Ο Σπαστικός Καθηγητής Μου

Ραντεβου

Άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν μόνο όταν σιγουρεύτηκα πως η πόρτα του μπάνιου ήταν καλά κλειδωμένη.

Ανέβασα τα πόδια μου στο καπάκι της τουαλέτας και τα αγκάλιασα ακουμπώντας τα γόνατα μου στο στήθος μου. Τα δάκρυα μου είχαν σχηματίσει ένα ρυάκι στο πρόσωπο μου.

Ηλίθια, ηλίθια, ηλίθια!

Που πίστεψες την Ξινή μαλακισμενη ξανθοψειρα και κυρίως που πίστεψες ότι ήθελε να σε δει ο Τζον.
Μετά απ' όλα όσα έγιναν ούτε να σε κοιτάξει δεν θα θέλει. Ειδες ποσό ξαφνιασμένος ήταν όταν σε είδες.

Εξάλλου σ' αρέσει δεν σ' αρέσει τα έχει με εκείνη! Δηλαδή τι άλλο θες για να το καταλάβεις; Να κανουν παιδί μπροστά σου;

Για εκείνον δεν είσαι τίποτα! Τίποτα! Μια μαθήτρια του που του γυάλισε για λίγο. Κάνατε δυο φάσεις και τέλος. Ένας ενθουσιασμός που πέρασε. Ο,τι θα έπρεπε να είναι και για εσενα δηλαδή.

Και είναι!

Όχι δεν είναι!

Είναι!

Όχι!

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΜΩΣ!

Η εσωτερική μου διαμάχη σταματάει απότομα καθώς ακούω την πόρτα να ανοίγει και ένα τσιριχτή γνώριμο γέλιο να αντηχεί στα πλακάκια του μπάνιου.

Οχι γαμώτο! Πόσες φορές θα την αντέξω σε μια μέρα!

"Τι έγινε με τον Γκρ..." Αρχίζει μια από τις φιλες της αλλά η Κόρτνεϊ τη σταματάει με ένα εκοφαντηκο Σσσσσσς και η συζητιση τους διακόπτετε.

Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα ησυχίας κατά τα οποία κρατάω κυριολεκτικά την ανάσα μου. Άμα με καταλάβουν τη βάψαμε!

"Φαντάζομαι καλά." Λέει τελικά εκείνη και μπορω είδη να καταλάβω πως χαμογελάει πονηρά.

Μόνο θα φαντάζεσαι ηλίθια Μπάρμπι.

Ευχαριστώ φωνούλα τώρα σκάσε να ακούσουμε.

"Δηλαδή;" ρωτάει η άλλη με φανερή ανυπομονησία.

"Να τώρα μετά το μάθημα περίμενα να φύγουν όλοι και έπειτα πήγα και του είπα πως μου αρέσει πολύ το μάθημα του αλλά αισθάνομαι λιγο αδύναμη τον τελευταίο καιρό και πως θα χρειαζόμουν κάποια ιδιαίτερα όλο νόημα."

Η φιλη της τσιρηξε όλο ενθουσιασμό "και εκείνος τι σου απαντησε;"

Ναι τι σου απαντησε;

"Στην αρχή μου είπε ότι ξέρει έναν πολύ καλό καθηγητή που μπορεί να με αναλάβει..."