rest çekmiş Akşamlar

yeter olsun

Tenha gecelerde göçebe bir kuş olmuş yüreğim
Birini bulsam ne var ne yok bir bir söyleyeceğim
Soluğumun sesi var sadece kulaklarımda
Birde yorgun dalgaların hışırtısı akşam vakti
Balıkçı tekneleri demir atmış ıssızlığa
Ağdan kaçmış balıklar bayramda sanki
Bu sessizlik boğuyor beni canım ağzımda
Avutulmamış duygularım içimde öyle bir dağki
Patlatsalar bu dağı bütün dünya kalır altında
...
Yeter olsun be yeter olsun
Bundan sonra her yere siyah süreceğim
Kötüler gibi herşeye gülüp geçeceğim
Bende sever gibi yapıp sevmeyeceğim
Dellenmek yok artık ben delirteceğim
Yakıp yakıp gönülleri öylece seyredeceğim
En gıcık gülüşleri yerleştirip yüzüme
Üç maymunu oynamadan
Hem göreceğim hem bileceğim
Hemide herkesten önce ben duyacağım
Evvela sessizleseceğim
Sonra iyice bencilleseceğim
Sonra herkesten çok herkeslesecegim
Başkalarını değil hep kendimi seveceğim
...
Bu son olsun be bu son olsun
Yetişir boynu bükük kalışlalarım
Kimsesiz çocuklar gibi duruşlarım
Etkileyemiyecek sözleri beni bu pustlarin
Talan oldum darma duman oldum
Körpe bir karanfil gibi yeşermeden soldum
Sol yanım değil her yanım acıyor her yanım
Artık hayattaki herşeyin rengi kara
İbret olsun şu halim severken ayrılanlara
Deli gibi severken ayrılmak zorunda kalanlara
                                                  Cemal Arıkan