BİLLDİP

Dogum

Iyi okumalr

Bill'in bakis acisi

Cok uzun surmustu. Endiseliydim. O sirada kapilar acildi ve kucaginda bir bebekle hemsire cikti. Yanina gittim.

"Bu benim kizim mi?"

"Evt beyefendi."

Ona dokunamayacagimi bildiğimden uzaktan baktim ona. Gercekten guzel bir olacakti.

"Size bir sürpriz var."

Sasirdim.

"Y-yoksa?..."

"Bir kiz bir oglan bebeginiz daha var."

Orda sevincten ziplamaya basladim. Ben ziplarken hemsire gitmisti. Ama bir dakika 3 bebek demek Dipper icin daha zorlu bir dogum demekti. Dahada endiselendim. Ben panik yaparken icerden her yeri kaba bulanmis bir doktor cikti. Gozlerim portlerken dogum odasini baska bir doktor girdi. Kanlar icerisindeki doktorun yanina gittim.

"Siz onun esi olmalisiniz."

"Hi hi."

"Hemsireden duymussunuzdur diye tahmin ediyorum. Esiniz sezaryan oldugu icin asiri kan kaybetti. Bebeklerden biri gelmemek konusunda israrci. Ama merak etmeyin o iyi birazdan kan nakli yapilacak."

Derin bir nefes verirken doktor bana gulumsedi. Dogum odasinin onundeki oturma alanina oturdum.

💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💙💚💙💚💙

Bir sure sonra tam uyuyacakken kapi gicirdama sesiyle ayıldım. Dipper! Kosup sedyenin yanina gittim. Elini tuttum. Sicakti.

"Bebekler?"

"Icerdeler birazdan onlarda cikacak."

Bebekleri bekledim onlarda cikinca bebek odasinda ucununde yerlerine baktim. Sonra Dipper'a kostum. O uyanana kadar yaninda oturdum. Elini simsiki tutmustum.

Dipper'in bakis acisi

Uyandigimda karnim cok aciyordu. Elime baktim. Bill kiyamam uyuya kalmisti. Elimi yavasca cektim. Hastane kiyafetini siyirip kesilen yara baktim. O kadar buyuktuki sanirim bir daha onunla sevisemiyecektim.

"Dipper?"

Ona dondum. Karnimi gösterip:

"Sanırım artik yapamicaz."

Elini karnima koyup birkac soz mirildandi. Karnimdaki dikis ve izler kaybolmuştu.

"Yapicagiz."

Gulumsedim. Dudaklarina opucuk kondurup geri cekildim. Kapi tiklatilinca hastane önlüğünü tekrar eski haline getirdim. Uc hemsire ucundede birer bebek. Ikisini bana birinide Bill'e verdiler.

"Yavrularimiz."

Onlarin canini yakmadan sarildim. O siradada hemsireler gecmis olsun diyerek cikmistilar. Bebeklerimiz cok tatlilardi. Cennetten gelme gibiydiler. Bill'in kucaginda olan bebegime baktim. Oglani ona vermistiler.

"Askimizin meyveleri."

Tekrar ettim. Dudaklarimi buzdum. Bill siritip dudaklarimdan optu. O sirada kucagimdaki kizlarimdan biri aglamaya basladi.

"Bill bu niye agliyor?"

"Annesi sensin."

"Bir ben kiz degilim. Iki babasida sensin."

"Babasi benim. Ver bakalim kızımı."

Sag koluma sarilmis olan minigi babasina uzattim. Oda kucagindaki oglani benim koluma yatirdi. Bir sure onu izledim. Ama bir turlu kizimizi susturamamisti.

"Altina baksana bakalim."

Dedigimi yaptiktan sonra bana olumsuz cevap verdi.

"Acikmistir belki?"

"Tabi ya."

Kucagimdakileri ona verirken oda bana kizimi geri verdi. Tam hastane onlugunun gogus kismini acicaktim ki:

"Arkani don."

"Cam agaci ben seni ciplak gordum. Bundan mi utaniyorsun?"

Kizardim.

"Yanımızda bebekler olmasa ustune atlardim."

"Dorduncu bebek eksik zaten."

"Lazim olursa yapariz."

Domatese donerken onlugun gogus kismini actip kizimi gogsume dayadim. Aninda emmeye basladi. Tuhaf bir histi. Istemsizce gulumsedim. Bill'e dondum. Kaslarini catmis bizi izliyordu. Sanirim kiskamisti. Gulumsedim. Ve bebegimle ilgilenmeye devam ettim.

Taburcu olduktan sonra

Taburcu olmustum. Bill bizi eve isinlamisti. Bebekleri besige yerlestirdim. Daha adlarini koymamistik.
(Adlari ne olsun? Iki kiz bir oglan.)

Daha sonra koyardik. Yatak odasina cikip yataga uzandim o sirada Bill'de geldi.

"Yorgun musun?"

"Hemde nasil."

"Sen uyu ben bebeklerle ilgilenirim."

"Peki."

Gozlerimi kapatip kendimi uykuya teslim ettim.

Bill'in bakis acisi

Hastanede kiskanmistim, dogruydu. O gogus sadece benim olmaliydi. Bunu bosvermeye calisip besiklerin yanina gittim. Kizlarimiz guzel mi guzel, oglumuz yakisikli mi yakisikli olacakti anlasilan. Orda oturup bebeklerimizi izlemeye basladim.

Umarim hosunuza gitmistir.

Byyyy...

💛🖤💛

*533 kelime*