Ο Σπαστικός Καθηγητής Μου

Το εξωχικο

Η τελευταία στάση του λεωφορείου Β-18 οδηγεί έξω από την πόλη, σε ένα χωματόδρομο. Αν περπατήσει κανείς 10 λεπτά από εκει, βρίσκει την εισοσδο του δάσους.

Μέσα στο δάσος, υπαρχει μια λίμνη περιτριγυρισμένη από δέντρα, το μέρος το ανακαλύψαμε πρόπερσι το καλοκαίρι που δεν είχα φυγει για διακοπές λόγω της δουλειάς των γονιών μου. Το βρήκαμε  η Χάνα η Αλισον και εγώ και επιτα το δείξαμε και στα αγόρια.

Αποφασίσαμε λοιπόν να φτιάξουμε ένα δέντροσπιτο εκει για να περάσουμε το καλοκαίρι.

Το 'δεντροσπιτο' βέβαια κατέληξε να μοιάζει ποιο πολύ με μεγάλο ξύλινο κουτί πάνω σε μια ακόμη ποιο μεγαλη ξύλινη εξέδρα. Το έφτιαξαν τα αγόρια ανάμεσα από δυο ταιριαστά δέντρα που ένωναν τα κλαδιά του σε ένα σημείο πάνω από τη λίμνη.

Βαφτίσαμε το μέρος εξωχικο και πηγαίναμε εκει κάθε μερα. Κάναμε μπανιο στη λίμνη, συζητούσαμε με τις ωρες κάναμε μεταμεσονύχτια πικ-νικ. Και εγώ αισθανόμουν λιγο σαν την προταγονιστρια κάποιας τέλειας εφηβικής ταινίας.

Φτάνοντας εκει, οι αναμνήσεις από το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου με κατέκτησαν και για μια στιγμη νομιζα πως θα βάλω τα κλάματα.

Ανέβηκα την ανεμοσκαλα που οδηγούσε στην εξέδρα. Χάζεψα την λίμνη και επιτα έσκυψα για να περασω από την κουρτίνα που είχαμε βάλει για πόρτα με τα παιδιά μέσα στο 'κουτι' εκει απλώς ξάπλωσα στο γεμάτο ξερά φύλλα πατομα αφήνοντας την τσάντα μου δίπλα μου.

Είχαμε αποφασίσει να μην βάλουμε στέγη στο σπίτι για να μπορούμε να βλεπουμε τα αστέρια το βράδυ. Τώρα μπορούσε κανείς να δει τα γκρίζα σύννεφα που εμφανίζονταν σιγά σιγά στον ουρανό.

Πιθανότατα θα άρχιζε να βρέχει σε λιγο αλλά δεν με ένοιαζε.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να βάλω το μυαλό μου σε τάξη.

Τι είχα κάνει; Ποσό χαζή ήμουν; Τώρα όλη η τάξη ήξερε. Φυσικα δεν θα πέρναγαν το ξέσπασμα μου ως κάποιο τυχαίο γεγονός. Δεδομένο του ότι ο Γκρεϊ μου απανταγε.

Που με έμπλεξα; Που μας έμπλεξα; Τώρα τι θα κάνω εγώ; Βασικά... Το τι θα κάνω εγώ δεν έχει καμία συμασια. Τι θα κανουν στο Γκρεϊ; Θα τον απολύσουν; Θα τον πάνε φυλακή;

Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια μου.

Αν δεν με είχε πάει ο Ντεϊβιτ στο σχολείο...