Ο Σπαστικός Καθηγητής Μου

Τηλεφωνημα

Κοίταζα το ταβάνι μου επι ώρες.

Ξαναπείς τη σκηνή που είχε συμβεί στην βιβλιοθήκη και όσο πιο πολύ το σκευτομουν τόσο πιο λάθος μου φαινόταν.

Δεν λέω εκείνη τη στιγμη τον ήθελα τρέλα αλλά είναι καθηγητής μου...

Και εντελώς ηλίθιος...

Άγγιξα τα χείλη μου και χαμογέλασα σα χαζή.

Συγκεντρώσουν Λούσι.

Μάλωσα τον εαυτό μου και το χαμόγελο εξαφανίστηκε.

Η αλήθεια είναι ότι έχω μπερδευτεί... Πολύ...

Τι συμεινε αυτό το φιλί;

Ότι με θέλει. Αυτό ήταν σχεδόν σίγουρο...

Σχεδόν..

Αυτό το σχεδόν ήταν που με τρόμαζε... Αυτό το σχεδόν θα μπορούσε να τα καταστρέψει όλα... Γι' αυτό ποτέ δεν έκανα σχέσεις, γι' αυτό ποτέ δεν είχα αισθήματα για κανέναν...

Γιατί όλα κρέμονταν από ένα σχεδόν... Πάντα...

Σε θέλω σχεδόν σίγουρα...

Θα σ' αγαπώ σχεδόν για πάντα...

Και αυτό το σχεδόν αν και ποτέ δε λέγετε πάντα ενωιτε και κάνει τα πράγματα τόσο πολύπλοκα και μπερδεμένα που στο τέλος δεν έχεις άλλη επιλογή από το να φύγεις, να παρατηρείς.

Και αυτή η παρετηση σε πληγώνει...

Και δεν θέλω να πληγωθώ...

Πληγώθηκα μια και μοναδική φορά και ορκίστηκα να μην ξανά πληγωθώ...

Η αναμνήσεις έσκασαν σαν βόμβα στο κεφάλι μου και  μου έφεραν δάκρυα στα μάτια...

Τα ανοιγόκλεισα για να μην τρέξουν...

Όχι, όχι δεν θα κλάψεις... Ανήκει στο παρελθόν... Όποτε άστο εκει...

Μάλωσα τον εαυτό μου για άλλη μια φορά.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να κοιμηθώ, μετά από λίγη ώρα ο ύπνος με πήρε μακριά από τον Γκρεϊ, μακριά από το παρελθόν μου, μακριά από τα πάντα...

______________

Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου με χτύπησαν στο πρόσωπο κάνοντας τα μάτια μου να ανοίξουν.

Σήμερα είναι Σάββατο όποτε δεν χρειάζεται να τον αντιμετοπεισω.

Σηκώθηκα επλινα το πρόσωπο μου και κατέβηκα για πρωινό.

Η Μπιουτι με καλημέρισε με ένα σειρσιμο του μπολ της ένδειξη ότι πεινούσε.

Τις έβαλα ένα μπολ από την αγαπημένη της σκυλοτροφή και έφτιαξα καφέ για μένα.