OH.MY.GHOST.

OMG 9

OMG 9

lavern_moonshae dedicate ko to sa kanya becease she's so very supportive....dito sa kwento ko...

Mamats talaga...😂☺

----------

Scarlette POV

"Uhmn..pagpasensyahan mo na ah..pero pwede mo bang hanapin ang salamin ko dito?"alam ko na nahihiya pa sya,bakit naman sya mahihiya,eh mukhang ako nga ay may kasalanan.

"Oh..oo naman!"yun na lang ang nasabi ko.

Umupo ako sa sahig at kinuha ang salamin nyang nasira.

"Oh..salamat Scarlette"

Inilagay na uli ni Matthew ang salamin sa kanyang ilong at yung kaninang cool na Matthew ay nawala na,back to normal ulit.

Still,he seems a little embarrassed.Somehow it make's him more likable.

Lees of a scary,weird boss.

"Well,um.."

"Um...yes?"

"Um..I--"

Um,um,um hindi ko na mapigilang mapatawa kung gaano kasi ka awkward ang mga itsura namin.

Buti naman ay mukhang nagbago ang mukha nya at naging mahinahon sya tingnan.

"Ano iyon?"

"Hah...gusto ko lang sanang tanungin ka..."

"Bakit mo gustong maging editor"

"Bakit dito mo napiling magtrabaho?"

Ah,napakagandang tanong,Oo nga bakit nga ba ito ang napili ko?

"Ka-kasi...Gusto kong ikwento sa buong mundo ang istorya ko."I can make their Dreams Realities"

"Hey,ako rin pareho tayo",napanguti pa sya s akin at para naman akong naweirdohan sa kanya,bihira kasi sya ngumiti.

Though I'm not complaining.

"Gusto ko patunayan na hindi madali ang pagiging editor"

"I came from STEM backround,I knew there wouldn't be money in this field",uminom ulit sya ng kape nya at tumingin sa malayo.

"Pero...maraming nagbago sa buhay ko.At pagkatapos noon.I couldn't just keep being accountant"

"Gusto kong makatulon sa ibang tao,Matulungan silang mapakita ang kani-kanilang istorya"

"Ano ang nagbago sa buhay mo?",pagkatapos ko iyon itanong,binaba ni Matthew ang baso nya at tumingin sa akin.

"Hindi iyon ang gusto kong pag-usapan"

"So-sorry"

"No,it's okay"

"At sa huli,dito ako bumagsak pero masaya akong makapagtrabaho rito"

"Pero kahit ganun,pinaghirapan ko ang lahat para makatungtong lang dito",at tumitig sa akin ng diretso sa mata ko.

"Sa tingin ko ginawa mo rin yun"

Nagusap pa kami na mahigit 30 minutes.

Kakaiba para sa akin kasi nga diba--magkaibang-magkaiba ang mga ugali namin.

I'm embarrassed by how much I enjoyed the time we spent together.

"So how are you getting back"

"Sasakay na lang ulit ako sa bus,Or kung wala na maglalakad na lang ako.Mabilis naman ako maglakad,para kaya akong rabbit"

"Ay...hindi na,marunlng akong magdrive kaya naman ako na maghahatid sa iyo"

"Okay lang ba talaga sa iyo?"

Ang ingay,ang ingay ng katahimikan.Pwera na lang sa nagsasalita...sa radio nya.

I make sure to give him directions,but also try to savior the quit of the evening.

Habang nakaupo sa passenger seat,nakatingin sa mga street light na bawat nadadaanan namin.

Katahimikan at kapayapaan ang nakapaligid sa amin ngayon.

Pero sa gayun parang...parang...pwede ko na syang "pagkatiwalaan".

---------

Yow Guys....

Scarlette in the multimedia.....

please Vote and Comment nga Ka-ghosters