EV SAHİBİM

10.BÖLÜM:Söz

  Keyifli okumalar; )

Benzediğim o kızdan daha onu görmeden nefret ettim.Resmen iki kişinin hayatını mahvedip Gitmişti.Bu denli sevildiği için emre annesinden, Arda'da aklından olmuştu.Bu çok kötü birşeydi.bu hayatta olmamasına rağmen hala acı çektiriyordu.merak ettiğimse nasıl öldüğüydü. Sadece bana annesinin ölümünü anlatmıştı.onu da yarım yamalak, sorardım ama şu an bu durumdayken ona soru soramazdım.zaten benden soru sormamamı istemişti.Rahat bi kafayla onu sıkıştırmam gerekti.çünkü, Olumsuzluklar şimdiden beni de etkilemişti.kendimi düşündüğümden değil! Belki o kıza benzediğim için Emre'de benden nefret edecekti.Belki aklına hem o hem annesi gelerek oda Arda gibi hasta olacaktı.Düşüncesi bile kötüydü.

'Allah korusun!'

"Ceyda!"

Küçük bir erkek çocuğun annesinin terliğinden saklanmışken yardım istemek için çıkardığı ses gibi sesi muhtaç çıkmıştı.

Benden ayrılıp:

"Biliyor musun...ne zaman üzülsem oda böyle yapardı.Hemen gelirdi yanıma, bende başımı omzuna koyardım.o kadar iyi hissettirirdi ki..."

Sessiz kaldı bi anlığına, Söylemek istediğinden emin olmadığı belli olan bir şekilde.

"Sanki şimdi benim yanımda, sanki senin omzun değilde onun omzunda içimi boşaltıyorum."

Bu durumda ne yapmam gerekeni bilmiyordum.ilk defa böyle bir şeyle karşı karşıya gelmiştim.

"Ceyda senden birşey isteyebilir miyim?"
Kafamı olumlu anlamda salladım.

"Kötü olduğum zaman, ne zaman olursa olsun, bana böyle kollarını açar mısın?"

Daha ilk zamanlardan benden söz istemesi cesaret isteyen birşeydi.Basit cümleden ibaret değildi.Her zaman yanında olmamı istiyordu.

Aslında o kadar zor birşey değil! Evet de gitsin.

İç sesime hak verdim.tam ağzımı açıp cevap vereceğim sırada Emre yanımdan kalkıp benden önce davrandı.

"Anladık Ceyda! Sende bana yardımcı olmak istemiyorsun.Alt tarafı bir omuz istedim. Evlenme teklifi etmedim.Çok mu şey istedim?.zaten siz hep böyle yaparsınız, gelirsiniz sonra hiçbir şey olmamış gidersiniz."

Hani derler ya, en çok gülenin derdi vardır diye,emreden onlardan biriydi.Buradan bakınca baya dolmuşa benziyordu.Beni yanlış anlamıştı.

"Ben sana Sırt çevirmedim.evet evlenme teklifi etmedin ama en azından bu da onun kadar önemli bir şey ve bunun için biraz düşünmem gerekti."

"Düşündün mü peki?" Diye sertçe sordu.

"Evet düşündüm.seninle aynı şehirde olduğum zaman boyunca senin yanında olacağıma söz veriyorum."

Yüzünde bir anlık şaşkınlık geçti.ama yine eski haline döndü.

"Bana acıma!"

"Sana acımıyorum.çünkü acınacak bir halde değilsin.bil ki ben her zaman senin yanında Olacağım.Ama eğer birine benzettiğin için beni yarabandı olarak kullanacaksan, sakın böyle birşeye yeltenme!"

"Asla!"

"Anlaştık o zaman CANIM ARKADAŞIM."

***

Tatsız bir yemekten sağ salim eve döndükten sonra elbiselerimi çıkarmaya gerek duymadan kendimi yatağa attım.

Berbat bir yemekti dimi iç ses?