rest çekmiş Akşamlar

sen hiç nefes alırken öldün mü?

Geceye ay düştü,
Yüreğime bu tarifsiz acı.
Burnumun direğinde,
O bilindik aynı sızı.
Eyy benim yakamozum daki,
Parlayan deniz kızı.
Özlemek demek bu olsa gerek.
Dipsiz kuyu larda Yusuf gibiyim,
Uçsuz çöllerde mecnun.
Dağın bağrını delen Ferhat gibiyim,
Ölümüne sevmek demek bu olsa gerek.
Sen, ulaşamadığım sevdamsın
Avuçlarımda ezberledigim duamsın,
Beynimde çözemediğim problem
Yaşarken ölmek demek bu olsa gerek.
Bende ne kadar ben kaldı bilmiyorum
Ne kadar deli yaşanır ki bu sevmeler
Bendeki fırtına akıllara Zarar
Şimdi sana bir soru soruyorum,
Sen hiç nefes alırken öldün mü?
                                      Cemal Arıkan