rest çekmiş Akşamlar

alzaymir olsam unutmam

Beceremedim mutlu olmayı
Bu yüzden yüzüm bilmez gülmeyi
Umudumu dağlarda
Sevdamı çıkmaz yollarda
Yüreğimi Soğuk iklimlerde bıraktım
Bundandır yalnızlığı ne çok severim

Yıldızlar gecemi ışıtmaz benim
Gözlerimi karanlıklara
Hayallerimi açılmaz sandıklara
Uykularımi acılı yastıklara sakladım
Bundandır sessizliği ne çok severim

Kırıktır kollarım kimseyi saramam
Yârin kokusunu koynumda
Gülüşlerini göz bebeklerimde
Vebalini boynumda taşıdım
Bundandır unutmayı ne çok istedim
Ben onu alzaymır olsam unutmam
                                              Cemal Arikan