rest çekmiş Akşamlar

doğarda büyürsün amma yaşamazsın

Soğuktur yalnızlığın kıyısı
Mevsimsiz üşür insan
Bütün düşler çekilir katran karası
Hüzün yağar hasret yağar mavi kubbeden
Zaman acımasız vurur bir çekiç gibi
Omur örsüne hayallerindir arada kalan
Umutsuz kalmakdır yoksulluğun esası
Hedefin yoksa hep ıskalarsin
Şaşırırsan yolunda hurda haş olursun
Kendi bilinmezliğinde yokolursun
Olduğun her yer gurbet olur
Sıla neresi ayırt edemezsin
Yabancıdır mutluluğun kıyısı
Dudağına tebessüm vurur
Yüzünde koyacak yer bulamazsın
Heyecanlanır sığmazsin yüreğine
Sevinçler nasıl yaşanır bilmezsin
Gezdiğin her yer sevinçle dolar
Mutluluk hangisi secemezsin
Ağır gelir bazan yaşamak
Çabalar çaresiz talihini değiştiremezsin
Ara sıra yoluna girer gibi olur
Onu da eline gözüne bulaştırırsin
Her tarafını sarar bilinmez yollar
Hangisinde kaybolursun bilmezsin
Doğarda büyürsün amma yaşamazsin
Cemal Arikan