Her Unbelievable Brothers (SLOW UPDATE)

Chapter Nine

Chapter Nine

~ Not so unlucky after all ~

Doey's POV

Pagdating ko ng gym, ang dami ng nagco-congratulate sa akin. Nanalo daw yung cupcakes ko. Pero paano nangyari yun eh nahulog na yun kanina.

*POKE*

Tumalikod ako at tinignan kung sino yung kumalabit sa akin. Siya yung babae kanina.

"Sorry." sabi niya sa akin. Alam mo yun, may naramdaman akong iba eh, parang nawala lahat ng inis ko sa kanya. "Congratulations. You should thank Kisha for this." Thank Kisha for what?

"What do you mean?" naguguluhang tanong ko.

"Well binigay ko lang naman yung cupcakes na binigay mo sa akin kaninang umaga. Buti na lang di ko pa nakakain." haaay. Buti na lang talaga may sobra akong binake at naisipan ni Kisha na dalhin yun.

"Thanks Sis." then I hug her. Ou nga pala yung babae kanina kinakausap ko pa pala.

"Sorry din pala kanina ha kung nasigawan kita." sincere kong sabi.

"Okay lang yun, I understand naman eh. Importante sayo tong araw na to." sabi niya.

"Can we start again. Di maganda yung una nating pagkikita eh. Let's just forget what happened earlier. Doey nga pala. So friends?" pagpapakilala ko.

"I'm Sofia. Friends." then we shook hands. Lahat kami bumalik na sa canteen para kumain. Pagdating namin dun, umorder na kami at syempre kumain na.

-----

Sofia's POV

Nandito ako sa canteen with Kisha and company. Tawanan dito, tawanan doon. Ibang-iba sa Kisha na nakilala ko noon. I never see her smile like that before.

"So Sofia? Paano kayo nagkakilala ni Kisha." tanong nung Xavier ba yun. Basta yung mataba yung mukha.

"Nagkasama kami noon sa summer school nung bata pa kami. Actually hindi lang one summer, every summer yun for 3 years. After nun, lumipat na ako ng states." sabi ko naman.

"Ahhhhhhh." sagot naman nilang lahat including Kisha. Makasagot naman to akala mo di niya alam yung kwento.

"Alam niyo ba na siya lang yung nakakakontra sa ugali ko. Inborn na tong bitch side ko pero siya lang yung hindi ko matablan." sabi naman ni Kisha.

"Mataray kasi." out of nowhere na sinabi ni Doey yun. Tinulak ko naman siya causing him to fall on the ground.

"Ay sorry di ko sinasadya. Okay ka lang?" I was about to help him na tumayo ng bigla niya akong hilahin that led me into falling above him. Nagkatinginan kami sa mata. Alam mo yung naiilang ako pero I just can't take my eyes off of him.

"Uyyyyyyyyy" napalingon lang kami sa nagsalita at natauhan kami sa posisyon namin. Tinulungan naman niya akong tumayo. Hindi ko maexplain yung nararamdaman ko eh. Tuwa na may halong takot, kaba, basta mix emotions na. Kinikilig na ewan. Honestly first time ko tong maexperience.

----

Doey's POV

Bigla akong nahiya sa nangyari. I wasn't even expecting that. Kahit ako nagulat eh pero may something sa sense ko na sinasabi na dapat halikan ko siya. She's not my type pero there's something about her na di ko ma-explain eh.

"Mauna na muna ako. Punta lang ako somewhere. May aasikasuhin lang." pagpapaalam ni Sofia.

"Gusto mo samahan na kita?" ay ano ba tong sinasabi ko? "Ibig kong sabihin, bago ka lang dito, baka gusto mo ng tour guide. Yun nga yung ibig kong sabihin." mukha naman akong sira nito.

"Sige sure ka ba na okay lang? Baka kasi maging abala ako?" hindi naman.

"Halika na." bigla ko siyang hinila paalis sa table namin. Kasi kung di ko yun gagawin, baka mamatay na ko sa mga matutulis na tingin nila sa akin.

