EV SAHİBİM

16.BÖLÜM:Seni istemiyorum

Keyifli okumalar;)

Bölüm Şarkısı "Bengü Ağla kalbim Ağla "( tüm bölüm boyunca dinleyebirsiniz.)

Ceydayla Yanlız kalmak istiyorum.

Yine ne söyleyecekti bana? Neden bana bi böyle bi öyle davranıyor? Beni umarsızlığımdan çekip alırken her seferinde beni yine umutsuzluğa sürüklüyordu.Bana sadece gözleriyle konuşuyordu.Ama bu sefer gökyüzünde görünen tek parlak Yıldız gibi değil! Orada yalnızca nefret,kin,acı vardı.
Adeta denizin ortasında avını kaybetmiş,bir köpek Balığı gibi bakıyordu.

Peki ben mi ne hissediyordum?

Korku korku ve korku!

Farkedemediğim gözümdeki yaşları,bana eşlik etmeleri için serbest bıraktım.Bir arkadaş misali...

"Neden böyle davranıyorsun? Sana ne yaptım."

"Yalan söyleme.sana inanmıyorum."

Belki pişmanlığımı görürdü.ona verdiğim değeri ölçebilirdi.
Evet! Ona değer veriyorum.

Yanına gittim ve diz çöküp ellerini ellerimin arasına aldım.Aynen öyle yaptım.

Hıçkırıklara boğuldum.acıyordu. kalbim acıyordu.Bana böyle davranması,kalbimin hıçkırıklarını diriltiyordu.

"Neden ağlıyorsun? Kaldır başını gözlerimin önünde ağlama!"

Yüzünün her zerresini inceledim.
Ağlamamak için kendisini kasıyordu.
Bana bakmıyordu.

"Neden yüzüme bakmıyorsun.Seni benden böylesine tiksindirecek ne yaptım."
Dayanamadım.ona kendimi açıklamak için bir saniye bir,salise daha bekleyemedim.

"Biliyor musun? Burayı öyle bir acıttın ki... "

Hıçkırık!

Ellerini ellerimden çekip Benim yanıma geldi ve Yüzümü ellerinin arasına aldı.Yine onun ellerini sarmaladım.o sırada karşımdaki adamın Gözlerinden biriktirdiği birkaç damla yaşın elime damladığını farkettim.

"Ağlıyorsun..."dedim sesimin bir fısıltı gibi çıkmasını umursamayarak.

"Dayanamadım!"dedi bağırarak ve kalbimin acımasına sebep olacak şekilde ekledi.

"Bana bunu yapma! Ağladığında o ağlıyor gibi,güldüğünde o Gülüyor gibi,
gözlerine bakınca onu görüyorum.Bana acıdan başka birşey vermiyorsun.
Lütfen daha fazla acı çektirmeden çık hayatımdan! Seni istemiyorum."Dedi ayağa kalkıp Gözyaşların silerek,bana değildi onlar, onun için akmıştı.

"Artık git buradan."

Belki doğru söylüyordu.gözüne gorünmemek benim içinde daha iyi olurdu.birşey daha söylemeden kapıyı çarparak çıktım.onu neden umursayayım ki!

Peki neden bu kadar canımı acıttı? Neden bu kadar Ağladım? Onu böyle kafama takmak zorunda mıydım? Kesinlikle bugün olanları unutmalıydım.

Asansör kapısının önünde beklerken,Karşıdan gelen çakmayı gördüm.görmemle öne atılıp saçlarına yapıştım.çakmanın çığlıkları hastaneyi inletmesiyle,bir kaç kişi etrafımızda toplandı.

"Ne söyledin? Ne istiyorsun benden?"

Onun yaptığı tek şey cıyaklamaktı.
Serbest bırakmanın aksine daha fazla sıktım.Başımda bana laf anlatmaya çalışan hemşireleri takmayarak konuştum.

"Herşeyi anlatacaksın ona! Bunların yalan olduğunu uydurduğunu anlatacaksın!"

"Aaah! Rahat bırak yeter! Kopardın."