rest çekmiş Akşamlar

bilmiyorsun

bilmiyorsun
sana şiirler yazdığımı
sana seni anlatan
şarkılar biriktirdiğimi bilmiyorsun
huzursuzum
beynimde volkanlar patlıyor
gözümde uykular haram
yüreğim can çekişiyor
özlemin içimi acıtıyor
bilmiyorsun
yorgun akşamlarda sensiz
çiçekler büyütüyorum
her biri senin bir yanını anlatan
rüzgarla kokularını gönderiyorum
bilmiyorsun
her gece koynuma alıp yattığım
hayalin bile gelmiyor yanıma
şimdi duvarda asılı resim oldu
bu özlem  artık dayanılmaz oldu
ne zulümler ne eziyetler yaşıyorum
bilmiyorsun
geçenin bir yarısı uykumu bölen
odamda çınlayan senin sesin
taa eskilerden kulağımda kalan
zonk zonk sizlayan diş ağrısısın
beni böyle her gece yaralayan
sigarada kâr etmiyor artık
nerdeyse beş pakete çıkarttık
çayı kahveyi falan geçtik
hic bi şey kesmiyor yangınlarımı
artık şaraba köpek öldürene dadandık
güneş doğsada ışık vermiyor
morumsu gündüzler yaşıyorum
gözlerim kan çanağı
uykusuzum umutsuzum huzursuzum
ben artık özlemek ten bıktım
kavuşmalar olsun istiyorum
bir ateşin içindeyim
uçurumun dibindeyim
ömrümün son demindeyim
bilmiyorsun bilmiyorsun
bilmiyorsun...
                           Cemal Arıkan