Ο Σπαστικός Καθηγητής Μου

Μαθημα κολαση

Η μηχανή του Ντεϊβιτ σταμάτησε ακριβώς έξω από το σχολεικο κτήριο. Τα παιδιά ήταν μαζεμένα στην αυλή και μπορουσα ευκολα να εντοπίσω τους φίλους μου.

Κατέβηκα και έβγαλα το κράνος μου και το ίδιο έκανε και αυτός.

"Ευχαριστώ που με έφερες." Είπα χαμογελώντας.

"Τίποτα μικρη, θα έρθω και να σε πάρω άμα θες... μπορούμε να πάμε και κάπου για μεσημεριανό."

"Φυσικα!" Είπα ενθουσιασμένα και ετοιμάστηκα να φύγω.

Αλλά καθώς γυρισα προς την κεντρική είσοδο, ο Ντεϊβιτ με έπιασε από το χέρι με γύρισε προς το μέρος του και τα χείλη του βρέθηκαν κολλημένα στα δικά μου.

Στην αρχή ξαφνιάστηκα μα γρηγορα  ανταποκρίθηκα. Ήταν ποιο παθιασμένο αυτή τη φορά και αισθανθικα τα μάγουλα μου να γίνονται κατακόκκινα και την καρδιά μου να χτυπά γρηγορα.

Απομακρινε το πρόσωπο του από το δικό μου και με ένα ακόμη χαμόγελο έβαλε το κράνος του, ανέβηκε στη μηχανή και έφυγε.

Γυρίζοντας από την άλλη σχεδόν όλη η αυλή με παρατηρούσε. Και ανάμεσα σε όλο το πλήθος, τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του. Η μάτια του ήταν γεμάτη θυμό και κάτι άλλο που δεν μπορουσα να καταλάβω. Οι παλάμες του σφιγμένες γροθιές καθώς γυρνούσε από την άλλη και κατεφθηνοταν προς το εσωτερικό του κτηρίου.

Απομακρινα το βλέμμα μου από πάνω του και κατεφθηνθηκα πόρος τους φίλους μου.

"Τι ήταν αυτό;" ρώτησε η Χάνα με πονηρό βλέμμα.

"Ποιος ήταν αυτός;" η φωνή του Σαμ ήταν σοβαρή.

"Ένας φίλος μου." Απάντησα ανασηκώνονταν τους ώμους μου αλλά δεν μπόρεσα να συγκρατισω το χαζό χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη μου.

"Να μου γνωρίσεις και εμενα κανέναν τετοιο 'φίλο' σου..." είπε δήθεν με παράπονο η Αλισον και γέλασα.

Το κουδουνι χτύπησε και χωριστήκαμε για να πάει ο καθένας στην τάξη του.

Σήμερα πρώτη ώρα έχουμε λογοτεχνία.

Περνώ τη γνωστή μου θέση μπροστά από την Αλισον και πίσω από τη Χάνα.

Μόλις η πρώτα άνοιξε σχεδόν τρόμαξα. Ο Γκρεϊ μπήκε μέσα στην αιθουσα με το βλέμμα του καρφωμένο επάνω μου. Τα κάστανα του μάτια έβγαζαν φλόγες καθώς κατεφθηνοταν προς την έδρα του.

"Καλημέρα." Είπε μέσα από τα δόντια του συνεχίζοντας να με κοιτάει χωρίς καμία διακριτικότητα τόσο έντονα που νομιζα πως ενοιωθα τα μάτια του να με καίνε.