Tumakbo kami ni Sofia papuntang hallway kung saan kami nagkabanggan. May nakita akong kwintas sa sahig. Kinuha ko yun, ang ganda. Pamilyar ang kwintas. Napaka-pamilyar niya.

"Akin yan ah. Hala, di ko pala suot to kanina pa. Thank you kasi nakita mo ha." halos maluha luha na siya nung nakita niya yung kwintas. Pinatalikod ko siya at sinuot ko sa kanya ang kwintas.

"Oh ayan." sabi ko after ko isuot ang kwintas sa kanya.

"Thank you ha." tapos hinalikan niya ako sa pisngi. "Namumula ka? Anyare?" D_O ? Ako namumula?

"Mainit kasi." pagdadahilan ko. "Mukhang importante yang kwintas ah. Galing sa boyfriend mo?" tanong ko.

"Special siya. Galing siya sa bestfriend ko bago siya mamatay dahil sa sakit niyang leukemia. Kaya ako bumalik dito sa pilipinas kasi yun yung wish niya. Wish niya na bumalik ako dito at hanapin ka." hanapin ako?

"Anong ibig mong sabihin?" takhang tanong ko.

"Kilala mo si Claudette? Patay na siya Doey. Patay na yung kapatid mo." Si Claudette?

"Patay na si Claudette? Bakit di ko alam?" yung kapatid ko.

"Kasi ayaw niya. Buti na lang kilala ka ni Kisha kaya di ako nahirapan na hanapin ka. Pinabibigay niya sayo. Wag ka daw iiyak dahil mumultuhin ka daw niya." Nagawa pang magbiro nuon ni Claudette.

Si Claudette, kapatid ko siya sa states. Tinuring akong kapamilya ng pamilya nila Claudette noon. Yun yung mga panahon na nag-aral ako sa america noon. Kaya pala pamilyar yung kwintas dahil yun yung binigay ko kay Claudette noon nung sixth birthday niya.

"Binigay niya sa akin to para daw madali kitang mahanap." biglang sabi ni Sofia.

"Kwentuhan mo naman ako tungkol sa kanya." sabi ko kay Sofia. Nagkwento naman siya tungkol kay Claudette. Kung ano ang mga naging hobbies niya habang nasa states siya. Natapos ang kwentuhan namin kasi mag gagabi na pala. Hinatid ko siya hanggang sa bahay niya at saka ako umuwi ng bahay. Pag-uwi ko ng bahay, binasa ko na agad ang sulat.

Kuya Doey,

The moment na mababasa mo to, siguro di ako nakasurvive. May sakit ako eh. Sorry naging mahina ako. Di ko nasunod yung utos mo na maging healthy ako. If ever nga na deds na ako wag kang iiyak. Mumultuhin kita ha. I love you Kuya Doey. Please take good care of yourself. Ayokong makita ka sa langit. Hehehe. Bye :)

Lovelots,

Claudette Kulet

Napaiyak ako sa nabasa ko. Hanggang sa huling hininga niya nakapagbiro pa siya. Pinigilan ko ang luha ko dahil ayaw kong multuhin niya ako. Nagtungo ako sa cr at naghilamos ng mukha. Bumaba na ako sa baba para kumain. Hindi nawala ang asaran at usisa nila sa akin kaya sinabi ko ang totoo. Naintindihan naman nila.

~ I lost my mind ~

"Hello?" sagot ko.

"Hey Doey boy, si Sofia to. Umiyak ka no?"

"Hindi no."

"Sino niloko mo? Sige chineck ko lang kung umiyak ka or hindi. Sige bye Kyungie" Binaba niya bigla yung phone. Kyungie? Where did I hear that word?

-----

Sofia's POV

Muntik na ko dun ah. Bakit ko ba kasi nabanggit yung Kyungie? Kakainis pero to be honest I like him. Akala ko malas ako kanina but to be honest, napakaswerte ko dahil nakita ko si Doey. Today was an unlucky day for me after all.