rest çekmiş Akşamlar

beni erkenmi digurdun anne

Sen beni erkenmi doğurdun anne
Bilirmisin yaprağın çilesi dalındandır
Anaların ağrısıda yavrusundan dır
Ben şimdi damı akan evimizi
Tütün kokan elbiselerimi
Küçücük ellerimle yaptığım
Çamurdan kalelerimi istiyorum anne
Saçlarımı okşayarak uyutduğun akşamları
Milyonkere üstümü örttüğün geceleri
Kısa pantalonlu günlerimi
Çocukluğumu istiyorum anne
.....
Dün hastanede
Karımda seni gördüm anne
Bir ateş böceği gibi
Dönüyordu yavrusunun etrafında
Ve içini parçalayan acıları
Öylesine vurmuştu ki yüzüne
Yalnız gözleri değil
Her yeri her yeri ağlıyordu anne
Yirmi üç yıl sonra yatağında
Bisküvi süt yediriyordu yavrusuna
Gözyaşlarını içine akıtarak
Acısını gizleyip her kaşığa sevkatini
Anneligini yüreğini katarak
İşte ozaman dedim
İşte ozaman
" Allah köpekleri bile anne yapmasın" anne
Bütün acılar en çok onları vurur
Ve bütün musibetler gider onu bulur
Yanarsa analar yanar
Ağlarsa analar ağlar
Ve dünyanın bütün çocukları
Bir ananın kucağına sığar
Anne sen beni erkenmi doğurdun
Beni erkenmi doğurdun anne
Ben şimdi çocuk olmak
Ve hiç büyümemek istiyorum anne
                             Cemal Arikan