King Of The Beast (On Going)

Chapter 12

A/N: Special Chapter HaRyu and DoKyung again.

Chapter 12

HaRyu POV

Matatapos na to. Ang bigat naman kase eeh.

Huh?

"Good morning maam nakakuha ako ng trabaho dito. Salamat."

"Aah, sige. Pagbutihan mo ang pagtratrabaho."

Kinuha niya ko yung tali at hinatid ang kabayo niya.

Ilang buwan na rin hindi tumibok yung puso ko ng ganito. Habang papalayo siya, napansin kong lumingon siya sakin.

Ramdam kong namumula na ko

Hindi ko alam gagawin ko sa 8 oras simula nung umalis siya. Kaya ginawa ko ay mag-ayos at maglinis ng Stables ng kabayo.

Pauwi na ko ng matanaw ko ang anino ni DaHae. Di kalayuan sa bahay namin. Ano kayang gusto ng taong to? Yung magandang araw ko? Sinira niya!

Dibale, hindi ko nalang siya papansinin. Teka, sabi nga pala nung may-ari ng Mon Bae Ru Ranch TWICE a week lang pumupunta si Ms. Baek don. Ganda niya kaya. Kamuka niya yung nanalo sa Miss Korea 1988. Balik tayo kay DaHae. Ano nga sabi ko? Di ko siya papansinin diba? Lampake na rin ako sa sasabihin niya.

Kaya nung nalagpasan ko siya tinawag niya ko. Pero hindi ko napigilan yung sinabi ko sa sarili ko kanina.

"HaRyu, sinimulan na yung construction sa BiWol Mountain."

"Lampake."
(A/N: Favorite Word ng crush ko "Lampake")

"HaRyu, pag sinimulan nila yung Construction maghuhukay sila. Pano kung makita yung bangkay don?"

"E di kung hahanapin ako ng pulis sasabihin ko yung totoo. Na ikaw yung pumatay at dahil naawa ako sayo ako yung naglibing. Handa naman ako tanggapin lahat ng parusa eeh. Eeh ikaw? Duwag ka. Tigilan mo na ang pagpapanggap mo bilang anghel."

"HaRyu! Pano si EunByul?"

"Pwede ba!? Wag mo idamay dito ang mga walang alam sa nangyari! Tayong dalawa lang ang sangkot dito."

(HaRyu has a point right?)

Tumalikod ako at umalis. Habang siya tawag ng tawag sa pangalan ko.

Siya ang pumatay ako ang naglibing. Kahit kamatayan handa ko harapin. Eeh siya kaya? Kaya niya kaya?

Pagdating ko sa bahay. Binilinan ko agad si TaekBae na kung may mangyari sakin. Bantayan niya sa EunByul.

Pangako ko, pagkalabas ko ng kulungan. Mag-aaral ako ng college. Mag tratrabaho at papalakihin si EunByul ng maayos.

Matutulog na ko at magtratrabaho bukas sigurado akong, makikita ko si Ms. Baek don.

Teka, alam ko may album si DaHae nun eeh. Nasan na yun?

Kalkal don kalkal diyan kalkal dito. Wala pa rin eeh. Siguro nasa kaniya.

*******************

Buo nanaman araw ko. Kakaalis niya lang sa ranch. As same as usual. Greet and greet lang. Aayusin, ko na nga lang tong mga Horse Saddle.

"Aahhh..."

Sa sobrang laki at bigat ng mga Horse Saddle nakabangga ako ng tao.

"Sorry aah?"

"Aah okay lang."

Tinulungan niya kong tumayo.

*****************************

Naayos ko na yung Horse Saddle. Nang makakita ako ng pamilyar na muka. Ito yung lalaking nabangga ko kanina. Yung siya yung nag-sorry imbis na ako.

Mukang may hinahanap siya. Baka pwede ko siyang matulungan.

"Aah excuse me. Pero mukang may hinahanap ka aah." Tawag ko sa kaniya.

"Aah, oo. Nakita mo ba yung ATE KO?"

"Ate? Bago lang kasi ako dito eeh."

"Si Baek Do Kyung, member siya dito. Yung may-ari kay Lisa."

"S-si Ms. Baek? Aah umalis na siya kanina eeh."

"Ahh ganun ba."

"Excuse me lang po."

Baek Do Kyung NOTED! Do Kyung Baek... Do Kyung Baek... Do Kyung Baek...

Nung makaalis na yung lalaki. Lumabas naman si Mr. Park.

"HaRyu, nakita mo ba si Ms. Baek?"

"Ahh, oo. Kakaalis lang nga nung kapatid niya."

"Kailan ko pumunta sa Seoul ngayon eeh. Naiwan niya yung purse niya."

Yiieee. Pagkakataon ko na siya makita Offranch.

"Ihahatid ko na lang sa kaniya. Sa Seoul naman ako uuwi eeh. Teka, san ko ba siya pwede makita?"

Binigay niya sakin ang pangalan ng Restaurant na laging pinupuntahan ni Dokyung.

**************************

San yun? Aah ayon.

"Teka ikaw ulit? Anong ginagawa mo dito?" Sabi nung lalaking nabangga ko kanina.

"Aah, andito ba yung ate mo? Naiwan niya kasi tong Purse sa ranch kanina."

"Aah oo nasa loob siya sige mauna na ko aah?"

"Sige."

Pagpasok ko sa loob. Mag-isa lang siya sa harap ng pagkain na pang dalawahan.

Inabot ko yung purse kaya napatingin siya sakin.

"So you came all the way here to give this? Thank You."

"No, its ok lang maam. Mukang may ineexpect kang guest aah."

"Aah, wala naman. If you want you can eat all this. Im going."

"Hindi po ba nakakahiya? Tsaka hindi ko naman po kaya ubusin lahat yan eeh. Samahan niyo na lang po ako."

Hindi siya umalis at sinamahan akong kumain. Bumilis ang tibok ng puso ko.

DoKyung POV

Hindi man halata sa kaniyang muka na hindi siya pwede pagkatiwalaan.

Iba ang tingin ko sa kaniya. Nung una ko siyang nakita, may kakaiba akong naramdaman. Ngayon ko lang to naramdaman.

Para bang...

#tobecontinued...