The Spirit

Κεφάλαιο 12

Βρισκόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι δίπλα απο τον Ντέιμον. Ακόμα δεν είχα καταλάβει τον λογο που πάσχιζε να κόψει το δέρμα του θέλοντας να βγει εξω κάτι που είχε βάλει. Ήμουν τόσο μπερδεμένη που τα λογια μου δεν έβγαζαν νόημα. Κοίταξα προς την πόρτα ενώ το βλέμμα μου ενώθηκε με εκείνο του Ντάρεν. Κάθησε στο κρεβάτι δίπλα απο τον Ντέιμον και τοποθέτησε το χερι του στις πληγές του. Όσες χαρακιές είδε δημιουργήσει ο Ντέιμον, είχαν εξαφανιστεί στην στιγμή.
-Μια μικρή κρίση πανικού ηταν, είπε ο Ντάρεν έχοντας καταλάβει τις αναμνήσεις που περνούσαν ξανά μπροστα απο τα ματια μου.
-Τι προσπαθουσε να βγαλει; ρωτησα σχεδόν αμέσως ενώνοντας την ματια μου με την δική του. Χαμήλωσε για λίγο το βλέμμα και έπειτα με κοίταξε.
-Το δηλητήριο. Ακούστηκε μια φωνη μα δεν ηταν δικιά του. Χαμηλωσα το κεφάλι, συναντώντας τα ανοιχτα πλεον ματια του Ντέιμον.
-Ακριβώς συμφώνησε ο Ντάρεν και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Τον βοήθησε να αγγίξει προσεκτικά την πλάτη του στα μαξιλάρια και έπειτα στράφηκαν σε εμένα.
-Ποιο δηλητήριο Ντέιμον, τι λέτε; ρωτησα σαστισμένη ελπίζοντας να μου κανουν πλάκα. Τον λόγο πήρε ο Ντάρεν μετά την άδεια του Ντέιμον.
-Θυμάσαι όταν άγγιξε την καρδιά του Ιθαν; με ρώτησε και αμέσως εγνεψα θετικά.
-Θέλησα να παρω λίγη απο την δύναμη του με σκοπό να τον αποδυναμωσω, συνέχισε ο Ντέιμον.
-Αυτό όμως που δεν είχε σκεφτεί, ηταν η επιπτώσεις. Οταν ένας δαίμονας ρουφάει λίγη απο την δύναμη ενος αγγελου και το αντίθετο, εκτός απο το λίγο ποσοστο δύναμης που καταφέρνει να κρατήσει, απορροφάει και αίμα. Στην περιπτωση μας, ένας δαίμονας απορρόφησε αίμα αγγελου.
-Και τι σημαίνει αυτό; ρωτησα τον Ντάρεν μπερδεμένη.
-Αυτό σημαίνει πως μέσα στο αίμα μου, κυλάει και αίμα αγγελου πραγμα που λειτουργει σαν δηλητήριο για τον οργανισμό μου απάντησε ο Ντέιμον.
-Για αυτό το χερι σου έγινε σαν μια διαφάνεια και ανοιχτό κοκκινο αίμα κυλούσε μέσα του; τους κοίταξα σαστισμενη ενω η εικόνα του περνούσε ξανά και ξανά απο το μυαλό μου.
-Ακριβώς είπαν και οι δυο μαζί. Τα ματια του Ντέιμον ενώθηκαν με τα δικά μου. Πλησίασε το χερι του αργά στο μέρος μου ανοίγοντας την παλάμη του. Έκλεισε τα ματια του και αμεσως μετα μπορούσες να διακρίνεις ξανά το αίμα του μα αυτή τη φορά ενα μέρος του είχε μετατραπεί σε ενα άσπρο υγρό. Το κοίταξα τρομαγμένη ώσπου τα ματια του άνοιξαν και το χερι του έγινε όπως πριν.
-Ναι. Αυτό το άσπρο είναι το δηλητήριο. Θα αρχίσει να καλύπτει σιγά σιγά το σωμα μου καταστρέφοντας οποιοδήποτε κύτταρο αίματος υπάρχει μέσα μου.
-Μέχρι που το αίμα θα πάψει να κυλάει, το σωμα και κυρίως ο εγκεφαλος του θα υποστούν τεράστιες ζημιες έχοντας αποτέλεσμα-
-Τον θάνατο του. Ολοκλήρωσα την πρόταση του Ντάρεν και κοίταξα τον Ντέιμον. Ενα δάκρυ κύλησε στα μάτια μου κανοντας με χωθω αμέσως στην αγκαλιά του.
-Όμως ακούστηκε η φωνη του Ντάρεν. Απομακρύνθηκε απο την αγκαλιά του Ντέιμον και κοίταξα με μια ελπίδα τα μάτια του Νταρεν.
-Όμως τι; επανέλαβα περιμένοντας μια απαντηση.
-Θα μπορούσε η κατάσταση να είναι αναστρέψιμη μα απο τη στιγμή που το αίμα του έχει αρχίζει να πήζει, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τον κοίταξα με μίσος. Μου είχε δώσει μια ελπίδα μα σε δευτερόλεπτα την τράβηξε μακρια.
-Τοτε τι μου το ειπες; ΓΙΑΤΙ; φώναξα και με δάκρυα ετρεξα στην πόρτα. Την άνοιξα απότομα εμφανίζοντας την φιγούρα της Χλόης μπροστα μου. Εριξα μια ματια του Ντάρεν έχοντας καταλάβει τον λογο και έπειτα προσπερνώντας την, ετρεξα μακριά.