Bu bu berbat okuldaki 3. yılımdı.Koskoca üç yıl geçmiş ve üç koca yaş daha büyümüştüm.Artık buraya getirildiğim zamanki kadar küçük ve saf değildim. Artık sekiz yaşındaydım ve buradan kurtulmama sadece iki yıl kalmıştı. Buraya getilmeyi hiç istememiştim .Zaten kim ailesinden ve sevdiklerinden ayrılıp bu berbat okula gelmek ister ki? Buraya getirilmeden öncesi hayal meyal hatırlıyordum. Böyle fotoğraf karesi gibi. Hatırladıklarım bir abim ve babamın olduğuydu. Tabi bunlar olmasaydı herşey güzel olabilirdi. Notlarım yüksekti,çoğunluk tarafından seviliyordum. Ama iç sesim beni ailem konusunda hiç rahat bırakmıyordu.
"Amy kendine gel artık kızım ya , bugün bu böyle dördüncü dalıp gidişin kendine gel bak zilin çalmasına 5 -6 dakika kaldı."
Jess 'in bu imayla biten cümle ile tam olarak neyi ifade ettiğini anlayamamıştım.Tabii o bunu fark edip
"Unuttuğuna inanmıyorum!!!!! Bugün yeni çocuk geliyor Amy yeni çocuk!!! Ne zamandır yeni biri gelmiyor Amy."
Ahhh!Doğruya ya okula yeni biri geliyordu. Gerçektende bayağı bir zaman olmuştu okula biri gelmeyeli.
"Amy sana diyorum belkide kızdır sonuçta okulda çok az kız var belki aramıza üçüncü biri gelir ne dersin?"
"Bence yine erkek . Bizde bu şans varken neden bu okula kız gelsin ki? Bence sende boşu boşuna hayal kurma sonuçta üzülen hep biz oluyoruz."
"Haklısın ama belki..."
Daha cümlesini bitiremeden zil çalmıştı. Aslında bende merak ediyordum şu yeni çocuğu. Bu yüzden Jess'i kırmadım ve onunla gittim. Merdivenleri yavaş yavaş iniyorduk sonuçta bir yere kaçmıyordu ya? Sonunda zemin kata indiğimizde koca bir kalabalıkla karşılaştık. Resmen okulun yarısı buradaydı.
"Bence sonraki tenefüste gelmeliyiz Amy. Baksana resmen tüm okul burada."
"Hayır Jess buraya kadar geldik ve o çocuğu görmeden gitmeyeceğiz. Hadi Jess!"
Kalabalığı geçmemiz kolay olmamıştı ama sonunda yeni çocuğa ulaşmıştık. Sarı düz saçları olan şirin biriydi. Belki Jess 'in dediği gibi arkadaş olabilirdik ama bunun kız olmayacağı kesindi.
"Merhaba benim adım Amy ya seninki?"
"B-benim a-adım L-Lloyd"
Bir anda herkes gülmeye başlamıştı. Sebebi bariz bir şekilde ortadaydı. Kekelemişti. Ama ben alışmıştım artık. Yeni gelen herkes benimle ilk karşılaşmasında böyle olurdu. En fazla iki ay içerisinde kendilerine geliyorlardı. Ama bu yeni çocuğu bekletmek olmazdı.
"Hmmm Lloyd. Güzel isim. "
Demiştim ki zil çalmıştı. Derse gitmeliydim yoksa ceza alabilirdim.
"Şimdi derse gitmeliyim ama sonrasında tanışmayı isterim. İyi birine benziyorsun."
Ben ne demiştim az önce?? Off Amy off!!
"Az önce ne oldu öyle? Sen kimseye cevap vermezdin neyin var? İyi olduğuna emin misin? Yoksa sabah ki dalgınlığınla mı alakalı??"
"Sakin ol Jess. Merak etme ben iyiyim. Sadece onunla tanışmak istedim. Hepsi bu kadar."
"Eminim öyledir Amy eminim öyledir."
Sınıfa gelip yerimize daha yeni oturmuştuk ki Bay Jason geldi ve derse başladık. Daha ilk beş dakikasında sıkılmaya başlamıştım. Bildiğin bir konuyu tekrar işlemek sıkıcıydı. Bu yüzden çizim defterimi çıkarıp resim yapmaya başladım. Ne kadar geçtiğini tam olarak bilmiyordum ama sınıfın kapısı çaldı. İçeriye Bay Shou girdi. Yanındada Lloyd vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEGO NİNJAGO: Lacivert Ninjanın Kaderi
FanfictionLloyd Garmadon... Daha küçük bir çocukken kaderi onu yeşil ninja olarak seçti. Babasıyla savaştı ve Ninjago 'yu kurtardı. Peki böylesine özel birinin kaderi yani biricik aşkı nasıl biri olabilir? Ben Amy Julien. Nağm-ı diğer lacivert ninja. Abim...