The Spirit

Κεφάλαιο 5

Μειναμε για λίγο να κοιταζουμε ο ένας τον άλλον. Ποσο περίεργα σε έκανε να νιώθεις εκείνος ο άντρας. Δεν μιλούσε κανεις. Στο δωμάτιο απλωνόταν μια απέραντη ηρεμία και τα ματια του συνέχιζαν να ειναι καρφωμένα πάνω μου.
-Τι θέλεις απο εμένα πια; είπα σιγανα. Οι λέξεις βγήκαν απο το στόμα μου απότομα. Εκείνος δεν μίλησε απλα ταρακούνησε το κεφάλι του και έπειτα έκανε κάποια βήματα πίσω.
-Δεν ξέρω απάντησε και κάθησε σε μια καρέκλα. Σαστισα. Δεν ξέρει; Τι θα πει δεν ξέρει; Το αίμα είχε ανεβει στο κεφάλι μου. Σηκώθηκα απο την καρέκλα και ετρεξα κοντά του. Τοποθετησα το χερι μου βίαια στον ώμο του και τον γυρισα ώστε τα ματια του να κοιτάζουν τα δικά μου. Η καρδιά μου έσπασε στα δυο μόλις τον αντίκρυσα.
-Κλαις; ρωτησα και εσκυψα κοντά του. Εκείνος χαμήλωσε το κεφάλι και κοίταξε το πάτωμα.
-Όχι είπε και σηκώθηκε απότομα. Το χερι μου κλειδώθηκε αυτόματα γύρω απο τον καρπό του και προλαβα να τον σταματήσω.
-Σε είδα. Μιλησε μου ψιθυρισα σιγανα και τον κοίταξα. Σταμάτησε για λίγο ώσπου με κοίταξε και εκείνος.
-Σε εσένα δεν εχω να πω τίποτα είπε τελικά και το κεφάλι του πήρε ενα κοκκινοπο χρωμα. Ένιωθα τον θυμό να βράζει μέσα του. Φύγε είπε και μου γύρισε την πλάτη. Δεν εκανα το παρα μικρο βήμα. Τι έπαθε ξαφνικά; ΦΥΓΕ ούρλιαξε ξανά και το χερι του τεντωθηκε στο μέρος μου. Ενιωσα ενα βαρος να πέφτει πανω μου, μεχρι που η πλατη μου έπεσε πάνω στον τοίχο. Εβγαλα ενα επιφώνημα πόνου και σηκωθηκα όρθια.
-Πως; ρωτησα μπερδεμένη και τα ματια μου ανοιγοκλεισαν απότομα.
-Φέιθ είσαι καλά; άκουσα την φωνη του Ντέιμον καθώς το χερι του σκουπιζε τον ιδρώτα μου. Σηκωθηκα απο το κρεβάτι και ένιωθα την ανάσα μου βαριά. Εφιάλτης ηταν. Ελα πέρασε τώρα είπε ξανά και με πήρε αγκαλιά. Χωθηκα μέσα της μα τραβήχτηκα μόλις ενιωσα ενα πόνο στην πλάτη μου. Ο Ντέιμον το πρόσεξε και έτσι σήκωσε την μπλούζα για να δει τι είχα. Κάπου θα χτύπησες. Έχεις μια μικρή μελανιά. Τον κοίταξα μπερδεμένη και εκείνος χαμογέλασε. Θα σε περιμένω κάτω είπε τελικά και έφυγε. Αναστεναξα και σηκωθηκα απο το κρεβάτι. Πήγα στο μπάνιο, εκανα την καθημερινή ρουτίνα μου και έπειτα πήγα στην ντουλάπα.
-Ουαου αναφωνησα μόλις είδα τα άπειρα είδη ρούχων να απλώνονται μπροστα μου. Τα χαζεψα όλα μέχρι που διαλεξα κάτι απλό. Έβαλα το μαυρο τζιν και την γκρι κοντομανικη μπλούζα και έπειτα κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέπτη. Είχα αδυνατίσει υπερβολικά πολύ και τα μαλλια μου είχαν μακρύνει αρκετά. Απο το ατύχημα των γωνιών μου και μετα είχα σταματήσει οποιαδήποτε σκέψη γυρνούσε στο μυαλό μου για την φροντίδα μου. Το μονο που με ένοιαζε ήταν η εξιχνίαση την υπόθεσης με αποτέλεσμα να παραμελήσω εντελώς τον εαυτό μου και τώρα βλέπω τα αποτελέσματα. Αναστεναξα με αυτές μου τις σκέψεις και αφού επιασα ξανά τα ταλαιπωρημένα μαλλια μου σε εναν απλό κότσο, άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα προς την αυλή του παλατιού.