Her Unbelievable Brothers (SLOW UPDATE)

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen

~ Pervert?! ~

Leo's POV

Nagmamadali akong bumalik sa school. Hangga't maari gusto kong makaalis agad. Lalo na ng may napansin ako nung tinitignan ko siya sa malayo.. Sa iisang school lang kami nag-aaral. Di ko alam kung pinaglalaruan ba kami ng tadhana pero ayokong mahuli niya ako sa pagsisinungaling ko.

"Bryaaaaan. Bryan. Teka lang saglit." pagtawag ko kay Bryan ng nakita ko siya.

"Oh? Nangyari? Bakit para kang nakakita ng multo?" sabi niya sa akin.

"A ghost from the past really came back. I really need your help." sabi ko. Nanlaki naman ang mata niya ng marinig ang sinabi ko.

"You mean she's back? Paano mo nalaman?" tanong niya.

"Nagkita kami. Unfortunately, nakita niya ako."

"So anong nangyari?" tanong niya ulit sa akin.

"Wala. I just pretended that I don't know her."

"You did what?! How could you do that?" tignan mo tong lalaki na to. Kung makasigaw akala mo walang tao sa paligid.

"Ang ingay mo!!! Kaya nga kita nilapitan eh, kasi gusto kong matulungan niyo ako na pangatawanan itong napasok ko." napakamot naman ng ulo itong lalaki na to.

"Alam mo ang hirap niyan! Mahirap itago yung totoong nararamdaman mo. Ganito na lang, tutulungan kita pero sasamahan mo ako sa mall." dahil kailangan ko ng tulong, pumayag akong samahan si Bryan sa mall kahit na ayaw ko talaga sa mall -_-

Pagdating namin sa mall, nakita namin sila Doey, Chester, Yuri at yung new barkada namin na si Sofia.

"Nice nagda-date!" asar ni Bryan sa kanila.

"Shataaaap" sigaw naman ni Yuri sa kanya.

"Bakit pala kayo nandito? At ikaw Leo, himala nasa mall ka at nasamahan mo yang si Bryan." sabi naman sa akin ni Chester.

"Kailangan niya kasi ang tulong natin." sabi naman ni Bryan. Tama yan Bryan, unahan mo ko sa pagsasabi.

"Hindi ko gagawin yun. Sige ikaw na magkwento Leo." sabi ni Bryan. Yung totoo? Mind reader ba to? "Hindi rin ako mindreader. Kung paano? Wag kang mag-isip ng masyadong malakas.. Kulang na lang isigaw mo eh."

Napakamot naman ako ng ulo, "Ganun ba? Sorry poooo!" *imitating Chichay's voice*

"Ano bang problema mo?" tanong ni Doey sa akin.

"Nagkita kami ni Angelica." simpleng sagot ko. Lahat sila naglakihan naman ang mga mata nila, except kay Bryan dahil alam na niya at kay Sofia dahil di naman niya kilala yun.

"Paano?" tanong ni Chester.

"Nasa coffee shop ako kanina ng nakita niya ako. I don't have any idea na after what happened, magkikita pa kami." kwento ko.

"So anong ginawa mo?" tanong naman ni Yuri.

"Nagsinungaling ako. Nag-pretend ako na di ko siya kilala." naguluhan naman silang lahat.

"Lame excuse para talikuran ang nakaraan! Tsk tsk. I'm sorry to interupt ha. Pero sino kasing maniniwala sa dahilan mo? Nakalimutan mo siya? She wouldn't fall for that. Even a five year old kid would know if that's just a lame excuse. Alam mo, kahit ganyan ka-lame yang excuse mo, madali lang magawan ng paraan yan. Why don't you tell her na na-aksidente ka? In that way, baka mapaniwala mo pa siya. Oh di ba? Paniniwalaan niya na may amnesia ka."