rest çekmiş Akşamlar

kaç kere vazgeçtim

Zamana bıraktım artık herşeyi
Olmazlarla uğraşmaktan yoruldum
En çaresiz anlarıma çare aramaktan
Güvenecek insan aramaktan bıktım.
Kırıldığım yerleri sarmaktan
Etraftaki maskeli yüzlerden
Herşeye rağmen umut edip beklemekten
Hüzünler den çileler den usandım.
....
Bak şimdi bir başımayım
Yüzümü güldürecek kimsem yok
Beni ilk gün gibi heyecanlandıracak
Azda olsa mutlulugumu paylaşacak
Nerde diğer yarım yok...
.....
Eyy sevgili,
Bu günde uykusuzum biline
Yummadım daha gözlerimi saat bilmem kaç
Rastlamadım henüz uyku denen o zillete
Pencerenden sızan ışığın nöbetini tutuyorum
Nöbetini tutuyorum bu sevdanın
Sokağın başında
Sokak lambasının paslı ışığında
Burnumda iğde ağacının kokusu
Dilimde yine aynı hasret türküsü...
Nöbetini tutuyorum bu aşkın
Kaç kez gittim geldim sokağında
Kaç adım biliyormusun sizin ev sevdaya
Kaç kere saydım kaç kere bilemezsin
Ve kaç kere vazgeçtim senden
Bu sokakta kaç kere yıkıldım
Kaç kere hayallerimi yaktım bilemezsin
Ve anladım ki,
Bu sevdayı çekmeye bir yürek yetmiyor
Bu aşka bin yürek lazımmış
Yüreğim kaldırmıyor artık sevdamı
Bu sokakta kaç kere öldüm
Ve kaç kere dirildim bilemezsin.
Bak gecenin bir yarısı
Kimbilir kaç yarı gece daha var sabaha
Kaç mevsim kaç asır var bilemezsin
Bilmiyorum
Kaç ah daha eskitirim bu sokakta
Üstelik üşüyorum cigaramda bitti
Çok geç gelir yaz bu şehre
Ve yağmurlar soğuk yağar
Kaç kere daha ıslanırım bu sokakta
Bilemezsin, bilemezsin, bilemezsin.
                                           Cemal Arıkan