BİLLDİP

Karavan

Devam

Dipper katili uyandırmadan kalkmaya çalıştı çünkü katil hala elini tutuyordu. Ama işe yaramadı. İkiside giyindi, kahvaltı ettiler. Bu zaman diliminde hiç konuşmacılar. Sonunda televizyon karşısına geçtiler. Haberlerde:

Dipper Pines, katil Bill Cipher tarafından kaçırıldı. Bu konuyla ilgili Mabel Pines; kaçırılanın kız kardeşi konuştu...

Dipper şok oldu ve televizyonu kapattı. Bill'de izlemişti.

"Merak etme çam ağacı, bişey olmaz. Bugün dışarı çıkıp yiyecek bişey almalıyız. "

"Tamam. Bill gerçekten bişey olmaz di mi? "

"Ben varım. Ben varken, sana bişey yapamazlar. "

Yola çıktılar. Markete vardıklarında, bi topluluk bişey bakıyordu. Onlarda bakmaya gittiler ve orda afişler vardı. Bir tanesinde Dipper'ın fotoğrafı, diğerinde ise Bill'in fotoğrafı, afişlerin altında onları buluna ödül vardı.

Dipper'in ağzından

Şok oldum, Bill'e baktım. O da endişeliydi, halinden belliydi. Elinden tutup kenara çektim. Aman tanrım az önce elini tuttum. Elini... Yinede soğukkanlılığını korumam lazım. Hemen toparlandım ve :

"Seni saklamalıyız. İnsanlar acımaz, para gözlerini kör eder. "

"Seninde saklanman lazım. Benle istiyerek kaldığını öğrenirlerse daha kötü olur. "

"Peki o zaman şapkam benim yüzümü gizler. Sende al şunu giy. "

Kapşonlu hırkamı ona verdim. Kapşonu kafasına geçirdi ve markete girdik. Baya uzun kalmış olmalıyız. Çünkü dışarıda rüzgar çıkmıştı.

"Sen şimdi üşürsün çam ağacı."

Hırkanın önünü açtı ve benide içine aldı. Fazla yakındık hemde çok fazla. Bunu anlamış olmalı hem sırıtıyordu hemde hoşuna gitmişti. Aslında benimde hoşuma gitmişti. Eve vardık. Tek kelimeyle o kadar kızarmıştım ki ve ateş gibiydim
Elimdekileri bıraktım, oturma odasına geçtim. Haberleri açtım. OLAMAZ.

Dipper Pines katil Bill Cipher'la görüldü. Görüldüğü üzere Dipper Pines katile kendi isteğiyle kaçmış. Görüntüde ikiside çok mutlu. Görülmemek üzere ikiside iyi önlem almışlar.

Hemen kapattım. Kapattığım gibi Bill girdi.

"Bizi buldular."

"Ne! "

"Hadi gel, burda kalamayız artık. "

Koşmaya başladık. Ne ara evden çıktık hatırlamıyorum bile. Nereye gidiyorduk onu da bilmiyordum. En sonunda takılıp düştüm. Bileğimi burktum. Bill durdu. Bana baktı bende ona.

" iyi misin? Yürüyebilir misin? "

"Bilmiyorum. Canım çok acıyor. "

Bunu söylememle beni kucağına aldı, ona tutundum. Hızlı hızlı yürümeye devam etti. O an yüzünde bişey farkettim. O da benim gibi kızarmıştı ama daha az. İlerde bir karavan vardı. Kapıyı açtı, baya büyüktü. Bir yatak, oturmak için koltuklar ve küçük bir mutfak. Beni koltuğun birine bıraktı. Sonra ilk yardım kutusuyla geri döndü.

"Pantolonunu çıkartmam lazım. Sana yardım edebilir miyim? "

Utansam da, kafamı salladım. Beni hafif kaldırıp, çıkarttı. Spor ayakkabılarımı çıkarttı. Üstümde baksırım ve tişörtüm kalmıştı. Beni böyle ilk kez görmüştü. Sonra bileğimi nazikçe sardı. Hırkamı ve tişörtünü çıkardı, kendine bir bluz, şapka aldı dolaptan. Cebinden bir anahtarlık çıkardı. Arabayı çalıştırdı.

"Buradan uzaklara gitmeliyiz çam ağacı. Senide burda bırakamam. Aileni unut artık. "

"Senin olduğun heryere giderim, Bill. "

Ve yola çıktık.

..........................

Devam edecek. Umarım beğenmişsinizdir. Bölüm için öneri yazabilirsiniz.