Her Unbelievable Brothers (SLOW UPDATE)

Chapter Eight

Chapter Eight

~ Reunited ~

Kisha's POV

Nandito ako sa hallway at naglalakad kasama si Sofia. Yep si Sofia, yung nakaaway ko lang din kanina. We're friends now. Or like before pa.

*FLASHBACKS*

Naglalakad ako papunta kay Kuya Doey kasi since may usapan kami kanina, susunduin ko na lang siya. But while I was on the way, nakita ko si Kuya may kaaway na babae. Maganda yung babae at alam ko yung ganyang tipo ng babae, di magugustuhan ni Kuya yan. Umalis yung babae kaya sinundan ko siya. I want to know kung sino siya at bakit niya inaway ang kapatid ko. Pumasok siya ng cr. Nagsisisigaw kaya sumunod ako.

"Arrrgh!!! Nakakainis ka talaga. Humanda ka sa akin. Gaganti ako. Nakakainis ka!!!" sigaw siya ng sigaw sa cr. Di ba sya aware na napaka-ingay nga.

"Your too loud. Pwede ba shut up. And pay for my brother's cupcake or else." pagbabanta ko dun sa babae sa harapan ko.

"Or else what? Oooh scary huh? Di ako takot sayo. Tska sino ka ba?" aba matapang to ah. Tignan nga natin.

"You should be scared. Di mo alam who am I in this school and what I am capable of. At hindi mo ko kilala? You must be this transferee girl. But okay let me introduced my self first. I'm Kisha Lee. The queen bitch." Napatigil naman siya sa sinabi ko.

"Kaya pala familliar yang mukha mo dahil ikaw ang famous Kisha Lee. By the way, I'm Sofia." Nagpakilala siya sa akin. Sofia? Don't tell me...

"Park?!" paninigurado ko. Tumango naman siya. "So ikaw nga yan. It's been a long time. Here, I thought you might need this." then may damit akong inabot. Isang hoodie at shorts. Bagay sa sneakers na suot nya. Ang dumi dumi niya kasi eh. "Your too messy. Hahahaha. " Dagdag ko pa.

"Ou and come to think of it. It's my Unlucky Day." sabi niya.

"You know what, you should say sorry to him. Importante yung mga cupcakes na yun. He's too competitive kaya ayaw niyang natatalo. You don't want that to happen naman dba? And besides di mo naman hahayaan na may mahirapan di ba? Ikaw madaling palitan yung damit mo, yung effort niya hindi." pangongonsensya ko.

"I'll say sorry then what? As if mababalik ng sorry ko yung cupcakes niya." Ou nga no pero may idea ako.

"Actually babalik yun. May spare cupcakes pa ako dito. Same ng binake niya. Luckily, di ko pa kinain kaya eto na lang ibibigay ko. I'll replace his cupcakes while you replace his efforts. Mabait yun, I swear. He'll forgive you right away."

Bestfriends kami niyan ni Sofia. Nagkakilala kami sa isang summer school. Every year masaya kaming dalawa, kami nga yung bully sa school noon eh. Until one day, she disappeared. Pero hindi ako nagalit sa kanya kasi nagpaalam naman siya eh. Naaalala ko na naman yung first day naming magkakilala.

-Flashbacks-

First day day of summer camp noon at wala akong friends. Iniwanan nila ako noon sa lola ko. Alam niyo ba na dun ako lumaki. Well anyway, may nakita akong bata tapos nilapitan ko siya tapos inaway away niya ako. Tapos kinabukasan, she said sorry and then we became friends.

*end of Flashback*

Madami kaming namiss sa isa't isa kaya masaya ako kasi nandito siya. Naglalakad kami papuntang gym para ibigay sa judge yung ginawa ni Kuya Doey. We want to help him so badly. Pagkatapos nun nagpasya na kaming dumerecho sa canteen. Masaya talaga ako kasi nadagdagan na naman yung friends ko. At come to think of it, yung isa old friend ko na. Magandang reunion to for the both of us. Because of Kuya Doey, Sofia and I, reunited.

Habang naglakad kami papuntang canteen. Nagkwentuhan pa rin kami

habang naglalakad. Walang humpay na tawanan. Pag dating namin ng canteen lugmok yung mukha ni Kuya Doey.

*Paging Mr. Doey Soo. Please proceed to the gymnasium right away.*

Nagmamadaling umalis si Kuya Doey. Luckily, di niya kami nakita ni Sofia. Dumerecho kami sa pwesto namin at hinatak yung mga nandun. Sinundan namin si Kuya Doey.