The Spirit

Κεφάλαιο 7

Το επόμενο πρωι σηκωθηκα με την γλυκιά φωνη του Ντέιμον. Είχε σταθεί δίπλα απο το κρεβάτι μου και με τα μεγαλα χέρια του χαιδευε τα μαλλια μου.
-Φέιθ. Μικρη μου σήκω είπε σιγανα και τα μάτια μου άνοιξαν συναντώντας τα δικά του.
-Καλημέρα είπα γλυκά και τα χείλη του άγγιξαν το κούτελο μου.
-Καλημέρα μικρή απάντησε και εκείνος και προχώρησε χαμογελώντας προς τα εξω. Απομακρινα το πάπλωμα απο πανω μου και πήγα και εγώ στην πόρτα. Απο εδώ το μπάνιο. Ορίστε και μια πετσέτα μου είπε όταν τον πέτυχα στον διάδρομο. Χαμογελασα και πέρνοντας την πετσέτα, μπήκα στο μπάνιο. Εριξα νερό στο πρόσωπο μου και έπειτα γύρισα στην μεριά που είδα μερικά ρούχα μου. Επιασα αμέσως ενα τζιν και μια φουτερ, τα έβαλα στην άκρη και αφού εκανα ενα ζεστό μπάνιο, φορεσα τα καθαρά ρούχα μου. Έχοντας πλεον τελειώσει βγηκα εξω και πήγα προς το σαλόνι.
-Κρουασανακιαααα φώναξα μόλις τα είδα στο τραπέζι και ετρεξα να πιάσω ενα. Το έβαλα αμέσως στο στόμα μου και άφησα το σωμα μου να πεσει στον καναπέ για να απολαύσει το μικρο γλύκισμα. Ντέιμον σαγαπω είπα μόλις έφαγα και ενα δεύτερο.
-Ξέρω ποσο σου αρέσουν απάντησε και εκείνος μόλις έκατσε δίπλα μου.
-Εσύ δεν τρως; είπα περίεργη και τον κοίταξα.
-Έφαγα πριν λιγο απάντησε σιγανα και έμεινε να με κοιτάζει.

Ειχα πλεον τελειώσει το πρωινό μου και περίμενα τον Ντέιμον να τελειώσει απο το μπάνιο.
-Πόση ωρα σου παιρνει να βουρτισεις τα δόντια σου παιδάκι μου; είπα αγανακτησμενη μετα απο μισή ωρα.
-Εσύ είσαι πιο γρήγορη απο εμένα τι να κάνουμε απάντησε μόλις βγήκε και προχωρησε προς το δωμάτιο. Γελασα στη θεα του κατσουφιασμενου προσώπου του και σταθηκα στην πόρτα.
-Η άσπρη ειναι πιο ωραία τον διεκοψα πριν βάλει την μαύρη φουτερ μπλούζα. Με κοίταξε χαμογελώντας και επέλεξε εκείνη που μου άρεσε.
-Λοιπον είσαι έτοιμη είπε τελικά όταν τελείωσε και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα.
-Για πιο πράγμα; ρωτησα μπερδεμένη μόλις βγήκαμε εξω. Με κοίταξε χαμογελώντας και έπειτα με έβαλε να σταθώ δίπλα του.
-Κλείσε τα ματια σου και φαντασου πως πετάς σαν μικρο πουλάκι στον ουρανό. Τον κοίταξα γεμάτη περιέργεια και εκείνος μου έκανε νόημα να το κάνω. Έτσι λοιπον υπάκουσα. Εκλεισα τα μάτια μου και άφησα το σωμα μου να χαλαρώσει. Σκέφτηκα να αιωρουμαι στον γαλάζιο ουρανό διπλα απο μικρά και μεγάλα χαριτωμένα πουλάκια. Ένιωσα ενα μικρό τσούξιμο στην πλάτη και έπειτα άκουσα τα χειροκροτήματα του Ντέιμον.
-Μπορείς να μου πεις τι σκατά καν- του φωναξα μόλις τον κοίταξα μα σταμάτησα απότομα. Τα πόδια μου βρισκόταν εκατοστά μακρια απο το εδαφος. Γυρισα αργά το κεφάλι μου προς τα πίσω και είδα δυο καταμαυρα φτερά να βρίσκονται στην πλάτη μου. ΠΕΤΑΩ τσιριξα και ανεβηκα πιο ψηλά στον ουρανό. Άρχισα να κάνω κύκλους γύρω γύρω μέχρι που το βλέμμα μου πέτυχε τον Ντέιμον να με κοιτάζει απο κάτω. Προσγειώθηκα στο έδαφος και μαζεψα τα φτερά μου.
-Ήσουν υπεροχή είπε τελικά και χαμογέλασε.
-Γιατι δεν ήρθες μαζι μου; ρωτησα σχεδόν αμέσως και εκείνος έπιασε τα χέρια μου.
-Ήθελα να μείνω να σε χαζευω απο εδώ πρόσθεσε και φίλησε ξανά το κούτελο μου.
-Λοιπόν είναι έτοιμο το μικρο μας Νεφελίμ για την πρωτη προπόνηση του; ακούστηκε μια φωνη και είδα τον Μέισον να με πλησιάζει. Κοίταξα τον Ντέιμον και μου εκανε νόημα πως όλα την μια χαρά.
-Ναι απάντησα με ενα χαμόγελο μόλις σταθηκε δίπλα μου.
-Υπέροχα είπε και ανέβηκε στον ουρανό. Ελα πρόσθεσε ξανά και κοίταξα τον Ντέιμον.
-Εσύ; είπα και τον κοίταξα.
-Εχω μια μικρή δουλεια. Θα έρθω σε λίγο. Να με περιμένεις τον ακουσα να λέει πριν μου χαρίσει ενα χαμόγελο και μπει ξανά στο σπίτι.