LEGO NİNJAGO: Lacivert Ninjanın Kaderi

DARETH

Aklımda kurduğum planların çoğu değişti. Çünkü ben bile çoğu şeyden sıkılmaya başlamışken siz nasıl sıkılmayasınız! Tabi buda hikayenin gidişatının çoğunu değiştirecek birşey! Neyse gazamız mübarek olsun!

"HAK-SIZ-LIK!!!"

"Haksızlık olan ne Amy?"

"Ninjaların gidip benim gidememem!"

"Amy sen daha çok küçüksün."

"Ama Misako şuan 5. sınıfta ve annesine yemek yaparken yardım eden bir kız gibiyim."

"Öyle değil mi zaten?"

Bir karıştığım çorbaya birde Misako'ya baktım. Kadın haklıydı.

"Yaani çoğunluk olarak öyle olabilir. Ama bende bir ninjayım! Hem Nya bile gidebiliyor!"

"Kendini onunla bir tutma! O hem senden büyük hemde senden daha tecrübeli."

"Bu çorba tamam Misako! Ben Chase'in yanına gidiyorum. Çok geç olmadan gelirim!"

"Kendine dikkat et! Unutma Lloyd'a bir söz verdin! "

"Peki Misako!"

Odamda üstümü değiştirip bir kot ve t-shirt giyip ince bir hırka aldım. Anlıma kremimide sürdüm. O metal şeye kafa attığımdan beri düzenli olarak günde 5-6 kere sürüyordum. İz kalmaması içinmiş. Unutmadan kemanımı ve çalışacağımız notalarıda alıp çıktım. Ninjalar gideli kaç gün olmuştu bir bilseniz! Ne Sensei'den ne de Lloyd'dan bir haber yoktu! Ninjalarsa artık hangisinin fikriyse tüm Ninjagonun tüm elektriğini kesmişlerdi. Elektrik olmayınca okullarda yoktu. Daha doğrusu hiç birşey yoktu! Ateş yakmak için iki taşı birbirine sürtüyorduk(aslında çakmak kullanıyorda dramatik olsun diye size böyle söylüyor)! Çoğu zaman kendimi tarih öncesinde gibi hissediyordum.

Chase ile bende boş olduğumuz için birlikte ders çalışıyorduk. Çünkü ikimizde işsizdik! Elektrikler gidince işkolik babası işsizlikten depresyona girmişti! Ne saçma değil mi? İnsan gider oğluyla ve karısıyla vakit geçirir. Ama adamda bunu düşünecek kapasitede yokki!

Lloyd'un yokluğu bana onun  benim için ne kadar önemli olduğunu fark ettirmişti. Nasıl beceriyordu bilmiyorum ama ben bile kendimi sakinleştiremezken hep o beni sakinleştirirdi. Lloyd çabuk geri döön!!

Chase'lerin evine vardığımda kapıyı annesi açtı.

"Merhaba Bayan Adams. Müsaitseniz Chase ile ders çalışmaya gelmiştim ama..."

"Peki Amy. Odasını biliyorsun zaten."

İçeri girip üçüncü kata çıktım. İçeride Chase uzanıyordu. Çıkıp kapıyı çaldım ama duymadı herhalde. İçeri girip yanına gittim. Bir iki seslendim ama yok yine duymadı. Tam odadan çıkmak için arkamı dönmüştümki elinde bir barbie bebekle 5-6 yaşlarında bir kız geldi. Kız pis pis bakıp aynı şekilde sırıtıyordu. Sonra bebeğin düğmesine bastı ve... Ahhh!!!

"I'm a barbie girl!
İn a barbie wooorld!
Life in plastic!
İt's fantastiic!"

Tabi bu çalarken küçük kızda bağıra bağıra eşlik ediyordu! Ahhh! Ben bunun için gelmemiştimki! Tabi kızın bağır çağıra şarkı söylemesiyle Chase uyandı. Ben olsam bende uyanırdım! Ponyleri anlarımda barbie ne ya!!