Bugün oturken aldığım mesaj, doktorumdan gelmişti. Sürekli ameliyat olmam gerektiği hakkında beni ikna etmeye çalışıyordu ancak madalyayı almamız lazım. Öykece bırakıp giymek olmaz. Asıl sorun orada değil. Her ne zaman olursam olayım bu ameliyatta masada kalma riskim %97'imiş. Bu yüzden bana bir şey olursa Astrid yeniden başkasını sevebilsin. Beni kolayca unutabilsin diye, ona biraz soğuk davranıp kendimden soğutacağım. Ve, ve belkide ayrılacağım. Benden başkasını sevebilsin diye. Eğer ölürsem mahvolmasın diye. Belki de böyle daha kötü olacak ama yapacak bir şeyim yok. Ona bir mektup yazıp turnuva çıkışı odasına bırakacağım.
ASTRID'IN AĞZINDAN
Sabah perdemden dans ederek içeri sızan güneş ışığının gözlerime vurması ile uyandım. Yaz geldi. Yorganımı bacaklarımın üzerinden attım ve ayaklarımi yataktan indirdim. Hızlıca beyaz tulleri sağa ve sola itip balkonumun kapısını açıp, denizin kokusunu içime çektim. Gözlerime gelen güneşle gözlerimi kıstım ve içeri girdim. Dolabımdan bir şort bir tişört alıp hemen uzerime geçirdim. Sporlarimķ ve spor çantami alıp aşagıya indim. Kahvaltı sofrasindaki annem ve babama birer öpücük verdim ve masaya oturdum. Alisa (yardımcıları) çayımı dolduruken bende tabağıma peynir aldım.
(Annesi=Emma/ babası= Leonard)
L: Günaydın patenci.
A: Günaydın baboş. (Ben hep baboş derim de.)
E: Günaydın kızım.
A: Gunaydın anneciğim.
L: Eee cumartesi ne yapacaksın bakalım.
A: Önce Hıçkıdıkla sahile ineceğiz, piknik tarzı bir şeyler yapacağız, belki yüzeriz. Sonra turnuva için çalışacağız. Öğlende tayfayka buluşup oğlen yemeği yiyeceğiz.
E: Hmmm güzel bir plan. Tatlım cuma gecesi Hıçkıdık biraz üzgün gibiydi bir sorununuz yok değil mi?
A: Aa hayır yok. Ben kaçtım.
Değip masadan kalktım çantamı alıp Hıçkıdığın evine geldim ve zile bastım.
(Yardımcı=y)
Y: Buyrun hanımefendi?
A: Hıçkıdık gelebilir mi?
Y: Üzgünüm ama bugün dışarı çıkmayacağını ve kimseyle görüşmeyeceğini söyledi.
A: Aaa anladım.
Diyerek kafami kaşıdım. Kapıyı kapattı bende arkamı dönüp zaten iki basamak olan dev yalının önüne oturdum. Sonra çantamı tek omuzuma alıp telefonumu çıkardım. Yeşilim yazan yere bastım ve kulağıma yasladım. Çaldı. Çaldı. Çaldı. Ama açam olmadı. Sonra mesaj atmalıyım diye düşündüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne oluyor yaa?"
Deyip hemen yerimden kalktım ve kapıyı tokat atarcasına vurdum. Bağırarak:
