"Bakit napaaway ka ba?"

"Hindi, nakita ko ulit si DaHae."

"DaHae? Dahae yung sa Ampunan?"

"Oo." Tipid kong sagot.

Pumasok kami sa loob tsaka niya inabot yung pera at cellphone ko.

"HaRyu. Alam mo naman na pangcollege mo yang pera na yan."

"Alam ko. Magiipon na lang ulit ako."

Sabay paawa, naku mukang hindi to tatalab ngayon aah. Tumakbo na ko palabas.

DaHae POV

'Mama, mas mabuti sigurong sabay sabay tayong namatay dati ni Papa.'

'Mga 5taong gulang palang ako non. Nagising ako ng hating gabi. Wala kasi sa tabi ko noon sila Mama at Papa. Kaya hinahanap ko sila sa labas ng bahay.

Napahinto ako sa isang kotse nang maaninag ko ang muka ng mama ko. Lumapit ako don at sinubukang gisingin sila Mama at Papa pero, hindi sila gumagalaw.

Sakto naman at may napadaan na Lalaki "Bata, bakit ka umiiyak?" Tanong niya sakin. Napatingin siya sa loob ng kotse. Kaya binasag niya ang salamin at saka binuksan ang pinto.

Iyak ako ng iyak. Patay na kaya sila? Isa isa niyang nilabas ang Katawan ng mama at papa ko. Umalis siya para tumawag ng Ambulansya. Sana walang namatay nung gabing yun. Sana kumpleto kami hanggang ngayon.'

'"Dahae, ipangako mo sa akin na hindi ka magpapagutom hah?" Naghihingalo na si Mama. Bigla na lang bumagsak ang kaliwa niyang kamay. At dahan dahan isinara ang kaniya mga mata. "Ma, bakit ang lamig mo?"'

Sana patay na rin ako ngayon. Kaso baka hindi ko na matupad ang pangarap ko na makapag College.

"DaHae, nakausap ko na ang Crematory. Pwede mo na daw makuha ang abo ng mama mo. May office sa baba, don mo na lang kunin."

Lalabas na sana si HaRyu pero pinigilan ko siya.

"Haryu oppa. Salamat and sorry."

★†★†★